اولین یادواره دانشجویی عباس ورامینی

انکم مسئولون حدیث شریف پیامبر عظیم الشان اسلام در عمق جان هایی پذیرا می‌شود که از ظرف مکان و زمان فراتر بروند و هر عمل خویش را مصباحی برای راه تشخیص حق و باطل ‌کنند. امت با جان گرامی این بزرگمردان تاریخ روحی میگیرد که امام انقلاب، به الهی شدن این مردم افتخار ‌کند. الهی شدن یعنی هیچ ظرفی و مانعی در مسیر لقا الله و مسئولیت برای مسیر حق قرار نگیرد و هر چه داری و نداری در هر زمان و مکانی به الله و مسئولیت مصباح راه او شدن بیاندیشی. در وهله ای عباس علمدار شوی و مسئولیت هیئت را برای امت حسینی بر عهده بگیری، در برهه ای هدایتگر دانشجو و دانشگاه برای فهمیدن درس استکبار و مقاومت امام، امت را از هم‌نشینی در کنار مستکبران بیدار و نقشه‌های جنود باطل را نمایان کنی و در جلوه‌ای دیگر در قافله تاریخی عشق، برای راحل و شاهد شدن برای حقانیت حقیقت امام و راه امام، با جان خود به بانگ تاریخی الرحیل لبیک گویی. بانگی که روح راحلان را، مبدل به میزانی و ترازی الهی برای فهم جنود عقل و جهل می‌کند.

وجود عباس علمدار، ندایی می‌شود که از پس لبیک به آن روح‌الله هایی برای خدا به پس میدان جهاد برای امت می‌آیند که نامداری نام بزرگ امام‌شان را بکنند و بسیج و بسیجیان و (دانشگاه و دانشگاهیان) را معلم و منذری باشند که یادشان نرود که خداوند ، مَتاع وجود کسانی را خرید که بسیار از ما شریف تر و معظم تر بودند؛ که شرافت و عظمت جز از هدایت در مسیر ولایت ولی خدا و امت مسلمان حاصل نمی‌شود. یادشان نرود که برای خیریت در محکمه خون شهدا، خون دادن برای امام خمینی و خون جگر خوردن برای امام خامنه‌ای زیبایی آفرین است و یادآور جبهه همیشگی باشد که نه کلاس درس و دانشگاه می‌شناسد و نه میدان جنگ و خونریزی؛ هر جا که باشی در خط مقدم جبهه‌ای برای امام و امت خود، هویتی الهی یا نفسانی داری. به مدد عالم و خالق، با تثبیت نام این بزرگمردان و مسئولان بزرگ و تراز راه انقلاب انقلابی‌گری یعنی راه اصیل دانشجو و بسیجی بودن ، حافظه تاریخی خود را مسئولانه‌تر و جبهه را با بصیرت‌تر برای مسئولیت سنگین و شریف امت اسلام شکل و هدایت کنیم.