چه بر تو گذشت؟

سال 98 با تمام پستی‌ها و بلندی‌ها و شیرینی‌ها و تلخی‌هایش به پایان رسید. شریف و شریفیان نیز روزهای متفاوتی به خود دیدند. در این متن سعی داریم مروری چند، بر مهم‌ترین اتفاقات شریف در سال گذشته داشته باشیم.

سالی که نکوست ...
اولین اتفاق مهم سال 98، سیل در برخی از مناطق کشور بود که موجب خسارات بسیاری شد. در همین راستا، برخی از گروه‌های دانشجویی تلاش کردند تا حداکثر توان خود را برای کمک به هم‌وطنان‌مان انجام دهند. هیئت رئیسه دانشگاه نیز با جمع‌آوری کمک‌های نقدی از اساتید و کارمندان و دانشجویان سعی کردند در این امر سهیم باشند؛ اما سیل، پیامدهای دیگری نیز برای دانشگاه داشت و سبب شد تا کنکور کارشناسی ارشد به تعویق بیفتد. 26 تا 28 فروردین، از جمله روزهای خوش صدای دانشگاه بود. جشنواره موسیقی صبا به همت کانون موسیقی شریف در سه زمینه کلاسیک، سنتی و ملل برگزار شد. پایان فروردین ماه مقارن شد با آغاز اولین دوره جشنواره نشریات دانشجویی دانشگاه شریف؛ هفت قلم. رویدادی که جامعه نشریاتی شریف، سال‌ها بود انتظارش را می‌کشید. این جشنواره در 7 زمینه رقابتی و همچنین در بخش نمایشگاهی و اختتامیه، در روزهای 31 فروردین تا 3 اردیبهشت برگزار شد. یک هفته بعد و در تاریخ 10 اردیبهشت، شریف زیبای من، سومین دوره‌ی خود را برگزار کرد. این برنامه در کنار تمامی برنامه‌های شاد و مفرح خود، یک مهمان ویژه داشت. شهرام ناظری کنسرتی بسیار زیبا برگزار کرد که سود حاصل از آن به سیل‌زدگان اهدا شد. از جمله اتفاقات مهم دیگر در اردیبهشت، می‌توان به نشست هیئت رئیسه با فعالین فرهنگی اشاره کرد که روز 21ام این ماه در همکف ساختمان شهید رضایی برگزار شد و طی آن، فعالین دانشجویی به بیان مشکلات و دغدغه‌های خود با مسئولان دانشگاه پرداختند. خرداد 98 استثنا پر حادثه نبود و شریفیان در آرامش، به امتحانات خود پرداختند.

تعطیل اما پرحاشیه
در آستانه‌ی شروع ترم تابستان، زمزمه‌هایی از یک خواسته‌ی صنفی در صدر اخبار دانشجویی قرار گرفت. پویش غذای تابستان قصد داشت تا اندکی از مشکلات دانشجویانی که مجبورند در تعطیلات نیز در دانشگاه بمانند، بکاهد. تهیه وعده‌های غذایی برای دانشجویانی که ترم تابستانه دارند، از جمله مهم‌ترین مشکلات است؛ بخصوص برای دانشجویان خوابگاهی. تهیه غذای آماده، هزینه بسیاری دارد و پخت غذا نیز زمان و انرژی بسیاری می‌طلبد. امسال با توجه به افزایش قیمت مواد غذایی و تورم، این مشکل بیش از پیش پررنگ شد و سبب شد تا پویشی از سوی دانشجویان شکل بگیرد. تیر ماه 98 با خبرهایی شیرین به پایان رسید؛ خبر موفقیت دانشجویان هوافضای شریف در مسابقات بین‌المللی هوانوردی و فضانوردی آمریکا، AIAA 2019 که بازتاب خبری گسترده در رسانه‌ها را به همراه داشت و مورد تحسین بسیاری قرار گرفت.

مرداد ماه از جنجالی‌ترین ماه‌های 98 در شریف بود. نیمه‌ی ابتدایی به آرامی سپری شد. دانشگاه در روزهای 12 تا 15 مرداد، میزبان دانش‌آموزانی بود که به تازگی در کنکور سراسری شرکت کرده بودند و برای شرکت در همایش معرفی رشته‌ها به شریف آمدند. 15ام این ماه اولین نشست باشگاه والدین به همت معاونت فرهنگی دانشگاه در سالن آمفی‌تئاتر برگزار شد. باشگاه والدین همانند جشنواره نشریات، از تازه‌تاسیس‌های سال 98 بود. 17 مردادماه، خبری خوشحال‌کننده از صعود اعضای گروه کوه شریف به قله دماوند منتشر شد. اما این ابتدای ماجرا بود! عکس دسته جمعی اعضای گروه کوه بر فراز قله، سبب شد تا عده‌ای، اختلاط در این عکس را تبدیل به جنجال کنند و حواشی زیادی برای دانشگاه به وجود بیاورند. جالب آن که این موضوع از دیوارهای دانشگاه فراتر رفت و مطالبی اغراق‌آمیز و خلاف واقع در برخی از رسانه‌های خارج از دانشگاه منتشر شد و بیش از هر کس، معاون فرهنگی دانشگاه را نشانه گرفت. جنجال دیگر مرداد 98، خبر بازگشایی مجدد پردیس دانشگاه بود. پردیس دانشگاه شریف که سال 97 به دستور شورای دانشگاه بسته شد، در سال 98 و با تصمیم همان شورا، مجددا شروع به کار کرد. دکتر اجتهادی نیز به مدت دو سال به ریاست پردیس دانشگاه شریف منصوب شدند.

از مدت‌ها پیش، زمزمه‌هایی از وزارت علوم مبنی بر تغییر و اصلاح شیوه‌نامه انضباطی دانشجویان به گوش می‌رسید. تغییراتی که ادعا می‌شد به نفع دانشجوها است. بالاخره اوایل شهریورماه، شیوه‌نامه‌ی انضباطی جدید منتشر شد اما فاصله‌ی بسیاری با ادعاهای مطرح شده داشت. قوانینی بسیار سختگیرانه که عملا در حریم شخصی افراد ورود می‌کرد و عقب‌گردی برای شیوه‌نامه پیشین بود. امضای دو تن از وزیران روحانی نیز در انتهای شیوه‌نامه به چشم می‌خورد تا وعده‌ی دانشگاه امن را به دانشگاه امنیتی تبدیل کند. انتشار این شیوه‌نامه، واکنش‌های بسیاری در فضای مجازی به دنبال داشت و حتی به دنیای حقیقی کشیده شد تا چندین و چند جلسه کارشناسی و نقدوبررسی به دنبال آن برگزار شود.

مهمان داریم، چه مهمانی!
با شروع سال تحصیلی جدید، شوری در دانشگاه برای استقبال از نودانشجویان شکل می‌گیرد. همگی سعی دارند با برگزاری برنامه‌های مختلف، فضای دانشگاه را به ورودی‌های جدید معرفی کنند و خاطره‌ای خوش از روزهای ابتدایی دوران دانشجویی برای ایشان به جای بگذارند. بزرگ‌ترین ویژه برنامه نیز، اردوی مشهد مقدس است. نه تنها بزرگ‌ترین برنامه‌ی استقبال بلکه بزرگ‌ترین برنامه‌ی فرهنگی دانشگاه. این برنامه همان‌قدر که بزرگ است، حواشی زیادی نیز به دنبال دارد. طرح اردوی ورودی‌های 98 از نیمه‌ی دوم سال 97 کلید خورد و طرح نهایی در بهار 98 به تصویب رسید. پس از آن، اجرای طرح به سینا طاهری سپرده شد اما پس از گذشت چند هفته، ایشان به دلیل اختلاف با معاونت فرهنگی از سمت خود استعفا دادند. اندکی بعد، ستاد جدید تشکیل شد و مسئولیت برگزاری این برنامه را بر عهده گرفت. مسئولیت برگزاری برنامه شریفی سلام نیز به آرش امامی سپرده شده بود. نهایتاً برنامه شریفی سلام در روز سه‌شنبه 2 مهر برگزار شد و بلافاصله بعد از آن، نودانشجویان عازم مشهد مقدس شدند و روز شنبه 6 مهرماه، در کلاس‌های درسی خود حضور یافتند.

زمان زیادی از شروع ترم نگذشته بود که صدای خواسته‌ی صنفی دیگری به گوش رسید، این بار از خوابگاه دختران. اعتراضی که سعی داشت تا قانون محدودیت تردد دختران به خوابگاه را اصلاح کند. به موجب این قانون، دختران خوابگاهی می‌بایست پیش از ساعت 8ونیم در زمستان و 9ونیم در تابستان، در خوابگاه حضور یابند و پیش از ساعت 6 صبح نیز اجازه خروج از خوابگاه را ندارند که اجرای این قانون، سبب بروز مشکلات زیادی برای ایشان شده‌است. اعتراض ابتدا در توییتر آغاز شد و عده‌ی زیادی با هشتگ #هشت_و_نیم به این موضوع پرداختند. چند روز بعد نیز مذاکرات شورای صنفی با مسئولین دانشگاه شروع شد؛ اما متاسفانه پس از گذشت مدت زمان بسیاری، هنوز دختران خوابگاهی نتوانستند به خواسته‌ی خود دست یابند.

ابتدای آبان‌ماه، شخص جدیدی به معاونت فرهنگی اضافه شد. دکتر امیر نورانی، استاد دانشکده مکانیک، به مدت دو سال به سمت مدیر امور فرهنگی دانشگاه منصوب شد. جایگاهی که طی سالیان اخیر خالی بود. 11 تا 14 آبان 98، نمایشگاه آحاد دانشجویی با هدف معرفی گروه‌های فرهنگی دانشگاه به ورودی‌های جدید در مقابل دانشکده‌ی کامپیوتر برگزار شد و 18 تا 22 آبان، دومین جشنواره‌ی فرهنگ و هنر اقوام ایرانی مقابل سالن شهید جباری به فعالیت پرداخت. از جمله حواشی این دو برنامه می‌توان به اعتراض دلواپسان به اجرای رقص محلی در دانشگاه و همچنین مناسب‌نبودن مکان نمایشگاه آحاد اشاره کرد. در روزهایی که شریف، جو نسبتا آرامی را می‌گذراند، کشور در آبان‌ماه، شاهد اعتراضات گسترده و کشته‌شدن تعداد زیادی از هموطنان‌مان بود. بعد از اعلام افزایش قیمت بنزین، بسیاری از مردم به خصوص اقشار کم بضاعت در سراسر کشور دست به اعتراض زدند. اعتراضی که با سرکوب شدید از سوی حاکمیت مواجه شد و متاسفانه تعداد کثیری از هموطنان‌مان در جریان اعتراضات جان خود را از دست دادند. در این بین تعدادی از گروه‌های دانشجویی با روشن کردن شمع، یادشان را گرامی داشتند، برخی نیز اقدام به برگزاری برنامه‌های کارشناسی و اقتصادی کردند. در آذر ماه نیز شریف روزهای نسبتا آرامی را گذراند. برنامه‌هایی به مناسبت 16 آذر، روز دانشجو، برگزار شد که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به برنامه‌ی انجمن اسلامی با حضور محمود صادقی، نماینده مجلس و غلامرضا غفاری، معاون فرهنگی اجتماعی وزارت علوم و همچنین برنامه بسیج با حضور علی ربیعی، سخنگوی دولت اشاره کرد. آلودگی هوای پایتخت و تعطیلی چند روزه از جمله حواشی آذرماه بود که انتخابات انجمن اسلامی را نیز تحت تاثیر قرار داد. انتخابات می‌بایست در روزهای 24 تا 26 آذر برگزار می‌شد که با تعطیلی دانشگاه در روز 25 و 29 ام و ادامه‌ی آن به روزهای 30 آذر و 1 دی موکول شد.

هوا بس ناجوانمردانه سرد است ...

با نزدیک شدن به پایان ترم، دانشجویان در حال آماده‌شدن برای گذران امتحانات بدون فرجه‌ی خود بودند که اتفاقاتی در امور خارجه‌ی کشور سبب التهاب در جامعه شد. در ساعات ابتدایی روز 13 دی 98، سردار سلیمانی، فرمانده‌ی سپاه قدس در خاک عراق ترور شد که واکنش‌های بسیاری از سوی ایران و سایر کشورها به دنبال داشت. چند روز بعد نیز پیکر ایشان در چند شهر تشییع و در کرمان، به خاک سپرده شد. در پی افزایش تنش‌ها بین ایران و آمریکا، گمانه‌زنی‌ها برای جنگ بین دو کشور به شدت بالا گرفت و فضایی ملتهب را در کشور ایجاد کرد. سنگینی این اتفاق همچنان پابرجا بود که روز 18ام دی‌ماه، خبر تلخ دیگری منتشر شد. هواپیمای 752 اوکراینی، دقایقی پس از آن که تهران را به مقصد کی‌یف ترک کرد، دچار سانحه شد و سقوط کرد. متاسفانه 16 تن از دانش آموختگان شریف در آن پرواز حضور داشتند. این اتفاق که داغ سنگینی بر دل شریف و شریفیان بر جای گذاشت واکنش‌های بسیاری از سوی عموم جامعه و نیز دانشجویان به همراه داشت. ابتدا، علت این سانحه، نقص فنی اعلام شد اما برخی منابع خارجی علت آن را، اصابت موشک دانستند. این موضوع ابتدا توسط مقامات ایرانی به شدت تکذیب شد؛ اما نهایتا در روز شنبه 21 دی‌ماه، ستاد کل نیروهای مسلح طی بیانیه‌ای اعلام کرد که شلیک پدافند هوایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، علت وقوع این حادثه بوده‌است. انتشار این خبر، خشم بسیاری در اذهان عمومی به جهت پنهان‌کاری و دروغگویی مقامات ایجاد کرد که به دنبال آن و در همان شب، اعتراضات و تجمعاتی به خصوص در دانشگاه شریف و امیرکبیر برگزار شد. دو روز بعد از آن، قرار بود مراسم سوگواری در مسجد دانشگاه برگزار شود که ناگهان لغو شد. لغو برنامه از سوی دانشگاه مانع از برگزاری آن نشد. چه بسا شنیدن این خبر باعث شد دانشجویان از انفعال دانشگاه بیش از پیش خشمگین شوند و تجمعی نه در مسجد که در مقابل دانشکده‌ی کامپیوتر تشکیل دهند. برخی از مسئولین با شرکت در تجمع و ارائه‌ی توضیحات، سعی در آرام‌کردن دانشجویان داشتند که موثر نبود. دکتر فتوحی برای اولین بار در دوران ریاست خود در جمع دانشجویان اقدام به سخنرانی کردند اما حاضرین، خواستار استعفای ایشان شدند. نه تنها دکتر فتوحی بلکه همه‌ی مسئولانی که پشت تریبون قرار گرفتند، توسط جمعیت محکوم شدند. ساعاتی پس از تجمع نیز، دکتر افشین از سمت خود استعفا داد. در نهایت نیز ادامه‌ی برنامه‌های یادبود و سوگواری به دلیل فشار نهادهای امنیتی خارج از دانشگاه لغو شد و حتی مراسم چهلمین روز درگذشت و نصب بنای یادبود انجام نشد. در میان دو ترم تحصیلی، مطابق رسم چند سال اخیر، قرار بود تا نشست فعالین فرهنگی دانشگاه (زیباکنار3) در شهر اصفهان برگزار شود که این برنامه به جهت عزادار بون جامعه‌ی شریف، به زمان دیگری موکول شد. بهمن 98 رو به پایان بود که سیل سیستان، زخمی دیگر بر پیکره‌ی کشور بر جای گذاشت. این بار نیز برخی از گروه‌های دانشجویی با جمع‌آوری کمک‌های نقدی و غیر نقدی و حتی با اعزام گروه‌های جهادی سعی کردند در حد توان، به التیام آن کمک کنند. با نزدیک‌شدن به اسفند، حواشی و تبلیغات نامزدهای انتخابات مجلس بیشتر شد. با وجود آن که شرکت در انتخابات از سوی بسیاری تحریم شده‌بود، خبر کاندیداتوری چند شریفی، نظرها را به خود جلب کرد. در نهایت نیز محسن دهنوی ورودی 81 مهندسی شیمی و مسئول سابق بسیج دانشجویی شریف به مجلس راه یافت. در همین زمان‌ها بود که ویروس کرونا، به ایران رسید. خبر فوت 2 تن از شهروندان قم بر اثر ابتلا به این ویروس، نگرانی بسیاری در جامعه ایجاد کرد. از 4 اسفندماه نیز مدارس، دانشگاه‌ها و بسیاری از ادارات برای جلوگیری از شیوع بیماری تعطیل شدند تا پایان 98 با شروع یک بحران، مقارن شود. 97 نیز با حوادثی تلخ به پایان رسید و آرزوی سالی نکو برای 98 را داشتیم اما محقق نشد. وزنه‌ی حوادث تلخ 98 بر وزنه‌ی شیرینش سنگینی کرد. در این ایام و در ابتدای سال 99، امیدواریم روزهای خوشی در پیش رو داشته باشیم. خانه‌ی دل را بتکانیم و بذر امید را بکاریم./فاطمه امینی