زنده یاد حمید سمندریان:
"سه دختر بسیار جوان بودند که وقتی برای بازی کنار یکدیگر قرار می‌گرفتند کل دانشگاه ساکت می‌شد. این سه نفر سوسن تسلیمی، مرضیه برومند و فریماه فرجامی بودند. فریماه زیبا و جوان بود و با بازیگری کم‌نظیرش توجه خیلی‌ها را به خود جلب می‌کرد."
حالا این سه نفر هفتاد سالگی را پشت سر گذاشته‌اند:
سوسن چند نقش ماندگار بازی کرد و هنوز هم بسیاری او را بهترین بازیگر زن تاریخ سینمای ایران می‌دانند اما او خیلی زود تصمیم می‌گیرد در برابر شرایط سینمای ایران سوسن تسلیم‌ناپذیر و سازش‌ناپذیر باشد.
مرضیه بعد از خلق آثار ماندگار در حوزه کودک و نوجوان به مسیرش ادامه می‌دهد... فیلمش توقیف می‌شود و حالا چند ماهی‌ست مدیرعامل خانه سینماست؛ تشکل مهمی که تا قبل از انتخاب او شش ماه بلاتکلیف بود و از اعمال نفوذ فراقانونی وزارت ارشاد رنج می‌کشید، حالا مرضیه باید برومندتر از همیشه باشد مرضیه‌ای که با دوام‌تر و سازگارتر از دو دوست دیگرش بود.
و اما فریماه...
بازیگری که هم اسمش و هم بازی‌اش در دهه شصت و هفتاد یعنی ماه شکوهمند!
اما زود منزوی شد و فرجامش باب میل هیچ هنردوست و هنرشناسی نبود!
فریماهی که سمندریانِ بزرگ را با بازی‌اش شگفت‌زده می‌کرد و در پرده آخر واروژ کریم مسیحی خوش درخشید؛ در پرده آخر زندگی‌اش بی‌فروغ بود و سهمش تنهایی و بیماری و انزوا شد و نهم تیر ۱۴۰۲ از صحنه زندگی کنار رفت.
برای بقا در سینمای ایران که سوسن‌ها را تسلیم و فریماه‌ها را نافرجام می‌خواهد برومند بودن کافیست؟
پ.ن: فیلم "گفت هر سه نفرشان" اولین نقش‌آفرینی سینمایی شادروان فریماه فرجامی که سهمش توقیف و مهجوری بود.
✍ آقای دغدغه | علیرضا سیف
