چند روز پیش در اپ TED به صحبت‌های ژورنالیست هندی‌ای گوش دادم که سخت در برابر رسانه‌های بزرگ ملی و بین‌المللی موضع گرفته‌بود و آن‌ها را به رعایت نکردن دموکراسی متهم میکرد. از جایی که رسانه‌هایی که نام می‌برد منبع خیلی از اطلاعات من تا به حال بود، ابتدا نخواستم حرف‌هایش را باور کنم، اما بعد از خواندن چند مقاله در اینترنت موضوع برایم خیلی جالب شد و خواستم آن را با شما هم به اشتراک بگذارم.
آقای پاتیل که خود سابقاً ژورنالیست بوده حالا پلتفرمی ساخته تا تمام گزارشگرهای محلی هند این شانس را داشته باشند که با رسانه های ملی یا بین المللی هند همکاری کنند. اتفاقاً یکی از گزارشگرهای هندی نیز با استفاده از این پلتفرم توانسته چند جایزه بین‌المللی نیز برنده شود، کسی که بدون کمک آقای پاتیل به احتمال زیاد هرگز شانس به اشتراک گذاشتن داستان خود را نداشت.
در سال‌های اخیر با تعطیلی هرچه بیشتر خبرنامه‌های محلی و اخراج گزارشگرها، پای ژورنالیست های حرفه‌ای به هر شهر و روستایی باز شده است.
از طرفی انجام کار حرفه‌ای روزنامه‌نگاری و خبرنگاری و داشتن یک منبع موثق بسیار ارزشمند است و آدم را به این فکر وا میدارد که حتماً اعتبار خبر بالاست.
طرف دیگر قضیه اما حرف دیگری دارند. مردم این شهرها ادعا دارند که گزارشگرهای محلی شهر خودشان و داستان‌هایشان را درست‌تر و عمیق‌تر میدانند و رسانه ها با نادیده گرفتن این گزارشگرها عواقبی را به همراه دارند. خبرهای غلط دید مردم را نسبت به قضایا خراب میکنند و بی‌اعتمادی به همراه میاورند( شاید هدف خیلی از خبرهای غلط نیز همین باشد). علاوه بر آن، اطلاعات غلط بازخوردهای نادرستی را به همراه دارد که برای جامعه سیاسی یک کشور میتواند بسیار مخرب باشد.
مقاله‌ای که در سایت پلیتسر(pulitzer)منتشر شده، میگوید:
“ما دیگر به یک جامعه انباشته ازروزنامه‌های محلی برنخواهیم گشت، اما میتوان این امید را داشت که با این وجود اتاق‌های خبر،ژورنالیست‌های رنگین پوست و زنان بیشتری را در مقام‌های مدیریت ارشد قرار دهد.”
اما سوالی که همیشه برای من پیش میاید این است؛ وظیفه ما چیست؟ چه کسی میتواند کاری برای بهتر شدن ماجرا انجام دهد؟
این مسئله باید برای همه اعم از ژورنالیست‌ها،ادیتورها،روزنامه‌ها و مردم یک جامعه اهمیت داشته باشد.
به نظر من در کشورخودمان قبل از هرچیزی به آموزش نیاز است. اینکه همه یاد بگیرند هر کانال و صفحه‌ی تلگرامی، توییتری، فیس‌بوکی و اینستاگرامی لزوماً منبع موثقی برای خبررسانی نیست( آن هم در دورانی که میگویند حتی خبر رسانه‌های بین‌المللی هم لزوماً موثق نیست).
شاید بعد از آن همه چیز برگردد به خبرگذاری‌های محلی و طرفدارانشان. شاید بهترین کاری که از دست ما برمیاید حمایت از روزنامه‌های محلی‌ست.
جمع‌بندی: داشتن یک جامعه خبری آزاد از اولین اصول دموکراسی است و هرکسی که سودای دموکراسی را در سر دارد باید از این ایده حمایت کند. بدون خبرگذاری‌های محلی که واقعیت را “صحیح‌تر” بازگو میکنند، خبرگذاری‌های ملی و بین‌المللی این فرصت را پیدا میکندد تا برای تحقق اهداف سیاست‌مداران حقیقت را کتمان کنند.
پس نباید وظیفه خود را در قبال جامعه خود فراموش کنیم.
پس از خبرگذاری‌های محلی حمایت کنیم.
لینک‌های مرتبط:
www.thenation.com/article/take-action-now-suppor-local-journalists/
www.pulitzer.org/article/rebuildi—local-journalism-essential-democrati-force
https://www.ted.com/talks/gangadhar_patil_how_we_re_helping_local_reporters_turn_important_stories_into_national_news?language=en
