تا حالا شده از خودت بپرسی هرچند وقت یکبار احساس تنهایی میکنی؟ اگرچه عادیه که همه ما گاهگاهی احساس تنهایی کنیم؛ اما با احساسی که بیشتر از حد معمول ادامه پیدا میکنه باید چکار کنیم؟
در صورت عدم برخورد مناسب، تنهایی میتونه به چیزی آسیبرسان برای سلامت روان تبدیل شه. اگر فکر میکنی از تنهایی مزمن یا مفرط رنج میبری، بهتره از یه مشاور یا متخصص سلامت روان کمک بگیری. این قدم اول خوبیه و این فرصت رو بهت میده تا درباره احساساتی که داری تجربه میکنی با کسی حرف بزنی.
اگرچه خیلی از ما وقتی طولانی مدت منزوی و تنها باشیم، ممکنه احساس تنهایی کنیم، حس تنهایی با تنها بودن فرق داره. تنهایی مثل همه احساسات ما یک حالت روحیه. تحقیقات نشون داده تنهایی ربطی به اینکه چند نفر از دوستان یا اعضای خانواده کنارت هستن، نداره بلکه به این معنائه که از درون چه حسی داری. ممکنه دورت پر از دوست و افراد خانواده باشه؛ اما هنوزم احساس تنهایی کنی و اینجاست که دنبال راه حل باید بگردیم، واقعا در این حالت چهکار میتونیم انجام بدیم؟
اگه توو سرچ ها و پرسه زنی هات به اینجا رسیدی و داری این مقاله رو میخونی باید بگم که خیلی خوش شانسی چون من یه لیست از 4 نکته ایی که خیلی کمکت میکنه با تنهایی کنار بیای برات اینجا آوردم که میتونه خیلی بهت کمک کنه، با من همراه باش:
اهمیت مراقبت از خود، چیزیه که برای سلامت روان خیلی مهمه؛ شاید احساس تنهایی میکنیم چون در اعماق وجودمون به دنبال دوستی با خودمون هستیم.
آخرین باری که با خودت مهربون بودی و برای آرامش خودت وقت گذاشتی کی بود؟ منظورم بیهوش شدن بعد از یه شب طولانی کار کردن نیست، منظورم وقتیه که آگاهانه به خودت و افکارت اختصاص دادی، نه افکاری مثل مسائل کاری و دلخوری از کسی، وقتهایی فقط برای با خودت بودن.
این وقت گذاشتن با خودت، میتونه یه حموم پر از آرامش به جای سریع دوش گرفتن، باشه.گاهی کارها یا سرگرمیهایی که ازشون لذت میبری رو انتخاب کن مثلا کتاب مورد علاقتو بخون، آهنگ مورد علاقتو گوش کن.
وقتی حس تنهایی میاد سراغمون بهتره به درونمون رجوع کنیم و با خودمون وقت بگذرونیم این کار ممکنه کمکون کنه آروم شیم و بخشی از استرس رو برطرف کنیم. اگر با خودمون دوست شیم وقتی کنار دیگران یا خودمونیم احساس تنهایی نمیکنیم؛ چون میدونیم همیشه خودمون رو داریم.
اغلب وقتی احساس تنهایی داریم، آرزو میکنیم کاش یکی کنارمون بود، یکی که مارو بفهمه و باهامون همدردی کنه. خب کمی همدردی میتونه تاثیر زیادی داشته باشه. وقتی کسی ازت تعریف میکنه خوشحالتر نمیشی؟ وقتی کسی بهت لطفی میکنه احساس ارزش بیشتر و تنهایی کمتر نمیکنی؟
حالا نوبت توئه، دوست نداری خودت هم با دیگران همدردی و مهربانی داشته باشی و این عشق رو گسترش بدی؟
همدردی و دلسوزی نه تنها باعث خوشحالی دیگران میشه بلکه مارو هم خوشحال میکنه و باعث میشه احساس تنهایی کمتری کنیم. به هرحال همه ما درگیر نوعی تعامل اجتماعی هستیم و نشون دادن همدردی و مهربونی میتونه قدمی در جهت پیدا کردن دوستای جدید و احساس تنهایی کمتر باشه.
با توجه تحقیقات روانشناسان "نوعی دوستی" میتونه باعث سلامت جسمی و روحی بشه و همچنین بهبود بیماری ها رو تسریع میبخشه. نتایج تصویربرداری از مغز نشون داده که حمایت از دیگران تاثیر مثبت منحصر به فردی در نواحی از مغز بخصوص قسمتهای مربوط به استرس و پاداش داشته؛ بنابرای کمی مهربونی و حمایت میتونه باعث کاهش استرس شه.
پس دفعه بعد که احساس تنهایی کردی، کمک کردن به یه دوست قدیمی یا اعضای خانواده، کمک به یه خیریه یا کار داوطلبانه در یک سازمان میتونه بهت کمک کنه، حال بهتری داشته باشی.
همانطور که بالا گفتم حس تنهایی صرفا به معنای یه حس فیزیکی نیست؛ ممکنه در یه مهمونی بزرگ با دیگران باشی اما همچنان احساس تنهایی کنی. شاید کلی دوست و همکلاسی داری، باهاشون حرف میزنی، بیرون میری؛ اما چیز مشترک زیادی باهاشون نداری، حتی ممکنه نسبت به موضوعاتی که حرف میزنن بی علاقه باشی؛ اما مودبانه نیست که تنهاشون بزاری چون هرچی باشه دوستات هستن و برات مهماند.
اما گاهی حس میکنی باهاشون فرق داری، این موضوع میتونه به خاطر این باشه که هنوز گروه و قبیله خودت رو پیدا نکردی. گروه و قبیله؟ اصلا منظورت چیه؟ خب گشتن دنبال قبیله خودت یعنی دنبال افرادی بگردی که علایق و نظرات یا ویژگی های مشترکی با تو دارن.
همه ما باید دورمون رو با افرادی پر کنیم که علائق مشترک با ما دارن، اینجوری نه تنها میتونیم درباره چیزهایی که برامون ارزش داره حرف بزنیم، بلکه دوستای خوبی هم پیدا میکنیم.
برای خیلیا ممکنه طول بکشه تا گروه خودشون رو پیدا کنن،درسته همچین گروهی یهویی پیدا نمیشه، برای همین عضو شدن در گروهای آنلاین که علائق مشترک با شما دارن میتونه راه خوبی برای پیدا کردن همچین افرادی باشه. اگر از بازی های ویدئوی خاص لذت میبری، میتونی با بازیکنهای آنلاین ارتباط برقرار کنی و دوستای جدید پیدا کنی یا شاید از کتاب خوندن لذت میبری پس عضو انجمن های آنلاین یا حضوری شو و گروهی مشابه با علائق خودت رو پیدا کن.
شاید ازون دسته افرادی هستی که درباره روابط اجتماعی و پیدا کردن دوست، خیال پردازی میکنی و خودت رو با گروه ایدئالی از دوستان صمیمی تصور میکنی. از اینکه بزنم توو ذوقت متنفرم؛ اما چیزی به اسم دوست ایدئال نداریم. منظورم اینه دوست خیالیت نمیتونه در واقعیت به همین کاملی باشه.
تحقیقات نشون داده کسایی که کمالگرایی بیش از حدی دارن، بیشتر در معرض ابتلا به افسردگی و فکر خودکشی هستن؛ چون احساس تنهایی و از خود بیزاری در اونا شدیدتره. مسئله اینه که کمالگرایی در اجتماعی بودن، ممکنه کلا اونا رو از اجتماع دور کنه؛ چون وقتی دنبال دوست کامل میگرده نمیتونه اونو جایی پیدا کنه.
یکی از فلاسفه معتقده تنهایی مزمن شاید به خاطر کمالگرایی اجتماعی باشه و کمال گرایی اجتماعی بیشتر در بین افراد با حس تنهایی رایجه تا افرادی بدون این حس. این افراد فکر میکنن دوست داشتنی نیستند و کسی باهاشون دوست نمیشه؛ اما شاید مشکل این باشه که اونها خواستههای زیادی از دوستی و عشق دارند. در واقع اونها خودشون هستن که توانایی دوستداشتن و دوستشدن با کسی رو ندارن.
حالا تو بگو توانایی دوست شدن با کسی رو داری؟ قطعا
دوستِ خوبِ من، نزار کمال گرایی مانع پیدا کردن دوستهای جدید بشه، همه آدما نقصهایی دارن و هیچ رابطه اجتماعی کامل نیست و میتونه گاهی ایراداتی وجود داشته باشه، وقتی بدونیم دوستی ممکنه گاهی ناجور، احمقانه و بهم ریخته باشه، اونوقت وقتی داریم دوست جدیدی پیدا میکنیم میتونیم احساس بهتری داشته باشیم و نگران ناامید شدن خودمون از دوستی نباشیم.
اگر فکر میکنی کمال گرایی مانع توئه باید بدونی یکی اون بیرون منتظرته؛ البته قرار نیست آدم کاملی باشه، حتما نقصهایی داره، با وجود این هنوز میتونید همدیگر رو دوست داشته باشید و شاید حتی احساس تنهایی کمتری کنید.
خب چهار تا نکته ایی که دلم میخواست بدونی رو گفتم، تا حالا هیچکدوم از این موارد رو رعایت کرده بودی؟ با خودت چقدر دوستی؟ با کسی همدردی کردی؟ درچه گروهایی عضوی ؟ راستی بیخیال کمال گرایی شدی؟
خوشحال میشم اگه تجربهای از احساس تنهایی و راه های التیام اون داشتی با من در میون بزاری و در پایان اگه این مقاله رو دوست داشتی لطفا لایک کن و برای دوستاییت که احساس تنهایی میکنن و در غار تنهایی خودشون رفتن بفرست.
از توجهت خیلی ممنونم، به امید دیدار.