در ابتدا شاید خودخواهی به نظر برسد که از یک پست وبلاگ برای یادداشت های شخصی استفاده کنیم و شاید هیچ وقت آنها را منتشر نکنیم، اما نمی‌شود این را نیز در نظر نگرفت که به شکل پر معنا و درخور تقدیر این محیط ساده است ، کمی مثل Notion و خیلی بهتر از Notion فونت فارسی را پشتیبانی می‌کند. اما در عوض برای انتشار یک محتوا باید با خودت کلنجار بروی که برای اینکه فردا، پسفردا روزی توسط جماعت آگاتاکریستی اینترکچوال (که از قضا خودم در یک نگاشت وابستگی جز آنها طبقه بندی‌خواهم شد ) قضاوت نشوی
این قضاوت هم ما بچه بودیم نبود ، حالا اخلاق ولی کمی فراتر از در جمع نگوز شده ، باید حواس ها را جمع کنیم.
یکم سخن بزرگان شد گفتم اینجوری براتون بذارم خواستید توییتش کنید.
خلاصه که باید حواسم را جمع کنم و نگم ساپورت بگم پشتیبانی و حتی به جای جاجو(مثل شاشو) هم بگم قاضی که البته این کلمه هم عربی است ولی عربی اشکالی نداره و اینترکچوال(همون عنتلکتی) نیست و باسوادی را می‌رسونه ولی اگه بگی جاج نکن !یعنی تو دو کلاس سواد انگلیسی داری که میگی جاج؟ یا چون فرندز دیدی وسط حرف زدن دستهات رو بالا می بری و علامت پیروزی نشون میدی و دوبار انگشت ها رو به رکوع میبری که میخواهی بگویی گیومه گذاشتی وسط حرف زدن؟
این هم از عجایب زمانه ماست که من هیچ ازش سر در نمیارم. اما از جهت ادب مقدمه نوشتم که بگویم اینجا هم جای خوبی برای یادداشت برداری هاست . من اساسا خوشم میاد کاربرد چیزها رو عوض کنم یه بازی جدید باهاشون راه بندازم . از امتحان کردن هم نمیترسم پس این هم یه امتحانی بکنیم و بازی راه بندازیم.
