خواندن ۲ دقیقه·۹ ماه پیش

♦️ همه ما آپاراتچی هستیم/ یادداشتی بر فیلم آپاراتچی

✍🏼 مهدی نعلبندی - ساکن تبریز

آپاراتچی فیلمی است اقتباسی و متکی به متن. یعنی متن دارد و این امتیاز فیلم است در دوره بازگشت سینمای ایران به فیلمفارسی که آواز دارد و عرق سگی و حسرت دهه پنجاه. قصد ورود ندارم اما حرف دارم در این باب.

من یکی از راه‌‌حل‌های فقر متن را اقتباس می‌دانم.

آپاراتچی یک #پرتره هم هست. و این بار پرتره آدمی غیرمشهور و شهرستانیِ عشق سینما. پرتره، این سال‌ها غلبه دارد در سینمای جهان و ایران.

آپاراتچی اما یک حرف دارد و یک درد که شاید جماعت تهرانی و تهران‌نشین ندانند و نفهمند آن را. *نقش اول یا بخوانید قهرمان آپاراتچی، شهرستانی است* و این یعنی همان جمله رضا ناجی در آغاز فیلم:

- الفاتحه!

این حرف #علی_طاهرفر در این فیلم را همه هنرمندان شهرستانی زیسته‌اند.

علی طاهرفر به جز در یکی دو مورد، نرفته سراغ بازیگران مشهور پایتخت* و کاش همین چند نفر را هم نمی‌رفت سراغشان. تکیه او به بازیگران تبریز بوده و عمدتا ترک‌زبان. از شهرام خزرایی تا دیگران. دوست داشتم حمید مجدآبادی و هاشم چاووشی و حتی مهدی لزیری را ببینم در آپاراتچی. اما هم ملاحظات کارگردان و هم رساندن فیلم به جشنواره و ملاحظات فارابی را نیز شاید در نظر گرفت باید. *التفات، بایرام، شهباز، ایوب و جلیل، همه دوست‌داشتنی‌اند در فیلم. و نیز حیدر، پدر جلیل. بهترین بازی را از رضا ناجی دیدم. و در درجه دوم از تورج الوند.

و بسیار به دلم نشست دو بازی. یکی بازی ساده و راحت فاطمه مسعودی‌فر و دیگری بازی علیرضا استادی که خاطرات مرحوم آقای ملکوتی را زنده کرد.

قصد نقد ندارم که ادای وظیفه است برای فیلم موفق یک برادر و یک همکار در تلویزیون تبریز.

و آخرین حرف:

پایان فیلم عالی بود. پدر جلیل او را حلال کرد و جلیل، پدر را بر کول گرفته با نور آپارات راه تاریک را روشن می‌کند.

#آذربایجان_شرقی #تبریز #بازخورد_مخاطب