معتقدم در هر شرایط سخت، استرس آور و بحرانی مثل همین روزها که با کرونا دست و پنجه نرم میکنیم دو رویکرد پیش روی انسان قرار می‌گیرد:
رویکرد اول: دل دادن به شرایط و خود را به آب سپردن و قرار گرفتن در موج استرس (تهدید)
رویکرد دوم: استفاده از شرایط و رشد کردن (فرصت)
افرادی را کنار خود می‌بینیم که در این روزها استرسی شده و مدام در فضاهای مجازی اخبار را رصد می‌کنند و به دولت گیر می‌دهند که چرا مثلا تهران قرنطینه نمی‌شود یا دنبال این هستند که این جریانات از سوی آمریکاست یا چین و در حالی که روی مبل نشستند سراغ تحلیل‌های سیاسی می‌روند و در اصطلاح تحلیل رومبلی انجام می‌دهند. عده‌ای از هم‌وطنان به خود ملت گیر می‌دهند... مثلا می‌گویند: چرا این دسته افراد به شمال می‌روند و نسبت به این ویروس کذایی بی تفاوت هستند.. شعور آنان را زیر سوال برده و با به اشتراک گذاشتن در صفحات اجتماعی، خود را مخالف آنان دانسته و افتخار می‌کند که چقدر روشن فکرتر از بعضیا هستم. عده‌ای هم کلیپ لیسنده را پخش می‌کنند و به این و آن فحش می‌دهند. بعضی‌ها هم برای شادی ملت روز nام قرنطینه خود را به اشتراک می‌گذارند و برای لحظاتی خنده را برای ملت به ارمغان می‌آورند. کاری به درست یا غلط بودن این رویه‌ها ندارم. همه سلایق رفتاری بنظرم قابل احترام هستند. ولی همه اینان در دسته اول قرار می‌گیرند. دسته‌ای که همراه موج سوار شده‌اند و چه باشعور و چه بی شعور با آن همراه شده‌اند.
اما در کنار خود عده‌ای را نمی‌بینیم... عده‌ای که از این تهدید به عنوان فرصت یاد می‌کنند و حالا که مجبورند در خونشون بمونن و همه جا مثل کافی شاپ‌ها، رستوران‌ها، مراکز جمعی مثل سینما و تئاترها تعطیل شده... دنبال رشد خودشون می‌گردن... اگر دانشجو هستن دنبال درسای عقب مانده و کتاب‌های نخوانده می‌روند.. اگر کارمند هستند، سعی می‌کنند با مطالعه یا فکر به افزایش سرمایه خود اوقاتشان را سپری کنند، اگر استارتاپی هستند دنبال رشد استارتاپ خود میگردند، اگر کنکوری هستند دنبال سبقت گرفتن از رقبا می‌روند، اگر مدیر هستند، دنبال درآوردن باگ‌های سازمانشان می‌روند و....
تا به الان دائما رویکرد اول را پیش میگرفتم... بخصوص رویکرد آن دسته روشن فکرهای رومبلی که به تحلیل رفتار بقیه می‌پرداختند و از خودشان غافل بودند. مطمئنم بسیاری از شما هم اینطوری هستین ولی وقتش رسیده از رویکرد اول به رویکرد دوم تغییر رویه دهیم و درکنار اینکه از با خونواده بودن لذت می‌بریم... به فکر توسعه فردی نیز باشیم.
تو هر چالشی یک فرصت وجود داره یک تهدید.. تو دل به تهدیدا میدی یا از فرصت استفاده می‌کنی؟
