یکی از مهمترین معیارهایی که پیتر لینچ هنگام سرمایه گذاری به آن توجه می کرد، سودآوری شرکت بود. پیتر لینچ اعتقاد داشت که سودآوری شرکت و رابطه قیمت سهام شرکت نسبت به سودش مهمترین معیار انتخاب یک سرمایه گذاری مناسب است. او می گفت در کوتاه مدت قیمت سهام شرکت تحت تاثیر عوامل مختلفی از جمله نرخ بیکاری، اخبار دنیا، سیاست های فدرال رزرو و غیره قرار می گیرد اما در بلندمدت تمام این تاثیرات حذف می شوند و سوداوری، سرنوشت سهم را خواهد ساخت.
پیتر لینچ شرکت ها را در شش طبقه تقسیم بندی می کرد: 1. شرکتهای با رشد سریع (Fast growers) 2. شرکت های با بنیاد قوی (The stalwarts) 3. شرکت های با رشد آهسته (Slow growers) 4. شرکت های ادواری یا سیکلی (Cyclicals) 5. شرکتهای متحول شده (Turnarounds) 6. شرکت های دارایی محور (Asset plays) (شرکتهایی که ارزش دارایی هایشان بیشتر از ارزش بازار آنهاست).
به جز مورد آخر یعنی شرکت های دارایی محور، بقیه شرکت ها در واقع بر اساس اینکه درآمدشان چگونه رشد می کند، تقسیم بندی شده اند. 1. شرکتهای با رشد سریع یعنی آنهایی که سودشان هر سال بیش از 20 درصد رشد می کند. 2. شرکت های با بنیاد قوی سودشان بیش از 10 درصد هر سال رشد می کند. 3. شرکت های با رشد آهسته سودشان سالانه کمتر از 10 درصد رشد می کند. 4. شرکت های ادواری آنهایی هستند که سودشان به صورت دوره ای رشد می کند و 5.شرکت های متحول شده شرکت هایی هستند که از زیان خارج شده و شروع به سودآوری کرده اند.
(این مطلب برگرفته از کتاب Invest Like a Guru می باشد)
