قارچ های تجاری بر روی لیگنوسلولوز مانند خاک اره و چیپس چوبی تولید می شوند. به همین ترتیب ، قارچ ها پسماندهای کم کیفیت را به مواد غذایی باکیفیت تبدیل می کنند. بستر قارچ معمولاً یک زباله محسوب می شود.
بستر پس مانده قارچ را می توان به عنوان بستر سایر قارچ ها ، به عنوان خوراک حیوانات ، می توان برای ارتقاء سلامتی حیوانات و تولید بسته بندی و مواد ساختمانی ، سوخت های زیستی و آنزیم ها استفاده کرد. این طیف وسیعی از کاربردها می تواند تولید کشاورزی را پایدارتر و کارآمدتر کند. بخصوص اگر CO2 و گرمای حاصل از کشت و پرورش قارچ قابل استفاده برای رشد گیاهان در گلخانه باشد.
قارچ های خوراکی کشت شده، حاصلخیز با سبک زندگی ساکروبی هستند. پایه های بنیادی را می توان به تجزیه کننده های اولیه ، فرعی و ثانویه تقسیم کرد. تجزیه کننده های اصلی مانند قارچ صدف ، سلولز سلول، لینگین و سایر مؤلفه های مواد گیاهی تشکیل شده اند. بر خلاف تجزیه کننده های ثانویه، عملکرد آنها به ارگان های دیگر و متابولیت های آنها بستگی ندارند. تجزیه کننده های ثانویه مانند قارچ دکمه ای معمولاً مواد کمپوست را جذب می کنند، در حالی که تجزیه کننده های سوم مانند Agrocybe spp عموماً در خاک یافت می شوند.
سه دسته از تجزیه كننده ها نشان دهنده يك زنجيره در انتقال متابوليك از لينگوسلولوزيك و ساير مواد آلي به خاك است. در واقع، می توان زباله های کشاورزی را بطور کامل از طریق کشت پی در پی قارچ ها از مراحل مختلف در این زنجیره جمع کرد. اگرچه، استفاده از آن در تولید قارچ با مقیاس بزرگ به سختی امکان پذیر است.
خاک اره توسط میسلیوم مانند چسب در کنار هم جمع می شود و از هم جدا نمی شود. بسیار شبیه به الوارهای مصنوعی ستونی هستند که از کیسه های پلاستیکی بلند تشکیل و از سقف آویزان شده اند. وقتی میسلیوم وارد این کیسه ها شد، سوراخ ها به داخل پلاستیک نفوذ میکنند تا به عمل آیند . کشت Pleurotus ostreatus منجر به حدود ۵۰٪ دی اکسید کربن ، ۲۰٪ آب ، ۱۰٪ قارچ و ۲۰٪ کمپوست باقیمانده می شود. در واقع، نسبت ۲: ۱ پسماند خاک خشک یک قاعده کلی در کشت و پرورش قارچ است.
با این حال ترکیب بستر نقش زیادی در جذب و بهره وری حاصل از میوه ایفا خواهد کرد. به عنوان مثال، جذب Pleurotus florida منجر به کاهش وزن خشک نخود و کاه برنج به ترتیب ۲۰ و ۱۲ درصد می شود.
بالاترین سطح تولید در بستر دوم با راندمان بیولوژیکی (BE) 52٪ و بازدهی ۷.۶ کیلوگرم در متر مربع است که پس از استفاده از مکمل، بازده را می توان به ۲۶ کیلوگرم متر مربع افزایش داد. این یک BE تا حدود ۱۷۶٪ را نشان می دهد و از نظر تجاری مناسب است. هنوز هم تاکنون قارچ های دکمه ای روی کمپوست تولید شده اند بازدهی دو برابری داشته اند.
فرآیند تخمیر فازی بدین گونه است که با لایه ای از پوشش ذغال سنگ نارس پوشش یافته و دسترسی به آب را بهبود می بخشد. فعالیت باکتریایی به احتمال زیاد مایعات A. bisporus را از بین می برد. اجزای سازنده کمپوست از ساختار پیچیده و مواد تجزیه (نی) تشکیل شده است.
مواد فعال کننده کمپوست (به عنوان مثال اوره ، سبوس سویا ، پنبه دانه) و تهویه های معدنی (گچ و آهک) مبنای فرمولاسیون بستر، بستگی به در دسترس بودن محل بسترها دارد اما اغلب از کود استفاده می شود.
مرحله اول کمپوست سازی ۳-۶ روز طول می کشد که در طی آن درجه حرارت به دلیل فعالیت میکروبی به ۸۰ درجه سانتی گراد افزایش می یابد. فعالیت متابولیک میکرو فلورا (ترموفیلیک) به ایجاد یک بستر بهتر برای A. bisporus کمک می کند. درجه حرارت کمپوست در مرحله دو در ابتدا ۵۰ درجه سانتیگراد است، به دنبال آن یک دوره ۲ روزه در ۶۰ درجه سانتیگراد و دوره ۳ روزه در دمای ۴۵ درجه سانتیگراد می گذراند. این رژیم دما روی ترکیب میکرو فلورا تأثیر می گذارد و منجر به کاهش سطح آمونیوم در بستر می شود.
تبدیل بستر وابسته به کود اسب در طی کمپوست و رشد رویشی A. bisporus به طور مفصل مورد مطالعه قرار گرفته است . جرم خشک بستر ۸٪ در مرحله اول کمپوست سازی، و ۱۵٪ دیگر در فاز دو کاهش می یابد و درنهایت منجر به از بین رفتن ۳۱٪ پس از ۱۶ روز رشد رویشی A. bisporus می شود.
مرحله سوم، میزان خاکستر به ترتیب از اواخر فاز دو و فاز سه از حدود ۲۱٪ (وزنی بر براساس جرم خشک) به ۲۹% و ۳۰٪ می رسد. مقدار نیتروژن در فاز یک از ۱.۳ به ۱.۴ درصد افزایش می یابد و در پایان مرحله دو و فاز سه به ترتیب بیشتر به ۲.۱ و ۲.۲ درصد می رسد.
مقدار نیتروژن ثابت شده در پروتئین طی این مراحل بطور قابل توجهی بالا می رود (یعنی از ۰.۸٪ (مرحله فاز اول) به ۱.۶٪ (فاز پایان ۲) به ۲.۱٪ (پایان فازسه ) می رسد ) مقدار کربوهیدرات در مرحله اول به سختی تحت تأثیر قرار می گیرد. و در مرحله دوم از ۴۴ به ۲۶٪ کاهش می یابد.
این کاهش با از بین رفتن ۵۰-۶۰٪ زایلان و سلولز همراه است. در فاز سه، ۵۰٪ از لیگنین با تجزیه اضافی، ۱۵٪ از زایلان و ۱۰٪ سلولز تجزیه می شود. شواهد تجربی نشان می دهد که الف ) bisporus به طور غیرمستقیم از لیگنوسلولوز تغذیه می کند. پیشنهاد شده است که محصولات تجزیه و تحلیل ناشی از آنزیم های لیگنو سلولزولای A. bisporus توسط باکتری ها برای حمایت از رشد آنها استفاده می شوند، و پس از آن A. bisporus از زیست توده باکتری تغذیه می کند. این استراتژی می تواند کمبود A را کاهش دهد.
bisporus برای تولید مولکول هایی مانند ویتامین ها موثر است. میسلیوم رویشی پس از جذب لایه پوشش ، به A. bisporus میوه می دهد. کود حاصل از فصل حصول با فواصل ۷ تا ۸ روزه و عملکرد معمولی ۳۰ کیلوگرم مترمربع و تراکم فله ۸۵-۹۵ کیلوگرم متر مربع جمع آوری می شود. در کل ۴۴ ، ۲۹ و ۸ درصد سلولز ، زایلان و لیگنین در فرآیند جذب پوشش بدن و تشکیل میوه حاصلخیز در مقایسه با پایان مرحله سه تخریب می شوند. بر اساس این داده ها ، حدود ۲۰٪ پلی ساکاریدها که در اصل در بستر وجود دارند (یعنی قبل از کمپوست) مصرف نمی شوند.
حفظ اصولی بهداشت در سالن های پرورش قارچ یکی از اولین و اساسی ترین استراتژی های بکار گرفته شده به منظور حفظ و افزایش راندمان محصول نهایی در فارم های پرورش قارچ است و به این منظور، استفاده از یک ماده ضدعفونی کننده بی خطر و فاقد هرگونه باقی ماده سمی و خطرناک ،بخش ضروری این فرایند را شامل می شود. جهت کسب اطلاعات بیش تر در زمینه راه کارهای ضدعفونی سالن های پرورش قارچ، میتوانید به مقاله اکسیدین پرورش قارچ مراجعه نمایید.
جهت مشاهده مقاله اصلی می توانید به سایت آرال شیمی مراجعه نمایید و همچنین از مشاوره فنی توسط کارشناسان این صنعت استفاده نمایید.
