حتما برای شما هم اتفاق افتاده که چیزی به کسی قرض بدین و اون شخص فراموش کنه بهتون برگردونه. چند سال پیش، یه روز جمعه توی آزمایشگاه مشغول انجام تست بودم که یه خانم اومد و درخواست یه ماده از من کرد. خب روز جمعه بود، کسی دانشگاه نبود و اگه من بهش اون ماده رو نمیدادم، تستش خراب میشد. بنابراین بهش قرض دادم. بعد از مدتی منو دید و گفت ماده رو آماده کردم و بیا ببر. من هم اون لحظه کار داشتم و نتونستم برم. بعدش هم کلا فراموش کردم. بعد از اون روز چند باری دیدمش خودش حرفی نزد من هم راستش روم نمیشد بهش بگم ماده رو پس بده.. مدتها گذشت.. چون اون ماده مال من نبود و استادم هزینه خریدش رو داده بود، نمیخواستم مدیون باشم. رودروایسی رو کنار گذاشتم و شماره اون خانومو پیدا کردم و بهش قضیه رو یادآوری کردم. گفت دگ دانشگاه نمیاد و یه نفر رو معرفی کرد که میتونستم ماده رو ازش بگیرم. اما ایشون هم اون حجم زیاد ماده رو نداشت.. خلاصه با سختی و البته کمی بحث تونستم ماده رو پس بگیرم. البته نه همون، یه ماده دیگه رو.. ب عبارتی مبادله کالا به کالا..
رفتار این خانوم و هزاران آدم دیگه که بهشون چیزی قرض میدیم یا کاری براشون انجام میدیم و از اعتماد ما سوء استفاده میکنن، باعث بدبینی ما میشه و گاها ما رو از کمک به دیگران منع میکنه.
امام صادق (ع) میفرمایند: خداوند راهزنان نیکی را لعنت کند. کسی که به او نیکی شود و او ناسپاسی کند، در نتیجه نیکوکار را از نیکی کردن به دیگران بازدارد.
