در ابتدا باید گفت واقعا هیجان انگیز بود، که هم علی سورنا و بهرام رو روی توی یه ترک داشته باشیم، اما گذشته از این مسئله تنها ایراد آلبوم بنظرم آهنگ سازی و میکس و مستر معمولی بود که اصلا به روایت کمک نمی کرد و ای کاش این آلبوم رو سعید دهقون یا مهدیار آقا جانی(البته همه میدونیم مهدیار چه آدمیه😂) آهنگسازی و میکس و مستر میکردن و خلاصه بگم پیله فعلا در حدی نیست که از نظر آهنگ سازی و میکس مستر حرفی برای گفتن داشته باشه.
اما بریم سراغ آلبوم خب در این آلبوم سورنا رو با فلو و جامپ های بینظری داریم و بهرام هم واقعا عالی بود و واقعا داره همون یاغی قدیم میشه (البته من برای برام نورایی عزیز احترام زیادی قائلم و رپ رو با اون و با آلبوم 24 ساعت شناختم و از حدود سال 87 به بعد به رپ بهرام گوش میدادم) باری به آلبوم برسیم، آلبوم باید گفت کاملا سیاسی و اجتماعی بود و از همون بیت های اول ترک خون خورشید علی سورنا کاملا سیاسی اجتماعی شروع می کنه و یکی از بهترین ابیات سورنا که در همون اول ترک خون خورشید میگه این بود که میگفت «مُرد تو چشای تو یه کردستان» و کاملا به زنده یاد مهسا (ژینا) امینی اشاره کرد و این حکایت تا آخر آلبوم ادامه پیدا میکرد و ترک آخر دیگه به معنای واقعی هنر نمایی و قدرت نمایی کامل بود.
البته برخی بی هنر یا به قول علی سورنا سگ های سازمانی، شروع کردن به تخریب آلبوم و یا متهم کردن این دو رو به کمونیست، مارکسیست بودن و همجنین دوستان سلطنت طلب هم ناراحت شده بودن، اما وقتی چندتاشون بحث می کنی در انتها به فحاشی می کنن. جدا از این ها یه نکته ی کوچیک بگم اگر به ترک مهلکه گوش بدین در ابتداش می شنوید که یه زندانی با پا پند و زنجیر داره قدم میزنه و این مساله به زندانیان سیاسی و از نظر من شاید به توماج اشاره می کنه (البته این نظر منه). حقیقتش دلم میخواست این آلبوم رو ترک ترک نقد و تفسیر (البته علمی ندارم و نصفه و با همین دونسته های نصف و نیمه این کار رو بکنم) کنم، اما استقبالی نمیشه و وقت کافی ندارم و از طرفی بهترین تفسیر تفسیر فردیه و دیدگاه ها فرق داره... اگر نظری دارید کامنت بذارید خوشحال میشم یادتون باشه «هیپ هاپ همیشه جرمه».
