تاحالا دقت کردید که ما ایرانی ها چقدر کم تجربه هامون رو به اشتراک میذارم؟ یا اگر چیزی هم به اشتراک میذارم تجربه های لحظه ای - و شاید بی کیفیت - زندگی مونه!
در صورتی که به نظرم، هر فردی تجربه های ارزشمندی داره که با به اشتراک گذاشتن اونا میتونه به خیلیا توی اون زمینه کمک کنه. و البته برای خودش هم مزایای زیادی خواهد داشت.
وقتی خودمون رو با جامعه انگلیسی زبان ها مقایسه می کنم، میبینم که صدها یا هزاران صاحب کسب و کار کوچک و بزرگ، صدها پزشک و دندانپزشک، و به طور کلی هزاران متخصص در زمینه های مختلف وجود دارند که در حال به اشتراک گذاری تجربه هاشون - نه الزاما دستاوردهاشون - توی پلتفرم هایی مثل یوتوب یا وبلاگ های شخصی خودشون هستند. در صورتی ما ایرانی ها توی این زمینه خیلی کم کار هستیم.
دلایل مختلفی میتونه براش وجود داشته باشه :
تمامی موارد بالا در گذشته جزو فکرهای من بوده اما وقتی بیشتر درباره اشتراک گذاری تجربه خوندم و دیدم؛ متوجه شدم که هیچ کدوم شون درست نیست. سعی میکنم هر کدومشون رو توی یک پست توضیح بدم که چرا درست نیستند. و اشتراک گذاری تجربه نه تنها بی ارزش نیست بلکه فواید زیادی برای ما و سایر افراد توی حوزه ما خواهد داشت.
شما وقتی توی یک مسیری در حال حرکتی، مطمئنا کسانی هستند که توی همین مسیر از شما عقب ترند. بنابراین شما با ثبت و اشتراک گذاری اتفاق هایی که برات افتاده و چیزهایی که از اون اتفاق ها یادگرفتی، میتونی کمک بزرگی بهشون بکنی.
