سلام رفقای عزیزم؛ بچه های گلی که دغدغه سربازی و آینده و کار و بار و زندگی رو دارن... اگه شما هم در گوگل جستجو کردی تا راجع به خدمت بیشتر بدونی و دقیق تر بدونی من اینجام تا تجربیات خودم رو خالص و بدون ابهام در اختیارت بذارم تا انشالله بتونی با دید بازتر و منطقی تر بری سربازی.
علیرضا نادری، دکترای داروسازی، ساکن مشهد، متولد ۷۷
(مختصر و مفید😄)
من از 1 آذر 1402 عازم آموزشی و بعد از اون، یگان (خدمت اصلی) هستم. در این تاریخ، مدت آموزشی 2 ماه و مدت کل سربازی 21 ماه است (2 ماه آموزشی هم جزء 21 ماه حساب میشه).
لازمه که بگم تا چندی قبل مدت سربازی 24 ماه بود که اخیرا ۳ ماه کم شد و باعث خوشحالی ده ها هزار جوان سرباز شد، البته کسانی که امریه دارن همون 24 ماه هست.
متاسفانه توضیحات درستی راجع به سربازی در جامعه وجود نداره و هر کسی با اغراق و افراط حرف میزنه. این باعث میشه شما بترسی یا سربازیتو عقب بندازی. مثلا انقد شنیدیم که توی آموزشی باهات بد حرف میزنن و فحش میدن و اذیت می کنن و... ولی کدوم آدم عاقلی باورش میشه این چیزا رو؟ من که هر چی شنیدم و باعث شد بترسم رو فراموش میکنم چون نمیخوام ذهنم رو از تخیلات دیگران پر کنم. شما هم بدبین نباشین و اجازه بدین خودتون با واقعیت مواجه بشین.
چرا یکی میگه سربازی راحته یکی میگه سخته؟ یکی میگه برو سپاه، یکی میگه نه سپاه نرو، برو ارتش بهتره. یکی میگه پارتی جور کن. یکی میگه برو خودت صحبت کن. یکی میگه امریه بگیر. یکی میگه کلا نرو و بعدا بخر.
خب ما چیکار کنیم؟ مگه میشه همه اینکارا رو انجام داد؟ چرا کسانی که ذهن جوان ها رو خراب می کنن به این چیزا فکر نمیکنن؟ اگر از قضیه ای مطئنید بگید ولی اگر شک دارید یا طبق شنیده ها حرف میزنین لطفا دیگران رو مایوس نکنین. مرسی. متقاضیان سربازی هم تا حد امکان از ارتباطاتشون کمک بگیرن ولی اگر نشد هم واقعا میگم مهم نیست.
امروز که در حال نگارش این متن هستم، دو روز مانده به اعزام من (آموزشی) هست و تمام کارهای لازم رو انجام دادم و آماده رفتن هستم.
خوشبختانه چون از محل زندگی ما (مشهد) تعداد زیادی عازم هستند، به ما گفتن که بریم ترمینال تا خودشون ما رو اعزام کنن با اتوبوس. خب اینم از مزیت اول. انشالله که مابقی دوره هم خوب بگذره و واقعیت با اون چیزی که از دیگران میشنویم و اکثرا مایوس کننده و تخریب کننده ست فاصله داشته باشه.
انشالله در فرصت بعدی از آموزشی و اینکه چطور گذشت و چه شد و چه کنیم که خوب بگذره می نویسم.
ممنونم از توجهتون🙏
ورود ما به پادگان ۰۴ در اولین روز از آذر ماه ۱۴۰۲ اتفاق افتاد. توی اتوبوس رفیقای باحالی پیدا کردم که هنوز با هم در ارتباطیم.
توی مسیر اتوبوس برای شام ایستاد و ما جاتون خالی یه شام خوردیم و رفتیم تا رسیدیم به مقصد. شب اول رو فقط یک جایی خوابیدیم تا فردا اول وقت تقسیم بندی بشیم و داخل یگان های مختلف آموزش ببینیم.
فردا چند گروه شدیم. من افتادم توی یگان تحصیل کرده ها که ۸۰ درصد بچه ها لیسانس و مابقی فوق لیسانس و دکتری بودیم.
یاد گرفتن نحوه کار با اسلحه و ابزار زندگی در شرایط سخت و جنگی.
آموزش های عقیدتی و دینی
آموزش های نظام جمع و صبحگاه و نگهبانی
بسته به فصلی که وارد آموزشی میشید، ساعت خواب و بیداری فرق میکنه، زمان ما، بیداری ساعت ۴ صبح و خواب ساعت ۹ شب بود.
حدود ۱۳۰ نفر در یک یگان هستند که در آسایشگاه های مختلف روی تخت میخوابیدیم. هر نفر یک کمد کوچک داره که داخلش باید وسایلی مثل مسواک و خمیردندون و لیوان و حوله و مایع ظرفشویی و... رو قرار بدیم.
حضور در نماز جماعت و مراسمات مذهبی و مناسبت های مختلف، یکی از برنامه های اصلی است.
یکی از کارهایی که باید در آموزشی یاد میگرفتیم، طریقه نگهبانی دادن بود. هر نفر باید دو ساعت در شب از یک منطقه (آسایشگاه، آشپزخانه، حتی سرویس بهداشتی و...) نگهبانی بده. هر کدوم از این مکان ها یک نفر باید با لباس کامل نظامی بایسته و ۲ ساعت نگهبانی بده.
آموزش رژه رفتن و انواع دستورات و فرمان ها از چیزهای مهم دیگه ست. به طور میانگین روزی یک تا دو ساعت به تمرینات رژه اختصاص پیدا میکرد.
ادامه دارد...
خوشبختانه و دعای خیر پدر و مادر، من در حال خدمت در بیمارستان ارتش هستم. طبق قوانین، دکتر های داروساز باید در داروخانه های نیروی مسلح خدمت کنند. بنابراین در تاریخ ۲۰ دی وارد داروخانه بیمارستان ارتش بیرجند شدم. امور داروخانه مانند دیگر داروخانه هاست و ما باید از دانشمان بهره گیریم و خدمت کنیم تا روزی که خدمت سربازی تمام شود.
یاعلی
در صورتی که سوالی داشتید با ایدی @doctor_100 در تلگرام یا شماره 09210036503 در واتساپ یا ایتا در خدمت سوالات شما خواهم بود.
