دستگاه هواساز یک سیستم تهویه مطبوع کامل اما وابسته است. در هواساز عملیات سرمایش، گرمایش، رطوبت زنی، رطوبت گیری، میکروب کشی و فیلتراسیون را می توان باهم داشت. البته هواساز بواسطه وجود دستگاه های دیگر تهویه مطبوع مانند دیگ آبگرم، چیلر، دیگ بخار و... می تواند موثر باشد.
دستگاه هواساز در ساده ترین حالت دارای فن، کویل و فیلتر است. تعبیر صحیح از دستگاه هواساز در سیستم های صنعتی و بزرگ مطرح است. در سیستم های مسکونی معمولا از دستگاه های هواساز جهت تهویه مطبوع استفاده نمی کند چرا که استقلال هر واحد و هر بخش از هر واحد به جهت کیفیت سیستم تهویه و صرفه‌جویی در مصرف مطرح است.
همانطور که مطرح شد یک دستگاه هواساز حداقل دارای یک فن، یک کویل و یک بستر فیلتر است. در نتیجه می‌توان یک دستگاه فن کویل و یا یک دستگاه کولر گازی را هم، با نام هواساز خواند.
در سیستم های تهویه مطبوع برای هر یک از هواساز های کوچک اسامی مختلفی در نظر گرفته شده، مانند فن کویل، فن کویل کانالی، اسپلیت و یا داکت اسپلیت. کوچکترین هواساز، هواساز های آپارتمانی هستند. هواساز کوچک آپارتمانی که معمولاً در ایران برای ارزانتر تمام شدن پروژه ها انتخاب می گردد دارای فن، فیلتر کویل گرمایی و ایرواشر است. و از آنجایی که سیستم سرمایش آن تبخیری است اگر کانال کشی و محاسبات و سرویس کاری آن به درستی انجام نشود رضایت کاربر را به همراه نخواهد داشت. در این سیستم رادیاتورها، کولر آبی، کولر گازی، داکت اسپیلت و لوله کشی ها حذف شده و یک دستگاه مرکزی به نام هواساز آپارتمانی نصب می شود.
برای تهیه هواساز ابتدا باید سیستم عملکرد دستگاه را بشناسیم. یک دستگاه تصفیه هوای خانگی، فن کویل، کولر گازی و یا داکت اسپلیت را نمی‌توان با نام هواساز خواند. هواساز یک سیستم مرکزی تهویه مطبوع است که اولین پارامتر انتخابی آن نوع کاربری آن است. با توجه به نام کاربری و متراژ محیط می‌توان ظرفیت هوادهی آن را برآورد کرد.
با توجه به نوع کاربری هواساز می توان سیستم سرمایش و گرمایش آن را به صورت تک و یا دو کویل یا با کویل انبساط مستقیم و یا لوله های آتش خوار و کوره هوای گرم انتخاب کرد.
سیستم رطوبت زنی و رطوبت گیری را با توجه به رطوبت مورد نیاز محیط باید انتخاب کرد. کویل سرد ، ایرواشر و سیستم تزریق بخار از جمله سیستم‌های رطوبت زنی و رطوبت گیری در هواساز هستند. حساسیت کاربری هواساز نقش اساسی در انتخاب نوع فیلتراسیون دستگاه دارد. هواسازهای هایژنیک که برای سیستم های بیمارستانی و اتاق های تمیز به کار می‌روند دارای حداقل سه بستر فیلتر هستند، در صورتی که برای تهویه یک سالن ورزشی تنها یک بستر فیلتر کفایت می کند.
سیستم های تکمیلی حوادث مانند سیستم میکروب کشی و بازیافت حرارت و تجهیزات کنترلی بسته به نیاز و حساسیت پروژه انتخاب می شوند.
جنس بدنه هواساز با توجه به نوع کاربری آن تعیین می شود. برای مثال هواساز هایژنیک بیمارستانی و آزمایشگاهی باید از بدنه استیل ساخته شود در صورتی که این محدودیت در هواساز مورد استفاده در یک سالن اجتماعات نیست.
1. کمتر شدن میزان لوله کشی در ساختمان
2. سیستم مرکزی تهویه مطبوع
3. قابلیت انجام عملیات های مختلف روی هوای خروجی
4. گستره کاربرد در سیستم های ورزشی، درمانی، تجاری، اداری و ...
5. امکان دستیابی به حالت ایده آل در تهویه مطبوع
6. امکان تولید سفارشی طبق درخواست
7. قابلیت استفاده از سیستم هوشمند
8. قابلیت تهویه فضاهای بزرگ
9. امکان جذب گرد و غبار، تامین هوای تازه، امکان تصفیه هوا در سیستم‌های هواساز پیشرفته
10. امکان استفاده از سیستم بازیافت حرارت
1. هواسازها معمولاً دستگاه‌های بزرگی هستند و فضای زیادی را اشغال می کنند.
2. عدم امکان استفاده از هواساز مرکزی در آپارتمان ها.
3. نیاز به سیستم کانال کشی حجیم و دقیق.
4. خروج از ناحیه آسایش با استفاده از ایرواشر در منازل مسکونی.
5. هزینه اولیه بالا به واسطه نیاز به سیستم موتورخانه ، چیلر و...
6. هزینه تعمیرات و نگهداری بالا.
7. تعمیرات تخصصی.
همچنین می توانید برای مشاهده تصاویر ، اطلاعات فنی و توضیحات جامع و تخصصی در رابطه با خرید هواساز به وب‌سایت بامین تهویه مراجعه فرمایید و از مشاوره رایگان بهره مند شوید.
منبع : بامین تهویه
