در 30مارس 1980 ویستون مرسی ساید افتخار حضور پسری را داشت که سمبل وافتخار لیورپول کبیر شد
13سالم بودکه حرف جالبی شنیدم از یکی از بزرگای فوتبال شنیدم گفته بود:بهترین بازیکن فوتبال کسی ک در تمام پستهای فوتبال قادر ب بازی کردن باشه!
من زندگی نامه و بازی اکثر بازیکنای مطرح دو دهه اخیر رو خوندم و دیدم از زیدان رونالدو.ن گرفته تا مسی رونالدو لمپارد بکهام وطبعا مارادونا پله و...ولی ینفر با همه فرق داشت.
مصداق حرف ان بزرگوار درمورد بهترین بازیکن جهان رو پیدا کردم.
یک فرمانده ک بااینکه کلکسیون جامهاش رنگارنگ نبود با اینکه هم تیمی هاش خیلی مطرح نبودند ولی او میدرخشید چ در زمین بازی و چ در قلب طرفدارای فوتبال .
به هنگام تولد با بیماری مادرزادی پیچش پا از مچ به پایین (پاچنبری) روبرو بود که با تلاش و پیگیری پدر مادر بعد از طی روند درمان بهبود یافت
هیچوقت فکرش را نمیکردند این پاها پسرشان را ب اسمان هفتم خواهد برد!
وحتی یه جای دیگه خوندم در کوچه که با رفیقاش بازی کرده پاش ب ی ابزار کشاورزی که در مزرعه بوده میخوره و کارش ب بیمارستان میفته.
9سالگی باشگاه لیورپول جذبش میکنه
18سالگی ب تیم بزرگ سالان راه پیدا میکنه
در عرض 3-4 فصل به قدری خوب ظاهر شد که حتی ژرار هولیه سرمربی وقت باشگاه لیورپول بازوبند کاپیتانی را در سال 2003 از سامی هوپیا گرفت و به استیوی داد. هولیه معلم بزرگ فوتبال بود و نشانه های بزرگی را به خوبی در وجود او حس کرده بود.
شاید برای ما جالب باشد که بدانیم استیون جرارد در اوایل حضورش در لیورپول، مجبور به بازی در پست دفاع وسط و حتی دفاع راست شد اما به قدری استعداد و نبوغ داشت که مربی اش را مجاب کرد تا از او در کنار جیمی ردنپ در خط هافبک استفاده نماید.
دفاع وسط، دفاع راست، هافبک دفاعی، هافبک هجومی، هافبک وسط، مهاجم دوم، واقعاً پُست بازی اش کجا بود؟
کدام بازیکن را سراغ دارید که تکل هایش، برند بازی اش باشد ولی قشنگ ترین گل ها را بزند، متفکرانه ترین پاس ها را بدهد، پاس های گل باور نکردنی بفرستد، بازی سازی کند، دفاع کند، در حمله و ضد حمله مشارکت داشته باشد، رهبر و کاپیتان تیمش باشد، مغز متفکر تیمش باشد و در یک کلام تلفیقی از فانتزی و صلابت آغشته به تفکر در ساق پای او دیده شود.
این مرد نماد شهر خسته شد نماد سومین تیم قرن بیست که بعد ازفاجعه هیلزبورو هیچوقت بدوران اوجشان بازنگشتند.
اما اینها برای ماکه لیورپول رو با جرارد شناخیم مهم نیست ورای همه ی اون قابهای تلخ وشیرین سالها وفاداری ویزه جرارد مهمه
وفاداری ک ن ب امید جامهای بیشتربلکه بخاطر رنگ سرخ پیراهن تیم همه این سالها خون رو تو رگ لیورپول جوشان نگه داشت.
تولدت مبارک کاپیتان
