اینترنت امکانات فوق العاده جدیدی را در دنیای ما ایجاد کرده است و زندگی را در سطوح مختلف آسان‌تر کرده است. می توانید قبض های خود را پرداخت کنید، تعطیلات خانوادگی بعدی خود را برنامه ریزی کنید و فقط با کلیک روی یک دکمه غذا سفارش دهید. در حالی که اینترنت مزیت های زیادی دارد، اما دارای یک سری معایب نیز می باشد. دارک وب (Dark Web) بخشی از اینترنت است که می تواند توسط مجرمان برای مقاصد غیرقانونی مانند فروش اطلاعات شخصی دزدیده شده استفاده شود؛ اگرچه به طور کامل برای اهداف غیرقانونی استفاده نمی شود.
اما دارک وب چیست؟ اساساً، بخشی از اینترنت است که توسط موتورهای جستجو نمایان نمی شود. به عنوان یک کاربر متوسط اینترنت، با دارک وب مواجه نخواهید شد زیرا برای دسترسی به آن به مرورگر خاصی نیاز دارید. مطمئناً این چیزی نیست که در رابطه با آن استرس داشته باشید، همچنین نباید اجازه دهید که این مورد شما را از اینترنت بترساند. تا زمانی که فعالانه به دنبال آن نباشید، احتمالاً در طول زندگی خود هرگز با dark web در تماس نخواهید بود.
با این حال، درک بهتر از چیستی dark web و تهدیدات احتمالی آن می تواند به شما در محافظت از خود کمک کند. این راهنما اطلاعات ضروری مورد نیاز شما را ارائه می دهد، سطوح مختلف وب را توضیح می دهد و نشان می دهد که چگونه می توانید از خطرات dark web ایمن بمانید. با این دانش، می توانید با اطمینان به روزمرگی های آنلاین خود ادامه دهید.
دارک وب “dark web” به وب سایت هایی اشاره دارد که توسط موتورهای جستجو مانند Google و Bing ایندکس نشده اند. این ممکن است عجیب به نظر برسد زیرا اکثر مردم می خواهند وب سایت های آنها از طریق جستجوهای خاص پیدا شود. روش هایی مانند بهینه سازی موتور جستجو (SEO) به طور خاص برای کمک به وب سایت ها در عملکرد خوب و رتبه بالاتر در نتایج موتورهای جستجو پیاده سازی می شوند.
بنابراین، چرا کسی نمی خواهد وب سایت آنها توسط یک موتور جستجو انتخاب شود؟ هدف اصلی حفظ حریم خصوصی و ناشناس بودن است. افراد و سازمان‌ها در dark web اغلب در فعالیت های غیرقانونی شرکت می کنند و می خواهند هویت خود را مخفی نگه دارند.
توجه به این نکته مهم است که dark web را نباید با deep web که بخشی از اینترنت است که افراد به طور منظم به آن دسترسی دارند، اشتباه گرفت. اگرچه گاهی اوقات این اصطلاحات به جای هم استفاده می شوند، اما در واقع به چیزهای مختلفی اشاره دارند. محتوای deep web توسط موتورهای جستجو انتخاب نمی‌شود، و شامل صفحاتی می‌شود که معمولاً برای دسترسی به آن ها اعتبار بیشتری نیاز دارند. به عنوان مثال، حساب های بانکی آنلاین و حساب های ایمیل شما، نمونه هایی از محتوای deep web هستند.
اینترنت میزبان میلیاردها وب سایت است و هرکدام از این ها ممکن است در سطوح مختلفی از وب باشند، این سطوح عبارتند از:
به سطحی از اینترنت که برای جستجوی اطلاعات، بیشتر مورد استفاده قرار میگیرد، surface web یا open web گفته می شود. این بخشی از اینترنت است که به راحتی قابل مشاهده است و هر کسی می تواند با اتصال به اینترنت و یک مرورگر وب معمولی مانند سافاری، موزیلا فایرفاکس یا گوگل کروم به آن دسترسی داشته باشد.
نمونه هایی از محتوایی که در سطح وب خواهید یافت عبارتند از:
اساساً، سایت هایی که روزانه استفاده می کنید از سایت خبری مورد علاقه تان گرفته تا یک رستوران محلی بخشی از surface web هستند. چیزی که این وب سایت ها را به بخشی از Deep web تبدیل می‌کند این است که می‌توان آن ها را از طریق عبارت های جستجو پیدا کرد و دارای پایان‌های قابل تشخیصی مانند .com، .edu، .gov یا .org باشد. شما می توانید وب سایت ها را در سطح وب بیابید، زیرا آنها به‌عنوان «indexable» علامت گذاری شده اند، به این معنی که موتورهای جستجو می‌توانند آنها را فهرست بندی و رتبه‌بندی کنند. سایت ها به راحتی در صفحات نتایج موتورهای جستجو (SERP) در دسترس هستند.
جالب اینجاست که surface web تنها حدود 4 درصد از کل اینترنت را تشکیل می دهد، به این معنی که اینترنت بسیار بیشتر از آنچه در سطح می بینید است. آن را به عنوان یک اقیانوس در نظر بگیرید که در لایه بالایی آب وجود دارد که می توانید ببینید و سپس دنیای وسیعی در زیر آن وجود دارد. باقیمانده اینترنت همان چیزی است که در زیر سطح است.
اینترنت، میزبان میلیاردها وب سایت است. به طور دقیق حدود 1.7 میلیارد وب سایت، اگرچه این تعداد هر روز با ایجاد سایت های جدید و حذف سایر سایت ها تغییر می کند. فعالیت اینترنتی روزانه شما احتمالاً در بخش عمومی و قابل دسترس اینترنت (که به عنوان surface web شناخته می شود) قرار می گیرد. با این حال، “سطوح” دیگری از اینترنت فراتر از آن سطح بالا وجود دارد.
دیپ وب (Deep web) به هر صفحه ای در اینترنت اطلاق می شود که همانطور که در بالا توضیح داده شد توسط موتورهای جستجو ایندکس نشده باشد. Deep web اولین سطح زیر “سطح” surface web است و به طور قابل توجهی بزرگتر از surface web است و حدود 96٪ تا 99٪ از کل اینترنت را تشکیل می دهد.
توجه به این نکته مهم است که فقط به این دلیل که این نوع محتوا در ظاهر نیست به این معنی نیست که شرورانه یا دارای نیت بد است. اغلب اوقات، این محتوا ایندکس نمی‌شود، زیرا شامل صفحاتی است که برای محافظت از حریم خصوصی مصرف‌کننده پنهان می‌شوند، مانند مواردی که نیاز به اعتبار ورود دارند.
در اینجا چند نمونه از محتوا در deep web آورده شده است:
اساساً، هر صفحه وب که نیاز به ورود به سیستم دارد، بخشی از دیپ وب (Deep web) است. با این حال، محتوای وب عمیق لزوماً در هیچ یک از این دسته بندی ها قرار نمی گیرد. هر صفحه ای که غیرقابل فهرست بندی باشد از نظر فنی نیز بخشی از وب عمیق محسوب می شود. نیازی به ورود به سیستم یا حاوی داده های حساس نیست. در صورت تمایل، سازندگان و مدیران وب سایت می توانند صفحات را به عنوان غیرقابل فهرست بندی علامت گذاری کنند.
شایان ذکر است که گاهی اوقات وب سایت یک سازمان شامل عناصری از surface web و deep web است. به عنوان مثال، یک وب سایت کالج یا دانشگاه را در نظر بگیرید. اکثر مدارس دارای یک وب سایت جامع هستند که اطلاعاتی در مورد تاریخچه مدرسه، مکان پردیس، بدن دانش آموزی، برنامه های تحصیلی موجود، فعالیت های فوق برنامه و غیره ارائه می دهد.
با این حال، بسیاری از مدارس همچنین دارای یک اینترانت هستند، که گاهی اوقات از صفحه اصلی دانشگاه پیوند داده می شود که فقط برای دانش آموزان یا کارکنان قابل دسترسی است. این جایی است که دانش آموزان ممکن است برای کلاس ها ثبت نام کنند و برای مثال به ایمیل مدرسه خود دسترسی داشته باشند. از آنجایی که این اطلاعات حساس است و نیاز به یک ورود منحصر به فرد دارد، نیازی نیست که از طریق موتورهای جستجو در دسترس عموم قرار گیرد.
در واقع، به خاطر حفظ حریم خصوصی بهتر است که این صفحات به راحتی قابل مشاهده نباشند. این به محافظت از داده های کاربر کمک می کند. از این مثال، می‌توانید ببینید که «deep web» نباید ترسناک یا غیرقانونی باشد. این یک هدف مشروع و مفید است. شما نباید از deep web بترسید. شما باید دیپ وب را از دارک وب متمایز کنید همانطور که در بخش بعدی توضیح داده می شود.
برای خواندن ادامه مطلب به این لینک وارد شوید.
منبع: باماسافت
