یکی از مهمترین اتفاقات مربوط به عادی سازی کردن روابط رژیم صهیونیستی 🇮🇱 با کشورهای عربی را می توان نشست نقب در درون اراضی سرزمین های اشغالی عنوان کرد.رژیم صهیونیستی که در طول سالها خود را از جانب محور مقاومت به رهبری جمهوری اسلامی ایران 🇮🇷 یعنی حزب الله 🇱🇧 از شمال،سوریه 🇸🇾 از جولان،حماس،جهاد اسلامی و سایر گروههای مقاومت از نوار غزه 🇵🇸 و گردان‌های مختلف در کرانه باختری 🇵🇸 ضربات محکمی خورده بود و از سویی دیگر انصارالله یمن 🇾🇪 عملاً برگ برنده جنگ تحمیلی یمن از سوی محور غربی عبری عربی بود،این رژیم را بر آن داشت تا بصورت رسمی با دول سازشکار عربی روابط رسمی دیپلماتیک برقرار بکند.ریاست جمهوری دونالد ترامپ توانست مزایای زیادی برای اسرائیل داشته باشد:به رسمیت شناختن بیت المقدس بعنوان پایتخت اسرائیل و انتقال سفارت آمریکا از تل آویو به قدس اشغالی،خروج آمریکا از برجام که آن توافق از همان ابتدا برای ایران بی فایده و در راستای تضعیف صنعت هسته‌ای کشور بود و ترور شهیدان قاسم سلیمانی و ابومهدی المهندس خدماتی بود که ترامپ به صهیونیسم کرد اما با این حال اسرائیل از اواخر دسامبر ۲۰۱۸ درگیر بی سابقه ترین بحران سیاسی داخلی اش بود و بی ثباتی سیاسی به اوج خود رسیده بود.سال ۲۰۲۰ با مطرح کردن معامله قرن که خشم شدید فلسطینیان را بدنبال داشت،اینبار آمریکا سراغ طرح تازه‌ای ولی با سابقه رفت:عادی سازی روابط اعراب-اسرائیل.با سازش مصر 🇪🇬 در ۱۹۷۹ و اردن 🇯🇴 در ۱۹۹۴ بنظر می‌رسید اوضاع بنفع صهیونیست‌ها ست و حتی موریتانی 🇲🇷 در ۱۹۹۹ به این عادی سازی پیوست لیکن موریتانی در ۲۰۰۹ در اعتراض به جنگ ۲۲ روزه غزه با اسرائیل قطع روابط کرد.با این پیشینه و همچنین وابستگی ای که برخی کشورهای عربی به آمریکا و غرب داشتند و دارای روابط محرمانه ای با صهیونیست‌ها بودند،زمینه لازم فراهم شد:پیمان ابراهیم طرح ترامپ و البته در واقع آمریکا برای متحد کردن اعراب و اسرائیل ضدایران بود.ابتدا امارات متحده عربی 🇦🇪 در ۱۳ اوت ۲۰۲۰ و یکماه بعد بحرین 🇧🇭 در ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۰ با اسرائیل اعلام عادی سازی کردند و طی مراسمی در ۱۵ سپتامبر ۲۰۲۰ در کاخ سفید واشنگتن دی سی آمریکا توافق ابراهیم و البته صورت جداگانه توافقات عادی سازی دو کشور سرسپرده عربی با اسرائیل با میانجیگری آمریکا به امضا رسید.
البته توافق ابراهیم تنها به امارات و بحرین محدود نشد و ۲۳ اکتبر ۲۰۲۰ سودان 🇸🇩 هم به جرگه خیانتکاران به آرمان فلسطین پیوست و ۶ ژانویه ۲۰۲۱ هرچند امضا کرد ولی با توجه مخالفت بسیار شدید ملت سودان که تظاهرات های گسترده ای علیه سازشکاری داشتند،عملا عادی سازی روابط تل آویو-خارطوم به حالت بن بست مانندی رسید.اندکی بعد در ۱۰ دسامبر ۲۰۲۰ آمریکا اعلام کرد مراکش 🇲🇦 هم با تل آویو عادی سازی کرد و ۲۲ دسامبر ۲۰۲۰ توافق عادی سازی امضا شد.
با این حال علی رغم تمام خدمات ترامپ به صهیونیسم و اینکه بیشترین خدمات یک رئیس جمهور آمریکا به تل آویو در دوران ترامپ انجام شد لیکن با توجه به مسائل داخلی آمریکا و مشکلات متعدد مختلف داخل ایالات متحده که با تظاهرات پس از قتل جورج فلوید در ۲۵ می ۲۰۲۰ به اوجش رسید و حوادث پس از انتخابات ۲۰۲۰ که ترامپ باخته بود،در نهایت وی با حالت مفتضحی کاخ سفید را ترک کرد.با آمدن جو بایدن در واشنگتن دی سی و روی کارآمدن نفتالی بنت در تل آویو،پرونده عادی سازی روابط اعراب و اسرائیل همچنان باز ماند.در همین راستای موافقتنامه های همکاری در زمینه های مختلف،طرفهای عرب با اسرائیل بسته بودند و پروازهای مستقیم از تل آویو به مقاصد دبی،ابوظبی،منامه،شهر مراکش و کازابلانکا و بالعکس برقرار شده بود.ضمن اینکه سفارتخانه ها در خاکهای طرفین افتتاح شد،مقامات اسرائیلی بارها به امارات،بحرین و مصر سفر رسمی کردند.
در نهایت پس از نشست‌های شرم الشیخ و عقبه و در راستای بیشتر کردن استحکام روابط اعراب و اسرائیل و نمایش دادن نمادی از این روابط در جهت ادامه دادن چنین نشست‌هایی،جبهه ضدمقاومت تصمیم به برگزاری نشست نقب در داخل صحرای نقب در فلسطین اشغالی گرفت.
طبیعتاً یائیر لاپید وزیر خارجه اسرائیل میزبانی نشست را برعهده داشت و وزرای خارجه ۴ کشور سازشکار عربی بحرین،مصر،مراکش و امارات و همچنین وزیر امور خارجه آمریکا آنتونی بلینکن حاضران این جمع در کنار همتای صهیونیستی خودشان بودند.
وزرای خارجه شش کشور حاضر در نشست:عبد اللطيف بن راشد الزياني از بحرین 🇧🇭،سامح شكري از مصر 🇪🇬،יאיר לפיד از اسرائیل 🇮🇱،Antony Blinken از آمریکا 🇺🇲،ناصر بوريطة از مراکش 🇲🇦 و عبد الله بن زايد آل نهيان از امارات متحده عربی 🇦🇪.هدف از برگزاری این اجلاس، نمایش یک جبهه متحد سیاسی و امنیتی علیه ایران، در پس زمینه تلاش برای تمدید توافق هسته ای از سوی قدرت های 1+5 و ایران و علیه تجاوزات ایران در سراسر خاورمیانه اعلام شد.این نشست توسط لاپید وزیر امور خارجه سازماندهی شد و هدف اصلی آن ایجاد یک اتحاد بین المللی علیه برنامه هسته ای ایران بود.در ابتدا، ایده این بود که تا آنجا که ممکن است کشورهای بیشتری از پیمان ابراهیم گرد هم آیند تا روابط را تقویت و تعمیق بخشند. این چند روز پس از سفر نخست وزیر اسرائیل، نفتالی بنت به مصر است. وزیر خارجه اردن 🇯🇴 همچنین برای پیوستن به کنفرانس دعوت شد، اما او در آن زمان یک سری جلسات را در کویت برگزار کرد. اردن و تشکیلات خودگردان فلسطین 🇵🇸 از پیوستن به این مذاکرات خودداری کرده اند.
شش وزیر خارجه شرکت کننده در این اجلاس تصمیم گرفتند تعدادی کارگروه مشترک تشکیل دهند. اولین گروهی که درباره امنیت ملی و جنگ با تروریسم و سایر کارگروه ها بحث می کنند، آموزش، بهداشت، انرژی، گردشگری، غذا و آب خواهند بود. علاوه بر این، شش وزیر خارجه توافق کردند که هر نشست سالانه (یا نیمه سالانه) در یک شهر کویری متفاوت برگزار شود تا نمادی از موضوع مشترک همه کشورهای مربوطه باشد: نیاز به بهبود تامین آب، گردشگری کویر، بومی‌سازی اسکان کتاب و نگرانی های امنیت غذایی.موضوعات مطرح شده شامل قیمت گندم، مسئله صحرای غربی، دزدی دریایی در دریای سرخ، و برخورد با پرتاب پهپاد و موشک های دوربرد، به علاوه افزایش مخالفت با توافق هسته ای برجام با ایران و مقاومت در برابر نیروهای نیابتی آن بود.
یائیر لاپید آن را تاریخی توصیف کرد؛ اما چنین توصیفی از سوی او این نشست را بی محتوا می‌کند. احتمالا این دیدار برای اسرائیل تاریخی باشد؛ زیرا تنها برنده آن است. حضور چهار وزیر امور خارجه عرب در این نشست در بخشی از خاک تاریخی فلسطین اعتراف آنها به اشغالگری و همکاری با آن را پایه گذاری می‌کند.نخستین هدف تل از این نشست منحرف کردن نگاه‌های کشورهای منطقه از جنگ اوکراین و پیامدهای آن بر اقتصادشان و جلب توجه آنها به آنچه اسرائیل تهدید ایران می‌داند، است تا تلاش ها و ثروت های کشورهای عربی به سمت جنگی فرسایشی سوق داده شود که اسرائیل با بزرگ کردن خطر ایران و شیطانی جلوه دادانش به آن دامن می‌زند.این درحالی است که خودش از زمان اشغال فلسطین بدون نظارت جامعه بین المللی بزرگترین ذخایر کلاهک اتمی را در اختیار دارد و می‌تواند با فشار یک دکمه تمام منطقه را نابود کند در حالی که هرگونه صحبت از خطر این کلاهک‌ها را نقض امنیت راهبردی و تهدید موجودیتی خود می‌داند.لاپید برخلاف همتایان عرب خود در این دیدار بدون فریبکاری هدف از این نشست را ایجاد ساختار منطقه‌ای جدید دانست که در برابر ایران بازدارندگی ایجاد می‌کند. علی رغم تلاش وزیر امور خارجه مصر برای تکذیب وجود این ائتلاف؛ اما پیام فهمیده شد و سخنان ضمنی یا آشکار این شش وزیر امور خارجه مشارکت کننده در نشست بیانگر این بود که این نشست علیه ایران و با تحریک اسرائیل برگزار شده است.
علاوه بر اینها،حقایق میدانی و شرایطی که تل آویو و حامیانش در آن به سر می بردند،حکایت دیگری داشت:رد درخواست عضویت غیردائم این رژیم در اتحادیه آفریقا و فعال شدن جنبش BDS در اروپا و آمریکا نمونه های این حقایق بودند.در واقع نشست نقب این پیام تاریخی را داد که اسرائیل توان اجماع سازی علیه ایران و محور مقاومت را ندارد.بی جهت نیست که نشست نقب را از لحاظ تزلزل شدید آمریکا و اسرائیل و حقارت خائنین به بیت المقدس را تاریخی بنامیم.واقعیت این است که جمهوری اسلامی ایران 🇮🇷 بعنوان رهبر محور مقاومت بازیگر اصلی معادلات منطقه غرب آسیا هست.
