تهدید بنیادین حیات هنر و هنر عالی موسیقایی همواره در اقتصاد هنرمندان دغدغهمند ریشه دارد. ضعف در شبکه ارتباطی مؤثر میان کنشگران هنر و موسیقی، ضرورت برگزاری «نشست رسانهای مسئلهشناسی اقتصاد موسیقی در ایران» را نمایان کرد. هدف این نشست، بازشناسی جایگاه هنر و هنرمندان بهعنوان برانگیزاننده اراده بشر در مسیر تکامل فردی و جمعی بود، نه ابزار فشار روانی و فرهنگی یا تابع جهتگیریهای غیرتاریخی.
غفلت از ترجمه علم اقتصاد به فرهنگ و هنر
غفلت از ترجمه اثربخش مفاهیم اقتصاد به زبان هنر مقدمۀ تأخیر در آغاز مطالعات متغیرهای اقتصاد موسیقی در ایران است. بهجای تکیه صرف بر ترجمه و تألیف تجربیات خارجی، ما به طراحی و آموزش مدلهای بومی در نظام آموزشی نیاز داریم. صدها هزار هنرمند ایرانی امروز در تنزل کیفیت اقتصادی زندگی خود و جامعه نقش دارند؛ چرا که اقتصاد موسیقی هنوز بهعنوان یک علم مستقل ترویج نشده است.
چهار راهکار برای پویایی اقتصاد موسیقی
۱. عدالت هنری
بازشناسی جمعی و مستمر تجربیات زیباشناختی، بنمایۀ سیالیت خلاقیت را برمیانگیزد و فضای عادلانهای برای همه هنرمندان فراهم میکند.
۲. تنوع مخاطب
انفعال تقلیلیافته در فرهنگ غالبِ صرفاً ستایش هنر مشاهیر، آفت هنر جدی است. تماس مستمر مخاطبان با تولیدات متنوع، رضایت بیچرای جمعی را کاهش میدهد.
۳. ظرفیت شهرها و گفتمانسازی
هنر میتواند در بافت شهری حس قضاوت و کنشگری را در انسانها بیدار کند و فرهنگ «خواهنده بودن» را احیا نماید.
۴. ترکیب هنر توصیفگر و وصفبرانگیز
ترکیب نگاه تحلیلی با احساس واضح، هنر را از گروکشی نظری رها میسازد. پرسشهایی مانند «آیا آزادیِ هنر با مفهوم تاریخی آزادی یکسان است؟» یا «آیا زیباییِ هنر توجیهگر دروغ است؟» باید طرح شوند تا هنر به جلوهای از حقیقت و فلسفه بدل گردد.
برای مشاهده متن کامل در سایت روزنامه سیاست روز اینجا کلیک کنید:
روزنامه سیاست روز - انوشیروان پویان موسیقیدان اقتصاد موسیقی
https://siasatrooz.ir/vdcd5o0f9yt0x96.2a2y.html
