حاضران جلسه: دکتر فتوحی (رئیس دانشگاه)، دکتر رشتچیان (معاونت آموزشی)، دکتر فاطمی‌زاده (معاونت دانشجویی)، دکتر حسینی (معاونت فرهنگی)، حجت‌الاسلام طباطبایی (مسئول نمایندگی نهاد رهبری)، دکتر غفرانی (عضو هیئت علمی)، دکتر بهمن‌آبادی (مسئول بسیج اساتید)، دکتر یوسفی (مسئول هم‌اندیشی اساتید)، امیرحسین ذوالفقاری (نمایندۀ انجمن اسلامی دانشجویان)، محمدرضا ضیایی (نمایندۀ بسیج)، رسول اقبالیان (دبیر هیئت الزهرا، صاحب‌نظر فرهنگی، بدون حق رأی)، دکتر مسعود طوسی (مشاور معاونت فرهنگی، صاحب‌نظر فرهنگی، بدون حق رأی)
دستور جلسه:
1 – ادامۀ بررسی طرح پیش‌نهادی آئین استقبال از ورودی‌های جدید
مشروح جلسه:
در ابتدای جلسه، دکتر حسینی توضیحاتی دربارۀ جلسات متعددی که هفته‌های اخیر با فعالان دانشجویی داشته‌اند، ارائه نمودند و سپس از خانم اصغرزاده (مسئول هماهنگی ستاد استقبال از ورودی‌های 99) دعوت کردند تا طرح استقبال از دانشجویان نوورودی را ارائه نمایند.
در ادامه، ایشان دربارۀ کلیت طرح استقبال، توضیحاتی ارائه دادند:
استقبال از ورودی‌ها، به دو شکل مجازی و حضوری انجام می‌شود. برنامه‌های مجازی (شریف‌سلام و شریف‌راهنما)، طی سه روز و برنامه‌های حضوری (شریف‌گردی و دانشکده‌گردی) طی دو هفته، برگزار خواهندشد. تقویم فوق، با توجه به این نکته که تاریخ شروع کلاس‌های دانشجویان احتمالاً 3 آبان خواهدبود، تدوین شده‌است.
همه‌ساله، پیش از اردوی مشهد، برنامه‌ای تحت‌عنوان شریف‌سلام جهت خوش‌آمدگویی به ورودی‌ها برگزار می‌شد. امسال نیز این برنامه با خوش‌آمدگویی و سخنرانی ریاست دانشگاه، مسئول نمایندگی نهاد رهبری و معاونت فرهنگی انجام خواهدشد. هم‌چنین برنامۀ شریف‌تاک، شامل صحبت‌های 4 تن از فارغ‌التحصیلان دانشگاه که مسیرهای متفاوتی را تجربه کردند، در شریف سلام قرار خواهدداشت. برنامۀ بعدی، شریف‌راهنما خواهدبود که به‌دلیل لزوم آشنایی دانشجویان با مسائل مختلف آموزشی، دانشجویی و فرهنگی، با سخنرانی معاونان محترم تدارک دیده شده‌است و سؤالات متداولی که در این زمینه وجود دارد، پرسیده خواهدشد.
برگزاری برنامه‌های حضوری هم منوط به موافقت ستاد کرونای دانشگاه خواهدبود. به‌هرحال دانشجویان، بعد از تلاش زیاد، موفق به پذیرش در دانشگاه شریف شده‌اند و بسیارخوب خواهدبود تا یک روز را به‌صورت حضوری، در دانشگاه بگذرانند. ضمناً ظرفیت پذیرش در هریک از روزها 100 نفر خواهدبود که البته همراه با پذیرایی ناهار هم خواهدبود. بعد از آن هم برنامۀ دانشکده‌گردی خواهدبود که به‌عهدۀ انجمن‌های علمی است؛ از ایشان برای برگزاری این قسمت، بسیار خواهش کردیم. هم‌چنین در صورت عدم موافقت ستاد کرونای دانشگاه نیز برنامه به‌صورت مجازی خواهدبود.
در ادامه، دکتر رشتچیان دربارۀ قسمت حضوری برنامه، نگرانی‌هایی را مطرح کردند: «پذیرش 100 نفر به‌همراه وجود کادر اجرایی دانشجویی، ممکن است شرایط را در حالت غیرقابل‌کنترل قرار دهد. پیش از این قرار بود تعداد دانشجویان پذیرش‌شده در هر روز، بسیار کم‌تر از 100 نفر باشد». خانم اصغرزاده این موضوع را این‌طور توجیه کردند که به‌دلیل این‌که نمی‌شد برنامه بیش‌ازاندازه طولانی شود، مجبور بودیم زمان برنامه را کاهش دهیم و با تقسیم‌بندی زمانی، سعی کردیم کاری کنیم که تجمع بیش از 10 نفر، ایجاد نشود. ضمناً در هر روز، در مجموع نهایتاً 10 الی 15 نفر کادر اجرایی وجود خواهدداشت.
در ادامه خانم معصومی، مسئول این بخش، گفتند که ترجیح ما هم این است که با ارائۀ یک‌سری خدمات جهت ارائۀ مجازی توسط دانشگاه، قسمت حضوری را از برنامه حذف کنیم؛ چرا که هرچقدر هم سعی شود مسائل بهداشتی رعایت شود، حتی اگر اتفاقی برای یک نفر بیفتد، شرایط خوبی نخواهیم‌داشت.
در ادامه آقای عباس‌بیگی پیرامون یکی از برنامه‌های برگزارشده در سال 92، سؤالی داشتند که به‌دلیل عدم ارتباط به جلسه، به جلسات مرتبط با موضوع و افرادی که بیش‌تر در جریان بوده‌اند، موکول شد.
سپس نمایندۀ انجمن اسلامی دانشجویان، ضمن تأیید نگرانی‌های دکتر رشتچیان پیرامون مسائل بهداشتی، بیان کرد که حضور فیزیکی دانشجویان در شرایط فعلی، به‌نظر غیرضروری است و بازدید از دانشگاه را می‌توان در قالب یک برنامۀ مجازی انجام داد. ضمناً می‌توان استقبال رسمی و حضور فیزیکی دانشجویان را به زمان بازگشایی رسمی دانشگاه موکول کرد. هم‌چنین عرضۀ بهداشتی نهار برای دانشجویان نیز موضوع نگران‌کننده‌ای خواهدبود. البته همۀ حضار واقف هستند، اما ذکر این نکته نیز ضروری است که یک شورای 7نفرۀ دانشجویی، شامل 4 عضو از انجمن‌های علمی و 3 نفر از کانون‌های فرهنگی، نیز جهت نگارش طرح استقبال از ورودی‌ها ایجاد شده‌بود که حتی شاهد این هستیم که قسمت‌هایی از طرح خانم اصغرزاده نیز اقتباسی از همان طرح شورای 7نفره است. ای‌کاش شرایطی فراهم می‌شد تا آن دوستان هم طرح خود را در شورای فرهنگی ارائه نمایند. به هرجهت، آن شورا به‌طور تمام و کمال برخاسته از فعالان دانشجویی بود. تقاضای بنده این است که فرصتی به این دوستان داده شود تا طرح خود را به شورای فرهنگی ارائه نمایند.
سپس آقای اقبالیان بیان کردند که قسمت‌های خوبی از طرح به انجمن‌های علمی اختصاص داشته، اما برای تشکل‌ها و کانون‌های فرهنگی، برنامه‌ای اختصاص نیافته‌است. هم‌چنین نهاد رهبری دانشگاه، تنها در حد یک سخنرانی جهت خوش‌آمدگویی دیده شده‌است که با توجه به این‌که نهاد رهبری یکی از ارکان مهم دانشگاه است، جا دارد در برنامۀ شریف‌راهنما نیز قرار گیرد. به‌علاوه، ذکر این نکته که کادر اجرایی نهایتاً 10 نفر خواهدبود، بسیار تعجب‌آمیز است و جواب‌گوی 100 نفر نخواهدبود.
در ادامه خانم اصغرزاده تأیید کردند که می‌بایست زمان بیش‌تری جهت معرفی به نهاد رهبری داده شود. هم‌چنین بیان نمودند که طرح ما برای دو هفته پیش بوده که این موضوع، از طریق تاریخ‌های موجود در تلگرام، قابل صحت‌سنجی است! هم‌چنین طرح انجمن‌های علمی مربوط به چند روز اخیر است. دربارۀ معرفی تشکل‌ها و کانون‌ها هم قرار بر این است که بعد از این برنامه‌ها، هرطور که صلاح دانستند، طی 2 الی 3 شب، در قالب نمایشگاه گروه‌های دانشجویی، خود را معرفی نمایند، اما تاکنون جوابی به بنده ندادند. دربارۀ انجمن‌های علمی نیز قرار بود 70 درصد کار توسط ایشان صورت بگیرد، اما دبیر دبیران انجمن‌های علمی انجام این کارها را توسط انجمن‌ها، سنگین دانسته‌اند. در رابطه با حضور فیزیکی هم خوب است حراست دانشگاه در آن روزها علاوه بر تب‌سنجی، اکسیژن‌سنجی نیز انجام دهند تا احتمال خطر، کاهش یابد.
در ادامه دکتر فاطمی زاده به این نکته اشاره کردند که دستگاه‌های اکسیژن‌سنجی، دقت بالایی ندارند و چندان نمیتوانند خطرات را کاهش دهند. هم‌چنین گفتند: در جریان باشید که هیچیک از دانشکدهها، انتخابات شورای صنفی تأییدشدهای بر طبق آئیننامه نداشته و نیاز به برگزاری مرحلۀ دوم انتخابات شورای صنفی، وجود دارد.
در ادامه دکتر حسینی به این نکته اشاره کردند که پیش‌نهاد ایشان برای برنامۀ حضوری، 20 روز بوده‌است که البته این موضوع، توسط دانشجویان برگزارکننده پذیرفته نشدهاست. هم‌چنین با امکان شرکت مجازی در برنامه‌های حضوری، سعی میکنیم تا همۀ دانشجویان بتوانند از برنامه‌ها استفاده کنند. ضمناً شاید با یک ماه تأخیر، یک برنامۀ مجازی، ویژۀ خانوادهها داشته‌باشیم.
در انتهای این بخش، دکتر فتوحی با مثبت‌دانستن استقبال حضوری از دانشجویان، به این نکته اشاره کردند که سعی شود تا همۀ دانشجویان، به‌شکل مجازی یا حضوری، با کلیۀ مسائل دانشگاه، آشنا شوند. هم‌چنین حضور 100 نفر در یک روز، به‌نظر زیاد است. هم‌چنین اگر حضور دانشجویان به‌صورت دانشکده‌ای نباشد، شاید عملیاتی‌تر باشد. هم‌چنین برنامه‌ای می تواند به‌شکل هیبرید برای آشنایی با رشته انجام شود. در پایان، بخش اول جلسه -که با حضور ستاد استقبال انجام می‌شد- به پایان رسید و ستاد استقبال، جلسه را ترک نمودند.
در ادامه، حجت‌الاسلام طباطبایی، به پرشور بودن فعالان دانشجویی در دانشگاه شریف اشاره نمودند. ایشان فرمودند: خوب است که ما بیش‌تر، به هدایت و راهبری دانشجویان در این زمینه بپردازیم. احساس بنده این است که در این طرح، ما بیش‌ازحد به حوزۀ دانشجویی ورود کرده‌ایم؛ فضای دانشجویی به‌طور کل، نسبت‌به ماجرا معترض است و در یک لایه نیز خلاصه نمی‌شود؛ که این موضوع، به پرشوری دکتر حسینی برمی‌گردد و دغدغۀ ایشان، نسبت‌به خوب انجام‌شدن کار است. اما شاید استراتژیِ کمی درست‌تر، این باشد که ما کمی خطای بیش‌تر را بپذیریم و کار را به دانشجویان محول نماییم؛ فضای دانشجویی، در حال حاضر نسبت‌به این موضوع، دل‌گیر است. خوب است یک بار برای همیشه این موضوع، تعیین تکلیف شود تا در مهرماهِ هرسال، این فشار به مجموعۀ مدیریتی دانشگاه وارد نشود. برای امسال، مجموعۀ نهاد رهبری، پیش از این، طرح هم آماده کرده‌بود، اما به احترام دکتر حسینی و معاونت فرهنگی، ارائه نکردیم؛ لیکن مجدداً شاهد آن هستیم که مشکلات عدیده‌ای ایجاد شده‌است. احساس بنده این است که تیم فعلی، توسط خود دکتر بسته شده و تشکل‌های دانشجویی، هیچ نقشی در آن نداشته و نادیده گرفته شده‌اند. درخواست بنده از شورای فرهنگی، این است که ضمن حفظ مدیریت دکتر حسینی، فرآیند ثابتی برای اردو و استقبال از ورودی‌ها، تهیه شود.
سپس آقای ضیایی، نمایندۀ بسیج، این سؤال را مطرح کردند که تیم فعلی استقبال از ورودی‌ها، با چه سازِکاری انتخاب شده‌اند؟ این موضوع، هفتۀ گذشته در جلسۀ فعالان دانشجویی با معاونت فرهنگی نیز مورد سؤال قرار گرفت. حتی این موضوع نیز مطرح شد که تعدادی از اعضای تیم استقبال، هیچ فعالیت تشکلی جدی به‌جز برنامه‌های مرسوم معاونت فرهنگی نداشته‌اند و اعتراضات گسترده‌ای در خصوص انتخاب این تیم، در یکی دو هفتۀ اخیر، در فضای فعالان دانشجویی شریف صورت گرفت که البته در یکی دو سال اخیر نیز شاهد آن بوده‌ایم. انتظار دانشجویان، این است که اگر مهر دانشجویی به برنامه‌ای می‌خورد، در لایههای تصمیمگیری و مسئولیت آن نیز دخیل باشند. از جملۀ آن، می‌توان به اعتراض جدی یکی از اعضای تیم برگزاری سال گذشته نیز اشاره کرد. از طرفی، بحث دیگر، ایجاد یک کانال تلگرامی جدید است که به‌نوعی، به مجیزگوی معاونت فرهنگی بدل شده‌است و به‌شکل عجیبی، جلسات برگزارشده را روایت می‌کرد. در مجموع، عدم توجه به خواستۀ فعالان دانشجویی، برخورد خوبی از سمت معاونت فرهنگی نیست.
در ادامه، دکتر بهمن‌آبادی به این نکته اشاره نمودند که تعدادی از اعضای ستاد استقبال، از اعضای سابق گروه‌های دانشجویی هستند. هم‌چنین ایشان خواستار ایجاد یک تعامل سازنده بین فضای دانشجویی و فضای مدیریتی دانشگاه شدند. به نظر بنده می‌توان در فرصت باقی‌مانده، تغییراتی ایجاد کرد تا صحبت‌ها و انتقادات مطرح‌شده کاهش یابد.
سپس آقای اقبالیان، به عدم استقبال انجمن‌های علمی از این برنامه اشاره کردند و تصریح کردند: وجود این تعارضات، ممکن است باعث آسیب جدی به این طرح بشود و لزوم ایجاد تغییرات در برنامۀ استقبال، احساس می‌شود؛ چراکه این احتمال وجود دارد که برنامۀ فعلی، به مرحلۀ اجرا نیز نرسد.
در ادامه، دکتر فتوحی به وجود اعتراضات دانشجویی در سال‌های اخیر اشاره کردند و گفتند: از سال اول حضور بنده، این اختلاف دیدگاهها وجود داشته و هر سال، عده‌ای نسبت‌به این‌که در برگزاری اردو هیچ نقشی نداشته‌اند و کلیۀ اجرای برنامه، به‌عهدۀ گروه دیگر است، اعتراض نموده‌اند. استفاده از پتانسیل دانشجویی در برگزاری چنین برنامه‌هایی بسیار خوب است و به عقیدۀ من، اردوی سال گذشته، اردوی بسیارخوبی بود. این اردو، اردوی دانشگاه است و اردوی عضوگیری هیچ تشکل و گروهی در دانشگاه نیست؛ اما مدیریت دانشگاه، بایستی حضور داشته‌باشد. در حال حاضر نیز نهاد رهبری و دانشجویان می‌بایستی در برنامه‌ریزی، نقشی اساسی داشته‌باشند هرچند شاید نشود از پتانسیل همۀ دانشجوهای داوطلب استفاده کرد، اما تا حد نیاز، می‌بایستی از این پتانسیل استفاده کرد. به نظر بنده، باید دکتر حسینی، دکتر رشتچیان، دکتر فاطمی زاده و حاج‌آقای طباطبایی، رئوس کلی برنامه را تدوین کنند. هم‌چنین این مشکل که دانشجویان تجربۀ کافی را ندارند، می‌تواند با به‌کارگیری تلفیقی از دانشجویان کم‌تجربه و باتجربه، حل شود. در باب انتخاب تیم هم بنده یادم هست که سال گذشته نیز کمیته‌ای متشکل از دکتر حسینی، دکتر افشین و حاج‌آقای طباطبایی، به انتخاب دانشجویان پرداختند.
هم‌چنین آقای طوسی، به مسائل پیش‌آمده در اردوهای سال 96 و 97 اشاره کردند که در هردو سال، دانشجویانی که دور هم جمع شده‌بودند، به بن‌بست رسیدند. در مجموع، اعتراضات دانشجویی موضوع جدیدی نیست و هر سال دیده می‌شود. یک سال، عده‌ای از دانشجویان، به عده‌ای دیگر میتاختند و یک سال، دانشجویان به معاونت فرهنگی. تفاوت عمده‌ای که امسال وجود داشت، انفعال فعالان دانشجویی بود. همه‌ساله بعد از عید نوروز، مطالبات دانشجویی پیرامون اردوی ورودی‌ها مطرح می‌شد؛ حال آن‌که امسال از این موضوع خبری نبود تا زمانی‌که معاونت فرهنگی اقدام کرد. در این زمان هم فضای دانشجویان، تنها به اعتراض به عدم دانشجویی‌بودن ستاد استقبال خلاصه شد. همۀ آنچه که در سال 98 ایجاد شد و در سال 99 هم تکرار شد، ورود جدی‌تر معاونت فرهنگی به کار بود. در سال 96 و 97، شاهد آن بودیم که عدۀ زیادی از کادر دانشجویی، به‌اصطلاح در قطار، کف‌خواب می شدند و در نهایت مشخص نمی‌شد چه تعداد به اردو رفته‌اند. به‌طور خلاصه، تعامل دانشجویی در سال‌های گذشته انجام نمی‌شده و تصمیم دکتر حسینی، این بوده‌است که خودشان به مسئله ورود کنند؛ امسال هم که بحث انفعال اضافه شد. هم‌چنین به این اشاره شد که طرح دیگر هم ارائه شود، اما بنده امسال طرحی را ندیده‌ام.
در ادامه، نمایندۀ انجمن اسلامی دانشجویان، ضمن اشاره به صحبت‌های دکتر فتوحی، اضافه کرد که در سال‌های اخیر، اوضاع، طوری بود که بنده در هر چهار سال اخیر، در اردوهای ورودی شرکت کردم. نکتۀ قابل‌توجه در این زمینه، این است که هر جا ماهیت دانشجویی اردوی ورودی کم‌رنگ شده‌است، ما دچار مشکل شده‌ایم. بنده قصد ندارم دربارۀ سال گذشته صحبت کنم؛ اما در رابطه با این موضوع که آقای طوسی اشاره کردند که ما طوری مدیریت کردیم که بدانیم چند نفر در اردو شرکت می‌کنند، به‌عنوان یکی از اعضای اصلی برگزارکنندۀ اردوی سال گذشته، باید بگویم که در نهایت به‌خاطر ضعف‌های جدی ثبت‌نام، مشخص نشد چند نفر در اردو ثبت نام کرده‌اند که به نظر می‌رسد با این روشی که در پیش گرفته شده‌است، اصلاً بعید نیست امسال هم از این اتفاقات داشته‌باشیم. حدود دو ماه پیش، جلسه‌ای برگزار شده و مقرر شده‌است تا شورایی از 7 نمایندۀ دانشجویی (4 نماینده از انجمن‌های علمی و 3 نماینده از کانون‌های فرهنگی) تشکیل شود؛ که اتفاقاً با انفعال معاونت فرهنگی، تشکیل این شورا به تعویق می‌افتد. تا زمانی‌که دوستان متوجه می‌شوند که گروهی، زیرنظر معاونت، به‌طور موازی در حال نگارش طرح استقبال هستند. در این زمان، دبیر دبیران انجمن‌های علمی و کانون‌های فرهنگی، به‌طور خودجوش اقدام به برگزاری انتخابات و تشکیل شورای 7نفره می‌کنند. ای‌کاش این دو عزیز در این جلسه حضور می‌داشتند و در غیاب‌شان، آنان را به انفعال متهم نکنیم. در ادامه، سه‌شنبۀ هفتۀ گذشته، جلسه‌ای تشکیل می شود و دکتر حسینی می‌فرمایند علاقه‌مندان می‌توانند تا روز شنبه، طرح خود را ارائه کنند. در این‌جا این شورای 7نفره، با تلاش زیاد و در طی 3-2 روز، اقدام به نگارش طرح نمودند و این طرح را منتشر کردند. مجدداً در جلسۀ یک‌شنبه، این موضوع از سمت دکتر حسینی مطرح می‌شود که طرح عوض نخواهدشد! این موضوع برای فعالان دانشجویی جای سؤال است که چرا طرح عوض نمی‌شود؟ چرا تیم استقبال، بدون مشورت‌گرفتن از گروه‌های دانشجویی، انتخاب و اسامی ایشان منتشر می‌شود تا شاهد این حجم از نارضایتی در بین فعالان دانشجویی باشیم. هم‌چنین این‌که عده‌ای امسال را مشابه پارسال می‌دانند، باید بگویم که امسال، ماجرا کاملاً متفاوت با سال گذشته است. اگر نگوییم 100 درصد گروه‌های دانشجویی، تعداد قابل‌توجهی از گروه‌های دانشجویی، از روند امسال ناراضی هستند. درحالی‌که سال گذشته، شورای 3نفرهای وجود داشت و پیش از آن، طرح خانم رسولی در شورای فرهنگی تصویب شده‌بود، امسال هیچکدام را مشاهده نکردیم.
در ادامه نوبت به دکتر غفرانی رسید و ایشان با بیان این نکته که در 20 سال اخیر، در جریان جزئیات اردوهای ورودی بودند، افزودند: اردوی ورودی‌ها، در سال‌های پیش از 95، به‌طور انحصاری در اختیار یکی دو تشکل خاص بوده، اما در چند سال اخیر، این موضوع بهبود پیدا کرده و گسترده شده‌است. علاوه‌بر این، همان‌طور که دوستان اشاره کردند، هر سال این درگیری‌ها و مشکلات وجود داشته‌است. علاوه‌بر این، همۀ ما روی این موضوع که این اردو برنامۀ دانشگاه است و مسئولیت‌ها بایستی با اختیارات متناسب باشد و هم‌چنین استفادۀ حداکثری از ظرفیت‌های دانشجویی، اجماع‌نظر داریم. پیش‌نهاد بنده این است که کارگروهی تشکیل شود و پروتکل‌ها و قواعد استفاده از ظرفیت‌های دانشجویی در رویدادهای مختلف دانشگاه (و نه فقط اردوی ورودی‌ها) را جهت استفاده در سال‌های بعد مشخص کند و این موضوع، در شورای فرهنگی یا هیئت‌رئیسه مطرح شود تا در سال‌های آینده، شاهد وقوع این مسائل نباشیم.
در ادامه، آقای ضیایی ضمن رد انفعال در فضای دانشجویی -که در صحبت‌های آقای طوسی مطرح شده‌بود- گفتند: البته این‌که در همان جلسۀ یک ماه پیش، به تشکل‌های اسلامی هیچ وزنه‌ای داده نشد و تمامی کار برعهدۀ انجمن‌های علمی و کانون‌های فرهنگی بود، خود، مورد سؤال است. همان زمان هم قرار بود موضوع به شورای فرهنگی بیاید تا دربارۀ طرح‌ها صحبت شود، اما جلسه به تأخیر انداخته شد. عرضم این است که همان‌طور که آقای ذوالفقاری هم اشاره کردند، انفعالی در کار نبود و اتفاقاً مشکلاتی هم که ایجاد شد، ناشی از عدم پذیرش مجموعۀ معاونت بود و نه انفعال فضای دانشجویی.
دکتر حسینی در پاسخ به مسائل مطرح‌شده بیان داشتند: ما در اواسط مرداد، جلسه‌ای با حضور همۀ گروه‌های دانشجویی برگزار کردیم و در آن‌جا پیش‌نهاد دادیم که تعدادی از نمایندگان انجمن‌های علمی و تعدادی از نمایندگان کانون‌های فرهنگی، برای نگارش طرح استقبال انتخاب شوند (به‌دلیل عدم حضور نمایندگان تشکل‌ها) که بعدها به شورای هفت‌نفره تبدیل شد. حتی من چند بار به این اشاره کردم که امسال فرصت خوبی است تا ما به‌سمت انجمن‌های علمی شیفت کنیم. اما از اواسط مرداد تا نزدیکی‌های مهر، هیچ خبری از انتخاب آن نمایندگان نبود. ما هم با توجه به وقت محدودی که مانده‌بود، مجبور شدیم از چند نفر خواهش کنیم تا به ما کمک کنند؛ که این شد که خانم اصغرزاده به‌همراه تیم خود، کار تدوین چارچوب‌های کلی برنامه را آغاز کردند. با این حال، با انتخاب ایشان، سایر دوستان به جنب‌وجوش افتادند که بسیار هم خوب بود. در گذشته این‌طور نبود؛ در گذشته، اردوی ورودی‌ها در انحصار یکی دو گروه بود و سایرین، کاری به آن نداشتند. سپس ما هفتۀ گذشته جلسه‌ای برگزار کردیم که دانشجویان نسبت‌به این مسائل اعتراض کردند. در آن جلسه مقرر شد تا هرکس پیش‌نهادی دارد، تا روز شنبه ارائه کند تا تقسیم کار کنیم. آقای ذوالفقاری درست می‌گویند که ما گفتیم طرح جدیدی پذیرفته نمی‌شود. از ابتدا بنا بر این بود که پیش‌نهادها اضافه شده و سپس تقسیم کار صورت بگیرد. در آن جلسۀ شنبه نیز 7 الی 8 پیش‌نهاد مطرح شد که همگی پذیرفته شدند، بهعلاوۀ یک طرح جدید 3 الی 4 صفحه‌ای که توسط انجمن‌های علمی نوشته شده‌بود. بعضی از مواردی که در آن طرح اشاره شده‌بود، جنبۀ عملیاتی داشت که بنا بر این شد که خود انجمن‌های علمی آن را اجرا کنند؛ اما دربارۀ این‌که طرح قبلی کلاً کنار رفته و طرح جدیدی جای‌گزین شود، این موضوع، هیچ‌وقت در دستور کار نبوده‌است. در مجموع، 70 الی 80 درصد پیش‌نهادهای آن طرح، قابل‌اجرا بود. حتی یک پیش‌نهادی در زمینۀ انتخاب سرگروه‌ها ارائه کرده‌بودند که بنده اشاره کردم به‌دلیل حساسیت‌هایی که بر این موضوع هست، بایستی سایر تشکل‌ها و گروه‌ها نیز دربارۀ این پیش‌نهاد، نظر بدهند. واقعیت این است که همه‌ساله درگیری‌هایی بر سر اردوی ورودی‌ها بوده و من اذیت شده‌ام، اما خوش‌حالم که یک تغییر بزرگ در آن ایجاد شده‌است. هم‌چنان نیز برای دوستانی که بخواهند کمکی بدهند، فرصت وجود دارد که اعلام آمادگی کنند. امشب هم مجدداً جلسه‌ای با کانون‌های فرهنگی و نشریات خواهیم‌داشت تا دربارۀ نمایشگاه مجازی معرفی گروه‌ها بحث و تبادل‌نظر کنیم.
حاج‌آقای طباطبایی، با اشاره به این‌که بحث به جای خوبی رسیده‌است، اشاره کردند: من این‌جا می‌خواهم قدری صریح‌تر صحبت کنم. دانشجویان معتقدند که دکتر حسینی فقط با عده‌ای محدود در مجموعۀ معاونت مثل خانم اصغرزاده، خانم رسولی و ... کار می‌کنند که کاملاً بر طبق سیاست‌های ایشان عمل کنند و به همین دلیل است که تعاملی با سایر دانشجویان، شکل نمی‌گیرد؛ چرا که ممکن است در جایی برخلاف سلیقۀ معاونت فرهنگی کار کنند. بنده خیلی تلاش کردم تا روابط میان گروه‌های دانشجویی و معاونت را بهبود ببخشم، اما تابه‌حال نتوانسته‌ام. من هم موافق هستم که این موضوع، موضوع دانشگاه است و بایستی میزان اختیارات آن سنجیده شود، اما شاید بشود با اعطای برخی اختیارات به دانشجویان و درنظرگرفتن یک مقدار خطا، این روند را بهبود دهیم. با نظرات دکتر غفرانی هم موافق هستم. دانشجویان باید طوری برداشت کنند که یک اردویی توسط دانشگاه و با مسئولیت دانشگاه در حال برگزاری است و بایستی با مدیر بالادستی خود تعامل کنند و در ضمن، دانشجویی‌بودن آن را حس کنند.
در ادامه دکتر حسینی در پاسخ به صحبت‌های حاج‌آقای طباطبایی گفتند: ببینید؛ در سال گذشته هم خانم امینی، آقای حسنی، آقای نظری، آقای سیف‌دار و ...، که طیف متنوعی از گرایش‌های مختلف فرهنگی و سیاسی هستند، در کادر حضور داشتند؛ که الآن خانم امینی مخالف شدند و ادعا می‌کنند که امسال، کادر انتصابی بودند، درحالی‌که سال گذشته هم به‌نوعی انتصابی بوده‌است. در سال‌های قبل هم به همین ترتیب بوده‌است. شما از خانم اصغرزاده اسم بردید. خانم اصغرزاده در سال گذشته، برنامۀ شریف‌تاک در سالن دانشگاه علوم پزشکی را برگزار کردند که در نوع خود بی‌نظیر بود. خانم رسولی هم در زیباکنار به ما کمک رساندند و هم‌چنین طرح اردوی ورودی سال گذشته را تدوین کرده‌بودند. بله؛ درست است که در این سال‌ها یک‌سری فعال حقیقی که وابستگی به تشکل خاصی ندارند، جذب شده‌اند که در نوع خود مثبت است.
دکتر رشتچیان نیز صحبت‌های مطرح‌شده را مثبت دانستند و ضمن موافقت با صحبت‌های دکتر غفرانی، بیان کردند: برنامه‌های مختلفی هر سال با اهداف مختلفی در دانشگاه برگزار می‌شود. هدف این برنامه هم آشنایی با دانشگاه و امکانات و جنبه‌های مختلف آن است. راستش من به این نکته فکر می‌کردم که چرا این برنامه باید توسط معاونت فرهنگی برگزار شود؟ شاید بهتر باشد با این اهدافی که این برنامه دارد، خوب باشد که مثل سایر برنامه‌ها، توسط معاونت آموزشی برگزار شود. مراسم دانش‌آموختگی نیز برنامه‌ای است که توسط معاونت آموزشی برگزار می شود و حدود 90 درصد از آن با امکانات دانشجویی برگزار می‌شود، اما با برنامه‌ریزی دانشگاه. ما در سال گذشته طرح اساتید ورودی را اجرا کردیم که محوریت آن دانشگاه است. قرار نیست نقش تشکل خاصی در طرح اساتید پررنگ باشد، اما بعضی اردوها نیز وجود دارند که در آن‌ها اهداف والای دیگری هست؛ مثل اردوی راهیان نور یا اردوی مشهد که با اهداف معنوی برگزار می‌شوند. حتی من فکر می کنم که می‌شود اردوی مشهد را از اردوی ورودی‌ها جدا کنیم. اردوی مشهد یک اردوی زیارتی است، اما اردوی ورودی‌ها یک اردو با محوریت آشنایی با دانشگاه است. این نوع اردوها را باید از اردوی ورودی‌ها جدا کرد. تشکل‌های دانشجویی نیز می‌توانند در حاشیۀ این اردو، پتانسیل و دستاوردهای خود را به ورودی‌ها ارائه و معرفی نمایند. در حال حاضر، اجرای این برنامه، به‌عهدۀ معاونت فرهنگی است و من فکر می‌کنم شاید لازم باشد برای سال آینده، طرحی آماده کنیم تا برنامه توسط معاونت آموزشی برگزار شود. من هم با دکتر فتوحی موافق هستم که محوریت برگزاری برنامه بایستی با معاونت فرهنگی باشد و معاونت فرهنگی از بین دانشجویان، کادر برگزاری را انتخاب نماید.
در انتهای جلسه نیز دکتر فتوحی ضمن تأکید بر پیش‌نهاد دکتر غفرانی در رابطه با کشمکش‌های پیرامون برگزاری اردوی ورودی در سال‌های اخیر، اشاره نمودند و اضافه کردند: نگارش آئین‌نامۀ برگزاری اردوی ورودی از 20 روز دیگر (بعد از برگزاری برنامه‌های امسال) می‌تواند آغاز شود و باید شامل موارد زیر باشد:
1- هدف از برگزاری اردوی ورودی مشخص شود.
2- این‌طور نباشد که هر سال، برنامۀ جدیدی ارائه شود. یک برنامۀ ثابت برای برگزاری اردوی ورودی‌ها نگارش شود.
3- همۀ ما پذیرفته‌ایم که این اردو، اردوی دانشگاه است و دانشگاه در مقابل هر آنچه در آن اتفاق افتاده‌است، پاسخ‌گوست و بنابراین باید تصمیم‌گیر باشد و نه فقط تصمیم‌ساز.
هم‌چنین برای سال جاری نیز کمیته‌ای متشکل از دکتر افشین، دکتر حسینی و حاج‌آقای طباطبایی، به بررسی دانشجویانی که تمایل به کمک در برگزاری برنامۀ سال جاری دارند، می‌پردازند.
