نمی دونم شما هم جزو کسانی هستید که به کسب و کار علاقه دارید یا نه ؟ برای من که بخشی از وجودمه.
اما همیشه همه چیز گل و بلبل نیست. گاهی برخی چیزها اصلا خوب پیش نمیرن و پیش خودت میگی اصلا چرا تصمیم گرفتم کسب و کار راه بندازم. فکر کردم اگه برخی از چالش های راه اندازی و مدیریت کسب و کارم رو همزمان با تحصیل در رشته دندانپزشکی بنویسم براتون جالب باشه؛ یا حداقل فرصتی برای تفکر در حال و آینده به خودم می دهم.
تقریبا میتونم بگم هیچ آخر هفته ای نبوده که کلش رو استراحت کرده باشم. ماهیت صاحب کسب و کار بودن اینه که همیشه کاری برای انجام دادن وجود داره. حالا این کار میتونه رسیدگی به مشکلات اعضای تیم باشه، فیدبک دادن به تیم باشه، انجام تسک های خودم باشه، یا کارهایی در جهت توسعه کسب و کار.
طبیعتا 5-6 روز در هفته از 7 صبح تا 4-6 عصر دانشگاه هستی و از قضا مثل من باشگاه هم بری؛ در طول هفته زمان مفصلی نخواهی داشت که بتونی روی کسب و کارت وقت بذاری. بنابراین مجبوری که زمان آخر هفته ات رو با کارکردن روی کسب و کارت تبادل کنی.
بار پیش اومده که زمان کارهایی مثل جلسه استخدام، روز کمپین فروش، روز فیلم برداری و ... رو مجبور شدم به خاطر اینکه اون روز یا اون ساعت کلاس یا امتحان داشتم یا حتی مریض قرار بود بیاد، جابجا کنم.
همچنین بعضی کارها زمان مشخصی ندارند و ممکن است همون روز پیش بیایند. در نتیجه هرموقع که قراره یک جلسه یا رویدادی رو با کسی ست کنم؛ نگران این هستم که نکنه اتفاق فوری پیش بیاد و بدقول بشم.
رشته دندانپزشکی جزو رشته هایی هست که به عنوان رشته های آینده دار شناخته میشه. پس هرچقدر هم که درباره کسب و کارت مطمئن باشی. همیشه این سوال رو از خودت میپرسی که چه تصمیمی برام بهتره؟ آیا باید بیشتر روی کسب و کارم وقت بذارم و توسعه اش بدم؟ یا اگه این زمان روی رشته ام بذارم و مثلا بیشتر کار عملی انجام بدم، در آینده موفق تر خواهم شد؟
تجربه که خودم توی این چند سال اخیر پیدا کردم، اینه که هیچ جواب قطعی برای این سوال وجود نداره. بنابراین تصمیمم این شده که به صورت کلی همزمان با اینکه برای دندانپزشکی وقت میذارم، سعی کنم به صورت هوشمندانه تر - و البته با دوز فداکاری زیاد - کسب و کارم رو پیش ببرم. به دلیل مزایایی که داره.
همونطور که توی مورد سوم گفتم، رشته دندانپزشکی به عنوان یک رشته آینده دار تلقی میشه. بنابراین هرکسی که وارد این رشته میشه، آینده کاری خودش رو تضمین شده میدونه. و معمولا هیچ فعالیت کاری خارج از این چارچوب انجام نمیده. حالا توی این جریان اگر شما برخلاف این اصل حرکت کنید، ناخودآگاه از نظر بقیه عجیب و غیرمنطقی دیده می شوید.
من خودم اون زمانی که شروع کردم علاوه بر رشته ام، برای فعالیت های کاری خارج از این حوزه هم زمان بذارم و حتی زمانی که تازه کسب و کارم رو راه اندازی کرده بودم؛ تصمیم گرفتم این موضوع رو با بقیه مطرح نکنم.
نه اینکه از نظرهای منفی یا عجیب دیده شدن بترسم. دلیل اصلیم این بود که میدونستم این کار باعث میشه توجه اضافی ای به سمتم جلب بشه و این توجه اضافی نتیجه ای جز یک عامل حواسپرتی بیشتر نبود.
اگه بخوام جنبه منفی این مورد رو بگم، اینطوریه که شما اگه اتفاق بدی توی کسب و کارت بیفته میتونه روی کیفیت تحصیلت توی اون روز یا هفته تاثیر بذاره. یا حتی برعکس.
یادمه یک زمانی توی کسب و کارمون با یک بحران بزرگ روبه رو شده بودیم - مهم ترین منبع جمع آوری لیدمون به مشکل خورده بود -. این مشکل اینقدر ذهن من رو درگیر کرده بود که حداقل تا یک هفته نمی تونستم به خوبی روی درس و دانشگاه تمرکز کنم.
