بر خلاف هر آنچه که دیروز و امروز در رابطه با اثرات مخرب و منفی استفاده از تلفن همراه هوشمند شنیده ایم و میخواهیم تمام کاسه کوزه ها را سر این شی کوچکِ جذاب بشکنیم معتقدم این ماییم که همیشه مقدار زیادی بی انصافی را با مقدار بسیار بیشتری خوددوستی وفرافکنی ترکیب میکنیم و به نام رشد فرهنگی، اصلاح رفتاری و فلان ووبیسار به خورد مخاطبی می دهیم که اوهم از شانه خالی کردن و انداختن بار مسئولیتش به روی دوش دیگری آنقدر هم بدش نمی آید! یک بار محض رضای خداهم فکر نکرده ایم که در محیط تلفن همراهمان که بی نهایت انتخاب برای ارتباط برقرار کردن، رشد کردن و سرگرم شدن داریم چرا باید وقتمان را صرف بیهوده ترینشان بکنیم؟! ولی حالا که انتخاب کردیم زمانمان را اینگونه به بطالت بگذرانیم و ادعاهم‌داریم از ضرر وزیانش باخبریم، چرا پای انتخابمان و شاید اشتباهمان نمی مانیم ومسئولیت صد درصدش را نمی پذیریم! آدم های زیادی را میشناسم که با استفاده از تکنولوژی تلفن هوشمند استعدادشان را کشف و به نبوغ نسبی رسیده اند؛ آدم های تنهای زیادی را دیده ام که به لطف فضای مجازی دوستان هم‌فکر و همراه پیدا کرده اند و از انزوا در آمده اند؛ آدم هایی که حتی قبل از این کرونا وقرنطینگی عزیزانشان هزاران هزارن کیلومتر ازهم دور بوده اند و به لطف همین تلفن‌های همراه فرصت گفت وگوی آنلاین (زنده) و به اشتراک گذاشتن تصاویر ،نوشته ها و احساسات را با عزیزانشان داشته و دارند.
میدانی بیشتر از اینکه برایم مهم باشد وازاین عصبانی شوم که آدم ها وقت مهمانی ها و مناسبت هایی که به وسیله شان دور هم جمع میشوند سرشان توی گوشی تلفنشان است و مثل قبل چنین وچنان نیستند دنبال چرایی این موضوع اندیشیده ام! وسیله ای که به هدف بهبود روابط بین فردی و اجتماعی طراحی و گسترش یافته حالا چگونه و به چه علت باعث پدیده فابینگ و به دنبال آن بی توجهی به افراد و کم رنگ شدن روابط خانوادگی شده است!؟ قبل از نگران شدن و گارد گرفتن باید بدانیم این ما هستیم که سکان این ابزار جادویی وپیچیده را به دست گرفته ایم و برعکس تمام اضطراب ها و ترس های اغراق گونه باید خیالمان از این جهت کاملا آسوده باشد! در گذشته انتخاب ها ،چالش ها و روابط محدود و کمتری داشتیم بنابراین از تمام فرصت هایی که برای هم صحبتی با افراد و شنیدن و درک اندیشه و فکرشان داشتیم استقبال میکردیم ولی حالا تعداد آدم‌هایی ک میتوانیم حرف هایشان را بشنویم و شیوه زندگی و طرز فکرشان را بشناسیم چیزی نزدیک بی نهایت است ؛پس اینجاست که پای تحلیل وگزینش انتخاب درست به میان می آید. اگر قبلا قناد ها ، آشپز ها ،صنعت گران،کیمیا گران ،کشاورزان و... بعد سال ها کار و تلاش نسل اندرنسل در زمینه کارشان به تبحر رسیده و رازهای مگویشان را سینه به سینه فقط به فرزندانشان میگفتند حالا می بینیم که یوتیوب چگونه بستری برای آموزش در سطح گسترده و فضایی برای داد و ستد تجربه و علم فراهم کرده است و بی نهایت اطلاعات را درقالب ویدیو را دراختیار ما میگذارد ! وقتی انسان طالب لذت وسرگرمی را وادار میکنید در جمع کسل کننده ی مهمانی های همیشگی قرار گیرد تا مبادا بخاطر عدم حضورش اعضای فامیل ناراحت شوند و خاطر محترمشان مکدر شود ، خیلی طبیعی است که اوهم‌خسته میشود و به دنبال هیجان ولذتی بیشتر سرش را در تلفنش فرو می برد و نیازی که در فضای واقعی به آن توجه کافی نشده سعی میکند در فضای مجازی با آن بی نهایت انتخاب دنبالش تامین کند.
واما چند پیشنهاد؛
هیچ وقت همسر وفرزندانتان را به اجبار همراه خودتان جایی نبرین!
به جای مهمانی های تکراری، بازی ها و ورزش های دسته جمعی را را جدی بگیرین!
به جای اینکه مدام از تاثیر مخرب استفاده از تلفن بگویید ، با معرفی کردن و به اشتراک گذاشتن سایت ها‌و اپلیکیشن هایی که درمسیر علاقه عزیزانتان هست همراه آنها شوید تا صمیمیتتان دوچندان شود.
اگر بخواهم خودم را مثال بزنم باید بگویم شروع کرونا مصادف شده بود با فراغت من از تحصیل و اتمام دوره کارشناسی‌ام! تقریبا همه حتی خودم منتظر افسردگی و از انگیزه افتادنم‌بودند ولی برعکس، به لطف دوستان خوبی که با تلفن عزیزم و فضای مجازی با آنها درارتباط بودم ، مشورت های درست ، اپلیکیشن فیدیپو و کتاب خوانی دیجیتال و شرکت کردن در کارگاه های مورد علاقه ام توانستم حالا که بعد مدت ها به لطف کرونا خانه نشین شده بودم به بزرگترین علاقه و استعدادم یعنی نویسندگی آن هم به صورت جدی تر بپردازم . تنها کاری که لازم بود بکنم این بود که اپلیکیشن samsung notes را باز کنم ، از آنچه درونم میگذرد بنویسم ،به راحتی آنرا تبدیل به پی دی اف ،ورد و... بکنم و برای ارزیابی بیشتر به اشتراک بگذرام. پس بدین ترتیب نه تنها افسردگی جزیی که داشتم را به خوبی پشت سر گذاشتم ،توانستم به مرحله ی جدیدی از رشد و به دنبال آن شادی و رضایت برسم.
خلاصه بیایید مقاومت احمقانه ر کنار بگذاریم و قبول کنیم تلفن هوشند علارقم تمام بی مهری هایی که نثارش میکنیم سفره ایست که باسخاوت گشوده شده و این ماییم که با قدرت ذهن و تمییزمان میتوانیم انتخاب کنیم که چه خوراکی را به خورد روح وجانمان بدهیم!
#روایتگرباش #روایتگر_باش
