حجت‌الاسلام و المسلمین سید ابراهیم رییسی
رییس محترم شورای عالی امنیت ملی
سلام علیکم
مرور قصه‌ی پرغصه‌ی برجام و بیان اشتباهات فاحش در مراحل مختلف آن دیگر برای همه‌ی دلسوزان کشور آورده‌ای جز خشم و حسرت ندارد. اگر در همان روز‌های مذاکرات به نگرانی‌های مبتنی بر واقعیت و انتقادات کارشناسی لازم اهمیت داده می‌شد این حجم از خسارت به کشور وارد نمی‌شد.
« در قضایای برجام در سال‌های ۹۴ و ۹۵ ایراد و اعتراض بنده این بود که نکاتی باید در برجام رعایت می‌شد تا مشکلات بعدی پیش نیاید و در تذکرات هم مکرر آنها را گفتم اما بعضی از آن نکات مورد توجه قرار نگرفت و مشکلات بعدی که همه مشاهده می‌کنند پیش آمد.»
این فرازی از بیانات روز گذشته رهبر معظم انقلاب اشاره به همان ایرادات فاحشی که در اصل، نوع و نحوه مذاکره با 5+1 توسط قهرمانان خودخوانده دیپلماسی انجام شد و کشور را به این دور باطل کشاند. وضع امروز ما ناشی از تخطی از شروط رهبر معظم انقلاب در مذاکرات منتهی به برجام بود. اخبار این روز‌ها اما حاکی از این است که مذاکرات وین وارد مرحله سرنوشت ساز خود شده است.
رهبر معظم انقلاب در تاریخ نوزدهم بهمن ۱۳۹۹ در دیدار فرماندهان نیروی هوایی و پدافند هوایی ارتش، سیاست قطعی جمهوری اسلامی ایران را با تاکید بر دو محور بیان کردند:
۱- لغو کامل تحریم‌ها توسط آمریکا، درعمل و نه با زبان و یا روی کاغذ
۲- بازگشت جمهوری اسلامی به تعهدات برجامی خود پس از راستی‌آزماییِ صحت لغو تحریم‌ها
عدم تصویب این توافق احتمالی در کنگره و سنای امریکا علاوه بر تضمین رییس جمهور ایالات متحده، عدم تخصیص زمان لازم برای راستی‌آزمایی موثر و لغو نشدن همه‌ی تحریم‌های برجامی و غیربرجامی که همچنان ریسک سرمایه‌گذاری و تبادل اقتصادی با ایران را بالا می‌برند کم‌ترین تضمینی برای دچار نشدن این توافق به سرنوشت برجام وجود ندارد.
تجربه‌ی توافق خسارت‌بار برجام و جمع‌بندی کارشناسان و صاحب‌نظان دلسوز نظام و کشور در حوزه سیاست خارجه و سیاست قطعی بیان شده توسط رهبر معظم انقلاب همه بیانگر این است که هر توافقی که این دو شرط را رعایت نکند نه تنها دردی از دردهای کشور دوا نمی‌کند بلکه همانند برجام، خسارت محض خواهد بود. بیان عجله برای رسیدن به توافق توسط مسئولان دستگاه سیاست خارجه و شنیده شدن زمزمه‌هایی از عقب‌نشینی از سیاست‌های قطعی نظام در روز‌های اخیر نگرانی‌های جدی را برای دلسوزان ملت، کشور و نظام به وجود آورده است. ورود به هر توافقی که شروط ذکر شده را رعایت نکند نه تنها به معیشت مردم و وضعیت اقتصاد کشور کوچک‌ترین کمکی نخواهد کرد بلکه بار دیگر ضربه‌ی فاجعه‌آمیزی به صنعت هسته‌ای کشور وارد خواهد کرد.
