اشتباه:
به طور کلی من از زبان هیچ سر در نمیارم. مثلاً فرق لهجه و گویش رو نمی دونم. یادگیری زبان برایم سخت است، استعداد یادگیری اش هم ندارم و ....
ولی با این اوصاف، حتی من هم بعضی مواقع،گویش های مختلف برایم جالب می شود. مثلاً در زبان مازنی به دیشت میگن أشون و به پریشب میگن دیشو. حال اگر به زبان مازنی از شما سوالی کنند با این شرط که ۱-شما زبان مازنی رو می فهمید
۲ بخواهید به فارسی جواب دهید.
حال اگر در جواب سوال بگویید دیشب؛ شخصی که سوال پرسیده فکر می کنه که گفتید پریشب!!!
اگر متوجه نشدید، بار دیگر بخوانید و اگر باز هم متوجه نشدید در بخش نظرات بپرسید.
این اتفاق بین افراد جوان و افراد مسن بیشتر اتفاق می افتد.
به جرئت می تونم بگم که این اتفاق زیاد افتاده و مشکلات زیادی رو به وجود آورده. مثلاً شخص مازنی بگوید دیشو خنه د نیوی( خانه نبودی) و شما فکر کنید دیشو همون دیشب هست که نیست و پریشب است. شاید حتی باعث اعدام شدن هم شدنه! مثل بخشش لازم نیست، اعدام شود.
شوخی می کنم. برخی افراد هستند برعکس من که علاقه و استعداد خوبی در یادگیری گویش های مختلف دارند. مثلاً شخصی را می شناسم که اصلا مازندرانی نیست، اما طوری مازنی صحبت می کنند که خود آدم های قدیمی مازندرانی هم این صورت صحبت نمی کنند. مثلاً از کلماتی به کار می برند که فقط افراد قدیمی ازش اطلاع دارند( ولی افراد قدیمی ازش استفاده نمی کنند به دلایل مختلف). این افراد رو ببینید انگار از مازندران بیرون نرفتند و به فارسی اصلا سخن نگفتند.
یه چیز جالب اینکه گویش کسانی که در شرق مازندران هستند با کسانی که در غرب هستند فرق می کنه. تا آنجا که کسانی که در غرب هستند اصلا متوجه نمی شوند که شرقی ها چه می گویند. این مشکل فقط بین افراد شهریست و افرادی که در کوه ها هستند گویش شون در شرق و غرب یکسان است. کسانی که در کوه ها و ییلاقات مازندران زندگی می کنند به شهری های مازندران می گویند مازنی که نمیدانم چرا.
چه خوبه که کسانی که به زبان محلی خودشون صحبت می کنند از واژه های قدیمی شان استفاده کنند و این طور نشود که فقط واژه های فارسی رو با لهجه بگن.
پایان
