از عدالت اجتماعی تا عدالت آموزشی

من یک دانشجو‌ هستم و در یکی از بهترین دانشگاه های دولتی ایران درس می خوانم. کسی که برای کسب بهترین نوع آموزش در رشته مورد علاقه خود، دوری از شهر و خانواده را پذیرفته است. دغدغه این روز های من علت این مهاجرت است. اینکه چرا باید برای دستیابی به یک دانشگاه تخصصی در زمینه علوم انسانی و برخورداری از سطح علمی خوب، کیلومتر ها فاصله را به جان خریده و از خانه و خانواده دور شد؟!!

در کشور ما نزدیک به ۲۵۰۰ دانشگاه وجود دارد که مجموعه‌ای از دانشگاه های آزاد، غیر انتفاعی، فنی حرفه‌ای، پیام نور، علمی کاربردی و دولتی هستند؛ اما آیا سطح آموزشی تمام این دانشگاه های آزاد یا دولتی و... برابر است؟ و هیچ گونه اختلافی میان سطح علمی و خدماتی که ارائه می دهند وجود ندارد؟!!

اگر این سطح از اختلاف میان دانشگاه ها نبود، باز هم مهاجرت تحصیلی از شهری به شهر دیگر اتفاق می افتاد؟ ویا شرکت کنندگان نزدیکترین شهر را به خانه و خانواده انتخاب می کردند و ترجیح می دادند که از خدمات آموزشی موجود در محل زندگی خود بهره مند شوند؟

علت کمرنگ شدن عدالت در توزیع برابر خدمات چیست؟ مگر معنای عدالت اجتماعی همین نیست که تمامی افراد جامعه از میزان برابری خدمات و رفاه برخوردار باشند؛ اما در دانشگاه های ما سطح علمی اساتید، سطح خدمات دانشگاه و حتی سطح توقع از دانشجو نیز تفاوت بسیار زیادی با یکدیگر دارند .

علت این نابرابری چیست؟!! شاید مرکز گرایی و تجمع بیشتر امکانات در پایتخت و مراکز استان های بزرگ در کشور ما یکی از دلایل این نابرابری باشد و یا اینکه بیشتر توجه دولت و مردم بر روی پایتخت است؛ در نتیجه بیشتر اساتید با سطح علمی بالا مایل به فعالیت در این شهر ها هستند و به ارائه خدمات خوب در این دانشگاه ها توجه بیشتری می‌شود‌.

و این تفاوت حاکی از عدم وجود عدالت اجتماعی در آموزش عالی و دانشگاه ها است اما این نابرابری بر‌خلاف تمام آرمان ها و ارزش های مردم جامعه ما است. یکی از مبانی انقلاب اسلامی نیز برقراری عدالت اجتماعی در جامعه است؛ پس باید برای تحقق آن تلاش کنیم .