زندگی رویایی؛)

به ستاره ها خیره بود..
به ظلمتِ شب و تاریکی..
به ابرهای خاکستری..
به آسمانِ تیره..
دخترک همانطور که ستاره هارا می شمارد.. خوابش برد..
و اینگونه شد که، پا در دنیای آبی اش گذاشت..

دخترک را می بینم.
درحالِ دویدن است..
صدای خنده اش قشنگ ترین ملودی این سیاره است.
از این طرف به آن طرف.. می رود
با پرندگان پروآز می کند
با گلها آواز میخواند
با کفشدوزک ها قدم می زند
از کرم ها فرار می کند
با پروانه ها سخن می گوید
پا در آبی روان میگذارد
و اینگونه
زندگی اش را زندگی می کند.
سرپناهی برای اردک ها درست می کند
کلبه ای درختی برای خودش و کودکی اش..

ذوقش را میتوان از همین فاصله هم احساس کرد
ذوق زده است..
رویا است دیگر..
رویایی که میدانی همه چیزش دستِ خودت است
چگونه ساختنِ دنیای درونِ سرت! یا همان سیاره؛
آخر مگر نمیدانی؟
درون هر کدام از ما سیاره ای جداست..!
و حالا چیدنِ این سیاره..
اینکه..
آسمانِ بالای سرت چه رنگی باشد؟!
پرندگان پروآز کنند یا؟
چشمه ات زلال باشد یا؟
درختان سبز باشند یا؟
خوشحال باشی یا؟
و...

اوه خدای من
خیلی حرف زدم
دخترک در رویا خوابش برده..
من نگهبانِ سیاره اش هستم
نمیگذارم رویاهایی که ساخته خراب شوند
مثلا؛
از ورود هرگونه خاطراتِ بد جلوگیری میکنم
از ورود هرگونه واقعیت جلوگیری میکنم
نمیشود..!
نمیشود در رویا واقع بین بود!

بهتر است دخترک را بیدار کنم
خورشید به بالای سرمان رسیده
بهتر است برگردد به دنیای خودش
دنیایی که محکوم است به ادامه دادن و زندگی کردن
به هرحال؛
رویا یک زنگِ تفریح است دیگر..!
تا کمی، زنده باشد.
تنها اندکی مطابقِ خودش زندگی کند.
یک زنگِ تفریحِ کوچک میانِ کلاسهای فروانِ زندگی اش..؛

دخترک را دیدم
انگار خیلی به او خوش گذشته..
و همین برای من کافیست؛
گرچه، برگشت به زندگی..
اما
گاهی وقتها رویاهایش جانش را نجات می دهند.
و بلعکس.. جانش را ذره ذره میگیرند
میدانی دیگر؟!
رویا داریم تا رویا..!
جالب است بگویم
حتی نامِ رویا هم رویایی است.
خاص است.
ویژه است.

رویا..
گاهی وقتها در رویاهایت باش
تنها گاهی وقتها خودت را به زنگ تفریحِ زندگی مهمان کن
تنها گاهی وقت ها..
باز هم بستگی به خودت دارد؛ ولیکن..
اگر نظرِ مرا بخواهی..
رویا به اندازه اش خوب است..
زیادی اش.. زندگی را از تو سلب می کند
کم اش.. زندگی را بر تو تلخ می کند..
متعادل باش
و زندگی کن
چه در واقعیت.. و چه در رویا
مهم زندگی کردن است..
زندگی کن زیباترین آفریده ی خُدا♡

و یادت نرود
همه ی این روزها.. تنها یکبار می آیند..
تکرار نمی شوند..
امروز دیگر برایت تکرار نمی شود..
دیروز به تو بر نمی گردد..
فردا هم نرسیده..
زنده باش
زنده ی زنده..
زنده بودن به معنای نفس کشیدن نیست..!
زنده بودن یعنی؛
انجام دادنِ کارهایی که تنها به "تو" حسِ بودن میدهد
حسِ زندگی..
آخر زندگی یعنی:
بودن! وجود داشتن! لمس کردن! چشیدن!
زندگی هم یک رویاست..
قبول داری؟
رویایی که بستگی به خودت دارد.
میتوانی، تلخی هایش را بر روی طاقچه دلت بگذاری، خاک بخورد
یا رها کنی
رویایی که بستگی به خودت دارد.
میتوانی، شیرینی هایش را ذخیره کنی در بافت به بافتِ قلبت
یا براحتی بگذاری.. در بین روزمردگی هایت.. حل شود
ماندگار نباشد..

زندگی است دیگر..
رویایی بیش نیست

این قلم دستِ توست
رویایت را دوباره بکش
این بار:

با قلبت
با احساست
با زنده بودنت

مبادا رویایت را زشت رنگ کنی
این فرصت به همه داده شده..
نتوانی
نخواهی بتوانی..!
خودت مقصری..
خودت رویایت را داده ای به دستِ باد
هرچه بادا باد.:))
نیایی گله کنی پیشِ خُدا..
که فایده ای ندارد.
خودت گند زنده ای به نقاشی زندگی ات
تاوانش راهم خودت باید بدهی
و میدهی
دنیا دارِ مکافات است
زشت کنی، زشت می شوی..
در اینجا
همه چیز اول به خودت بر میگردد.

نادیده گرفتنِ خودت.. اول یقه خودت را میگیرد.
خون کردنِ دلت برای این و آن.. اول دهانِ خودت را سرویس میکند.
سرویس دادن به این و آن.
نماندن کنارِ خودت.
قدر ندانستنِ گوهرِ درونت.
خلاصه که..
به خودت بد نکن🥺🫂

تا میتوانی، صمیمی ترین رفیقِ خودت باش
تا میتوانی، هوای قلبِ خودت را داشته باش
تا میتوانی، خودت باش
تا میتوانی، نقاشِ ماهرِ زندگی ات باش
قلمو را با حالی آبی آغشته کن به رنگ
و آرام آرام رنگ بزن
از قلبت شروع کن. آبی اش کن
از خانه ی دلت. سبزش کن
تا یادم نرفته
از پاک کن استفاده کن
هرآنچه قلبت را سیاه کرده.. حیفِ قلبِ تو نیست؟
بگذر.. میفهمم سخته
ولی تنها برای خاطرِ خودت بگذر..

خب؟

ممنونم🙂


حالا؛
ی شعرمون نشه؟!

آزاد شو از بند خویش، زنجیر را باور نکن
اکنون زمان زندگیست، تاخیر را باور نکن
حرف از هیاهو کم بزن، از آشتی ها دم بزن
از دشمنی پرهیز کـن، شمشیر را باور نکـن
خود را ضعیف و کم ندان، تنها در این عالم ندان
تو شـــاهکـار خلــقتی، تحــــقیر را بــاور نکـــن
بر روی بوم زندگی، هر چیز می خواهی بکش
زیبا و زشتش پای توست، تقــدیر را باور نکــن
تصویر اگر زیبا نبود، نقاش خوبی نیستی
از نو دوباره رســم کن، تصویر را باور نکن
خالق تو را شاد آفرید، آزاد آزاد آفرید
پرواز کـــن تا آرزو، زنجیر را باور نکن