خیلی وقته که ذهنم درگیر یه سواله که سیستم عامل مغز ما چیه؟
ما بیش تر از اون چیزی که فکر می کنیم روزانه اطلاعات دریافت می کنیم تجزیه و تحلیل می کنیم و پاسخ می دیدیم الان شما که در حال خوندن این متن هستنید در دید شما صفحه نمایشگر متن ها فضای پشت نمایشگر و کلی چیز دیگه هست که چشم شما در لحظه اون ها رو شناسایی می کنه اعتبار سنجی می کنه تشخیص میده آیا مهم اند که به شما گوش زدشون کنه یا نه؟ یکم پیچیده شد ؟؟ بذارید راحت تر بگم
شما بعد از یه تایمی که متن رو می خونید مغز شما اتوماتیک هر چیز دیگه ای که در دایره دید شما هست حذف می کنه و نسبت به بهش بی تفاوت میشه اما و نوشته هایی رو هم که می خونید پردازش می کنه و ذخیره می کنه . این اطلاعات تنها شامل آنچه ما می بینیم نمی شن هر چیزی که لمس می کنیم بو می کنیم می شنویم ها در لحظه تجزیه و تحلیل و خذف میشه
اما مغز ما این سطح از تجزیه تحلیل رو چطوری انجام می ده ؟ بانک های اطلاعاتی در ذهن ما چه جوری تشکیل می شه ؟ و با چه الگوریتمی ذخیره می شه ؟
ذهن ما تا حدود زیادی درگیر الگوریتم های ناخودآگاه تکراریه مثل فرآیند راه رفتن ما اختیاری راه می ریم اما هیچگاه به صورت هوشیارانه فرآیند های راه رفتن رو تقلید نمی کنیم. این بخش رو ورکنیگ مموری یا حافظه ی کاری ما انجام میده منبعی از الگو های تکرار شونده بی شمار که در هر دقیقه بار ها تکرار می شه اما اگر باقی درک انسان هم به همین شکل باشه چی؟
این فرضیه به ذهنم می یاد که انسان نسبت به همه چیز به عنوان الگو های تکرار شونده نگاه می کنه در چشم ما تنها الگو هایی رو تو تشخیص می ده که براش آشناست و همونا رو تکرار می کنه و به همین دلیل شاید ما غلط های املایی یک متن رو تشخیص نمی دهیم چون ذهن ما اون الگوی درست رو تشخیص میده و در لحظه نمی تونه تفاوت رو جایگزین کنه این مثال در مورد شنوایی و دیگر حواس هم بیان می شه و کلا ذهن ما تنها یک سری الگوی تکراری رو از درون حواس ما تشخیص می ده و بهشون پاسخ می ده و درک می کنه
