هر سال قصد دارم توی کوله پشتی شرکت کنم ولی به دلیل مشغله‌های کاری آخر سال از غافله عقب می‌مونم. ولی امسال بالاخره بعد از ۳ سال از آشنایی با این بازی وبلاگی امیر مهرانی، وقتی رو گیر آوردم که توش شرکت کنم.
کوله پشتی که می‌خوام برای سال بعد ببندم، پر از مهر و محبت هست و تمام کینه‌های امسال رو ازش پرت می‌کنم بیرون. جای هیچ کینه‌ای توی سال جدید نباید باشه هرچند ممکنه در طی سال کینه‌های دوباره ته کوله پشتی شکل بگیرن که اونها رو هم سعی می‌کنم هرچند وقت یکبار دور بریزم.
اولین چیزی که قطعا توی کوله‌پشتی من جا داره، تجربیاتی هست که امسال با سختی بدست آوردم و دونه به دونشون برام کلی ارزش دارن چون برای بدست آوردن اونها کلی سختی کشیدم. تجربه‌های کاری، روزمرگی‌ها و حتی اشتباهاتم رو. من از اشتباهاتی که کردم درس می‌گیرم و همه اونها رو یک گوشه‌ی ذهنم آرشیو می‌کنم تا بدونم کی و چه موقع ازشون استفاده کنم.
برای دومین زیپ کوله‌پشتی، دوست داشتن رو در نظر گرفتم. من امسال انقدر قدر درگیر کارها و درس بودم که به کل خودم رو فراموش کردم. توی سال بعد سعی می‌کنم از زمانم درست‌تر بهره ببرم و همه‌چیز رو با برنامه‌ریزی جلو ببرم و برای زندگی‌کردن هم کمی وقت بگذارم.
جیب‌های کوچیک کوله‌پشتی من برای درس‌های کوچیکی هست که امسال یاد گرفتم، درس‌هایی که شاید مهم‌ترین اونها صبور بودن باشه. انقدری که امسال همه چیز رو تندتند انجام دادم لذت بردن از لحظات رو حس نکردم. توی سال جدید سعی می‌کنم آدم صبور تری باشم.
زیاد اهل دور انداختن چیزمیزهای قدیمی نیستم ولی آدم‌هایی که ما بهشون خوبی کردیم و اونها با بدی جوابمون رو دادن، کسایی که اونها رو دوست خودمون می‌دونستیم ولی بهمون پشت کردن، اونایی که پشت سرمون حرف‌زدن، اونایی که چشم دیدن پیشرفت ما رو نداشتن، اونایی که بجای کمک کردن ما رو مسخره کردن؛ همه رو دور می‌ریزم.
در عوض دوستانی رو جایگزین می‌کنم که توی امسال باهاشون آشنا شدم و توی همین مدت کم کلی به من کمک کردن و منم بهشون مدیون هستم. دوستای قدیمی هم که رفاقتشون ثابت شدست و همیشه نه توی کوله‌پشتی بلکه توی قلب ما جا دارن.
زیاد بارم رو سنگین نمی‌کنم چون اخیرا کمردرد های زیادی سراغم میان. فقط یک دفترچه یادداشت برداشتم و هدف‌های ریز و کوچیکم رو توش نوشتم تا در طی سال به تک‌تک‌شون برسم. از همینجا، از طرف خودم براتون سالی پر از شادی و مهربونی آرزو می‌کنم، عیدتون مبارک.
