سلام به دوستای ویرگولی عزیز
دلم میخواست این دفعه یه پست خودمونی بنویسم و یکم هم چاشنی طنز داشته باشه و حال و هوای این روزهامون رو بهتر کنه. ولی موضوع خوبی پیدا نکرده بودم. تا اینکه...
دیشب مصوبه ی جدیدِ شورایِ نوواژه سازی از طریق یکی از رابط ها به دستم رسید. اینطور بگم که مصوبه داغِ داغه و هنوز اطلاع رسانی عمومی رو انجام ندادن، ولی تصویب و امضا شده.
من فارسی رو خیلی دوست دارم و همیشه سعی میکنم بیشتر یادش بگیرم. این شما و این واژه های تازه متولد شده و بامزه ی فارسی😁
خُل‌خور: وقتی اموال فرد عاقلی به دست فرد خُل‌وضعی خورده میشود.
خارخاطِر: خاطراتی که خارگونه می‌آزارند.
پادپارگی: ضد پارگی، ضد پاره شدن
شُل‌نویس: نویسنده ای که نثرش وارفته و بی‌مزه است.
واژه‌گسار: آنکه به واژه بازی معتاد است.
گ.وزشمار: دستگاه تنظیم باد انسانی
داش تمام: کسی که به درجه بالایی از برادری کردن رسیده است.
بوس باره: کسی که همه را بدون ملاحظه میبوسد.
شَک پیچ: اسیر تردید شدن
کنج پرست: شیفته ی انزوا
جگرنامه: متنی که در آن نویسنده زیادی قربان صدقه ی شخصی رفته باشد.
دانه لیس: کسی که دانه های خوشمزه را لیس میزند و مزه اش را میبرد، ولی خود دانه را نمیخورد.
جِرجورکن: کسی که برای افراد بی‌اعصاب، آدم میبرد تا جِرش دهند.
سَم اندیش: دارنده ی افکار سمی
زِرریز: کسی که مدام پرت و پلا میگوید.
خفن تَن: دارنده ی اندام خفن
یُبس نگاه: برابرنهاد و جایگزینِ پوکرفیس
نظرت در مورد این واژه های جدید چیه؟ کدوم یکی رو بیشتر دوست داشتی؟
گفتم اینا هنوز اطلاع رسانی عمومی نشدن (حداقل وقتی من این پست رو نوشتم) پس بیاین جزو اولین نفراتی باشیم که از این واژه های جدید استفاده میکنیم. بیاین هر کدوم مون یه جمله با یکی از واژه ها، اینجا بنویسیم.
