زندگی نامه ی ائمه (حیات انسان ۲۵۰ ساله) به ۴دوره تقسیم می شود:
دوره ی اول: صبر(25 سال اول امامت امیرالمؤمنین)
پـس از رحلـت پیامبـر(ص) ، فصـل تـازه ای در زندگـی جامعـه اسلامی بوجـود آمد کـه این فصل امامت بود. اما مسـائلی سـیر جامعـه به سـوی هدفهای اسلامی را متوقف یـا کند کرد. ماجرای سقیفه پیش آمد و عده ای حکومت را به ناحق در اختیار گرفتند.
در برابر امیرالمؤمنین (ع) پس از غصب خلافت دو راه وجود داشت:
اول: سـتمی را بـر خـود و بـر انسـانیت موقتا تحمل کند و مـردم صد در صـد مسـلمان نباشد.
دوم: جنـگ داخلـی ایجـاد و نظـام جامعـه ی نوپـای اسـامی متالشـی بشـود و اسـلام از بیـن بـرود.
هرچنـد نتیجـه راه اول، اسلام ناقـص اسـت امـا چـون راه دوم منجـر بـه کفـر مـی شـود، امیرالمؤمنیـن(ع) هرگـز راه دوم را انتخـاب نکـرد و 25 سـال سـکوت کـرد.
امیرالمؤمنیـن(ع) در ایـن 25 سـال، خانه نشـین نبـود و فـرد دوم قـدرت بـود و در تمـام مسـائل حسـاس وارد مـی شـد.
25 سـال گذشـت و امـام علـی(ع) بـا قدرتهـای زمـان مبـارزه نکـرد. ایـن تنها نقطـه ای اسـت که در تاریـخ 250 سـاله ی ائمه، امام، جهاد با دشـمنی کـه قـدرت را در دسـت گرفته اسـت نـدارد.
دوره ی دوم: تشکیل حکومت اسلامی (حکومت 5ساله امیرالمؤمنین (ع) و حکومت 6 ماهه امام حسن (ع))
دوره ی تشـکیل حکومت حقیقت یعنی حکومت اسلام اسـت. این حکومـت یک حکومت انقلابی اسـت و جامعه قبل از خـود را از بنیان تغییر مـی دهد، لذا مخالـف دارد.
مخالفـان امیرالمؤمنین (ع) چه کسـانی بودند؟ همه ی کسـانی که از انقلاب رنـج میبردند و منافعشـان در خطـر افتـاد؛ و بـا علـی ع مبـارزه میکردنـد. علیـه او تبلیغـات میکردنـد و شمشـیر میکشـیدند.
شـش ماه هم امام حسـن (ع) با همیـن دردسـرها و در یک بحـران عجیـب گذرانید تـا اینکه ایشـان فهمید یاورانـی کـه آن روز امام علی (ع) داشـت، امـروز ندارد.
دوره ی سوم: ایجادتشکیلات پنهانی برای قیام (بعداز صلح امام حسن(ع) تاعاشورا)
امام حسـن (ع) در ماجرای صلح، وضع جنگ را به سـود خود تغییـر داد و صحنه ی مبارزه ی حق و باطـل را از روی زمین منتقل کـرد به زیر زمین و تشـکیلات پنهانی تشـیع را بوجـود آورد و به یـاران خود تفهیم کـرد که بـا معاویه در میدان آشـکار نمیشـود جنگید.
تشـکیلات شـیعه، یعنی رهبری معیـن و مشـخّصی در رأس به نـام امام، یک عده خواصی که سخن اورا خوب می فهمند و عمل می کنند و یک عـده توده ی شـیعه کـه گوش بـه فرمان امامنـد و آنچه او گفـت، انجـام میدهند.
ده سال بعد از صلح عده ای مانند حجر ابن عدی و یاران او رشید هجری عمرو ابن الحمق و بسیاری دیگر در مقابل معاویه بلند شدند و جنگیدند و کشته شدند. این نتیجه آدمسازی امام حسـن (ع) بود که آخرین نفرشـان، برادرش حسـین بن علی (ع) اسـت.
اگر روشـن بشـود چرا امـام حسـین (ع) قیـام کرد، مشـخص می شـود که چـرا امام حسـن (ع) صلـح کـرد و یـاران خـود از جملـه حسـین ابن علی (ع) را بـرای چـه کاری تربیـت میکرد.
دوره ی چهارم: مبارزه‌ی تشکیلاتی با قدرتها و گسترش اسلام حقیقی بعداز عاشورا تا شهادت
امام حسن عسکری (ع)
بعـد از عاشـورا بنی امیـه تصـور میکردنـد کـه دشـمنان حکومتشـان، سـرکوب شـدند و از بین رفتند و ماجـرای نبوّت و امامت و تشـیّع سـر آمد ولی پـس از خطبه های امام سـجاد (ع) و حضرت زینـب متوجه شـدند که اشـتباه کردنـد و دنبالـه امامت وجـود دارد.
دشمن بنا گذاشت که مخالفین را به هر وسیلهی ممکن از بین ببرد:
یکی ارعاب اسـت. مثال یزیـد فرسـتاد مدینـه را درو کنند، واقعـه ی حرّه پیـش آمد؛گفت ای سـربازان من! هر کاری ممکن تان اسـت بکنیـد و کردند.
یک راه دیگر، تحمیق، تجهیل و اسـتحمار مردم اسـت. مثال در زمان عبدالملک عقیده ی بـه جبر به وجـود آمد.
تبیین و تشـریح اسلام و قرآن، یک وظیفه ای اسـت که از دوران امام سـجاد (ع) شروع شد. در زمان امام سـجّاد (ع) کمتر بـود و تـا دوره ی امام باقر (ع) به اوج رسـید. ...
