تمام عمر دنبال خوشبختی دوید!
راه های بسیاری را طی کرد تا معشوقه اش را بیابد!
با آدم های مهمی نشست و برخاست داشت تا ادب فرا گیرد!
کتاب خواند تا علم بیاموزد !
در طبیعت کندوکاو کرد تا قدرت خداوند را لمس کند!
تلاش کرد تا پیروز شود!
تشکیل خانواده داد تا اولاد و وارث داشته باشد!
در آخر به خوشبختی نرسید!
راه بن بست بود...
اکنون همه ی کارهایش را انجام داده بود، مانده بود زندگی کردن!
خوشبختی مانند قورمه سبزی است...
قورمه سبزی را با بهترین سبزی ها و حبوبات، بهترین برنج و گوشت درست کن اما فقط نمک نریز. ظاهرش هنوز حفظ شده، هنوز هم در نگاه خوشمزه و لذیذ به نظر می آید. مواد لازمش هم که با کیفیت ترین بود اما طعم خوبی ندارد!
نمک قورمه سبزی همان لبخند زندگی است.
همان نمکی است که به دنیایت مزه می بخشد.
تمام عمر را به دنبال خوشبختی باش به شرطی که از آن چیزی که تجربه کردی لذت ببری حتی اگر شکست بود.
خوشبختی را می خواهی!
جلوی آینه بایست.
لبخند بزن.
نه از آن لبخند های زورکی که اشک ها بغض می شوند. آن لبخند ها به درد هیچ کس نمی خورد.
با امید لبخند بزن.
به چهره ی زیبایت
باطن پاکت
اخلاق خوبت
مهربانی و محبت بی پایانت
تو واقعا زیبایی اما با لبخند زیباتر می شوی...
پس بخند:)
عطیه اسکندری
2 اردیبهشت
"1400"
