دانشجو بیدار است، دادخواه خون است. اگر در خیال خام خود ملتی را با گلوله و تهدید به مرگ خفه کردید، در دنیای ساختگیتان دانشگاهیان نیز با تهدید ساکت می‌شوند.
قریب به ۶۰ روز از نمایش قدرتتان می‌گذرد، فریاد‌ها و بیانیه‌هایتان بسان طبلی تو خالی هر روز، هر ساعت و هر ثانیه کوبیده می‌شود. تو گویی ما نمی‌دانیم بدل به بازیچه‌ای شده‌اید در اختیار نااهلان. گویی بدتان نمی‌آمد در برابر دانشجو از خود هیبتی از جنس سرکوب بسازید، ترسناک و خونبار، اما فراموش کردید این هیمنه‌ی خوفناک هر روز در کف خیابان غرق در دود و آتش است و دانشگاه از مردم جدا نیست. دانشگاهیان دوشادوش مردمی معترض و عصبانی از سالیان سال ظلم و تبعیض و بی‌عدالتی که با مشت‌هایی گره کرده از پس هر کوی و برزن سر برآورده بودند، ندای آزادی سر دادند تا به شما یادآوری کنند دانشگاه از مردم جدا نیست.
و اما شما، شما که رخت دانشگاه را از تن کنده و با افتخار جامه‌ی امنیتی‌ترین نهادهای کشور را به تن کردید، دانشگاه و دانشجو را به پای سازمان‌های مخوفی که حتی شما را لایق دانستن اسم واقعیشان نمی‌دانند قربانی کردید. روی سخن ما با شماست!
صریح بگوییم، به نظر می‌رسد هیئت رئیسه و ریاست دانشگاه، اداره دانشگاه را به صورت کامل به نهادهای اطلاعاتی و امنیتی واگذار کرده‌اند. در هفته گذشته انجمن اسلامی دانشجویان تلاش کرد با رساندن صدای اعتراض دانشجویان و اساتید در یک تجمع قانونی موجبات رخت بستن این فضای امنیتی را از دانشگاه فراهم کند. تاسف آن که نه تنها مسئولین دانشگاه صدای اعتراض و درخواست دانشجویان و اساتید را نشنیده گرفتند، بلکه با قلب واقعیت در تلاش هستند تا تجمع اعتراضی را به نفع خود مصادره کنند.
در آن تجمع بیش از هزار نفر از دانشجویان و ده‌ها نفر از اساتید دانشگاه شریف، به طور شفاف اعلام کردند دانشگاه باید بسترهای لازم برای اعتراض دانشجویان را فراهم کند، دانشجویان زندانی دانشگاه با فوریت و بدون هیچ قید و شرطی آزاد شوند، نیروهای لباس شخصی که به ناحق لباس حراست از دانشگاه را بر تن کرده‌اند از دانشگاه اخراج شوند و بساط طرح‌های سرکوبگرایانه‌ای همچون ممنوع الورودی‌های سلیقه‌ای و یا احضار کور دانشجویان به کمیته انضباطی دانشگاه برچیده شود. هر چند خواست‌های معترضین محدود به این موارد نمی‌شد و این‌ها تنها بخش کوچکی از خواسته‌های دانشجویان بود، لکن انتظار می‌رفت مسئولین دانشگاه بتوانند ظرف مدت کوتاهی آن‌ها را برآورده کنند.
شگفت آن که پس از گذشت ده روز نه تنها هیچ یک از خواسته‌های دانشجویان معترض بر طرف نشده، بلکه مسئولین دانشگاه و در رأس آن هیئت رئیسه به جای پاسخ‌گویی، دانشجویان را به حملات آتی تهدید میکنند.
شما چه کاره هستید که به خود اجازه می‌دهید دانشجویان این دانشگاه را تهدید کنید؟ چوب حراج به جایگاهتان زده و وظیفه خود را فراموش کرده‌اید. حراست از حریم دانشگاه و دفاع از دانشجویان. افسوس که لباس حراست دانشگاه را فروختید، از خارج دانشگاه برایتان تعیین تکلیف میکنند که چه کسی وارد یا خارج شود. جای آن که به رگ غیرتتان بربخورد و اگر توان ایستادگی ندارید استعفا دهید، دانشجویان را تهدید می‌کنید؟!
شما که در طول بیش از یک ماه، هیچ یک از اقدامات تأسف‌بار امنیتی رخ داده که مصادیق حمله نیروهای امنیتی به دانشگاه بوده‌اند را محکوم نکرده‌اید، واکنشی نسبت به بازداشت گسترده دانشجویان شریف نشان نداده‌اید، هیچ اقدام موثری در جهت جبران صدمات ناشی از حملات نیروهای امنیتی در روز یک شنبه سیاه به محیط دانشگاه نداشته‌اید، در زمانی که مرتبا رسانه‌ها و خبرگزاری‌های امنیتی به توهین و افترا به اساتید دانشگاه و دانشجویان آن مشغول بودند کوچکترین واکنشی برای دفاع از حریم اساتید و دانشجویان نداشته‌اید، به ناگهان با سر دادن چند شعار تند توسط دانشجویان دانشگاه احساس وظیفه کردید که از اختیارات خود جهت سرکوب استفاده کنید؟ عجیب آنکه در متن این اطلاعیه آمده، از آن جا که در هفته گذشته مجوز تجمع داده شد، از هفته آتی باید دانشگاه به روال سابق برگردد. گویی حضرات خود را ولی نعمتان دانشجویان می‌دانند که چون یک بار اجازه تجمع به دانشجویان دانشگاه داده‌اند دانشجویان دیگر حق برگزاری هیچ تجمع اعتراضی در این دانشگاه را ندارند. بدانید که صاحبان اصلی دانشگاه شریف، نه شما که دانشجویان و اساتید آن هستند. این دانشگاه بدون شما و کارفرمایانتان در خارج از دانشگاه نیز همچنان دانشگاه شریف است، اما بدون اساتید و دانشجویانش، هرچیزی خواهد بود الا شریف.
لازم است یادآور شویم که طبق اصل ۲۷ قانون اساسی عموم مردم می‌تواند در تجمعات مسالمت آمیز شرکت کنند. این اصل در قانون اساسی به صدور مجوز محدود نشده و حتی در دولت قبلی همین نظام با صدور منشوری تحت عنوان منشور حقوق دانشجویی اعتراضات مسالمت آمیز را حق دانشجویان دانسته، در هیچ کجای این اصل، این حق معطوف به ندادن شعار تند علیه حاکمیت و مسئولین در راس حکومت نشده است. لازم به ذکر نیست که اساسا هزاران نفر از دانشجویان دانشگاه عضو تشکل‌های موجود نیستند و اساسا علاقه‌ای به شرکت در تجمع ذیل عنوان این تشکل‌ها را ندارند، حق بدیهی این دانشجویان است که بتوانند تجمعات مستقل خود را برگزار کنند. منحصر کردن حق اعتراض به تشکل‌های سیاسی دانشگاه تبعیض آشکار مسئولین دانشگاه بر خلاف حقوق اولیه مصرح در قانون اساسی است.
انجمن اسلامی دانشگاه شریف همانند گذشته لازم به یادآوری می‌داند در صورتی که همچنان بر مسیر سرکوب پافشاری کنید و گوش‌های خود را در برابر فریاد دانشجویان بفشارید، قطع به یقین مسئولیت تمام خشونت‌ها، شعارهای تند و حتی فحاشی‌ها بر گردن کسانی خواهد بود که با نادیده گرفتن حقوق اولیه دانشجویان و سرکوب سیتماتیک آنان، موجبات خشم عمومی را فراهم کرده‌اند.
در محکومیت الفاظ و اشعار رکیک تردیدی نیست اما گویا فراموش کرده‌اید طی ماه‌های گذشته رکیک‌ترین برخورد‌ها را با دانشجویان صورت داده‌اید، فراموش کرده‌اید دانشجویان بهتر از هر فرد و گروهی متوجه شأنیت و جایگاه خود هستند و نمی‌خواهید تلاش آن‌ها را برای باز پس گیری شأن از دست رفته خود به هر روش ممکن ببینید.
به شما هشدار می‌دهیم اگر پای این نیروهای خودسر که ننگی بر لباس حراست دانشگاه شریف هستند را از دانشگاه قطع نکنید، دانشجویان با دستان خود آنان را بیرون میکنند. در آن روز به خاطر بیاورید مسئولیت این خشونت‌ها به گردن شماست که قلم و زبان‌هایتان جز برای سرکوب نمی‌چرخد. کتاب قانون در نزد امثال شما همچون ابزاری است که هر بخش از آن را که شامل حقوق دانشجویان می‌شود می‌توان نادیده گرفت ولی اگر تنبهی پیش‌بینی شده باشد، بدون رعایت الزامات آن می‌توان از آن سو استفاده کرد. همچنان که ریاست دانشگاه بارها اعلام کرده بود تخلفاتی که در داخل دانشگاه و توسط دانشجویان صورت می‌گیرد باید توسط دانشگاه رسیدگی شود، ولی طی اقدامی هماهنگ توسط زیر دستانش اسامی دانشجویان شرکت کننده در تجمع به نهادهای امنیتی داده شده و آن‌ها رأسا دانشجویان را احضار کرده‌اند و در این میان هیچ صدایی از نهاد رهبری، مسئولین دانشگاه و حتی ریاست آن بلند نشد. برای ما همکاری برخی از مسئولین دانشگاه با نهادهای امنیتی محرز شده است و در زمانش مستندات آن را با دانشجویان در میان خواهیم گذاشت.
کلام آخر،
این نامه وظیفه اخلاقی ما بود در قبال شما، دانشجویان و اساتید دانشگاه. ما به وظیفه خود عمل کردیم و با شما اتمام حجت کردیم. این صندلی که شما بر رویش امروز نشسته‌اید، پیش از شما رؤسای بسیاری را به خود دیده است، آیندگان در مورد شما همان‌گونه‌ای قضاوت خواهند کرد که در مورد پیشینیان شما قضاوت کردند.
تلاش کنید تا رسوم صحیح پیشینیان خود را که موجب تقویت جامعه دانشگاهی شده نشکنید و بدعت‌های مخربی که زیان آن به دانشگاه وارد خواهد شد ایجاد نکنید که مسئولیت آن حتی در آینده نیز بر شما خواهد بود و در آخر یقین داشته باشید که «کسی که به بندگان خدا ستم کند خداوند پیش از بندگانش دشمن او خواهد بود و کسی که خداوند دشمن او باشد عذرش را نمی‌پذیرد و در مقام نبرد با خداست تا زمانی که دست از ستم بردارد و جبران کند. (بدان) هیچ چیز در تغییر نعمت‌های خداوند و تعجیل انتقام و کیفر او از اصرار بر ظلم و ستم سریع‌تر نیست، زیرا خداوند صدای مظلومان را (بر ضد تو) می‌شنود و در کمین ستم‌کاران است».
