یکی از دغدغه‌های مهم هر کارفرمایی در بیمه مسئولیت کارفرما در قبال کارکنان، بانام یا بی‌نام بودن بیمه نامه است. تنها تفاوت این دو نوع بیمه نامه در اعلام نمودن یا ننمودن اسامی افراد تحت پوشش، به ترتیب در سند بیمه مسئولیت بانام و بی‌نام است. در این مقاله قصد داریم با ذکر چند نکته راهکار تشخیص این دو نوع بیمه نامه را برای کسب و کارهای مختلف توضیح دهیم.
اگر شما کارفرمای یک کسب و کار منظم هستید و به طور معمول با یک شرایط ثابت کاری فعالیت می‌کنید -به صورتی که در طول سال اکثر نیروهای کار تغییر نکنند- بیمه‌نامه بانام کارکرد بهتری برای شما خواهد داشت. چرا که پس از وقوع حادثه در اولین قدم بایستی رابطه‌ی کارگر و کارفرمایی برای شرکت بیمه اثبات شود؛ بنابراین با بررسی اسناد تامین اجتماعی، فیش‌های حقوقی، استشهاد محلی و... مشخص می‌شود که کارگر آسیب دیده نیروی کار شما بوده است یا خیر. بدیهی است که اگر نام فرد حادثه دیده در قرارداد ذکر شده باشد، این روند و در نتیجه آن پرداخت خسارت با سرعت بیشتر و دردسر کمتری انجام خواهد گرفت. ضمن آن‌که اکثر شرکت‌های بیمه هنگام عقد قرارداد بیمه مسئولیت بانام، ۱۰٪ تا ۱۵٪ تخفیف در حق بیمه کلی برای بیمه گذار قائل خواهند شد.
اگر شما کارفرمای کسب و کاری هستید که افراد حاضر در محل کار مرتبا تغییر کرده و با افراد جدید جایگزین می‌شوند، یا پیمانکاران مختلفی همراه با نیروی مختص به خود در محوطه‌ی کارگاه رفت و آمد دارند، بهتر است بیمه نامه بی‌نام صادر شود. چرا که عدم مطابقت نام فرد حادثه دیده در سند بیمه نامه (در صورت بانام بودن بیمه مسئولیت)، شرکت بیمه را از پرداخت خسارت معاف خواهد کرد.
حال بعضی بیمه‌گذاران برای استفاده از تخفیف بیمه مسئولیت بانام، اسامی نیروهای مشغول به کار خود را در بیمه نامه اعلام می‌کنند، درحالی که معمولا افراد نام برده در محل کار جابجا می‌شوند. در این صورت کارفرما باید به محض جایگزینی افراد، کتبا و حضوری تغییر این اسامی را به شرکت بیمه اعلام و تایید کند تا در هنگام بروز خسارت دچار مشکل نگردد.
۱) ماهیت برخی کسب و کارها به گونه‌ای است که تعدادی نیروی ثابت در محل مشغول به فعالیت هستند و گاها به صورت فصلی یا مقطعی، نیاز به استخدام کوتاه مدت پیمانکاران و نیروهای جدید پیدا می‌کنند. (به طور مثال: کارخانه‌ها، کارگاه‌های تولیدی، معادن و...) در این شرایط، کارفرما بایستی نیروهای فصلی خود را نیز در برابر حوادث احتمالی تحت پوشش بیمه مسئولیت بی‌نام قرار دهد؛ اما نکته قابل توجه اینجا است که، امکان ادغام بیمه مسئولیت بانام و بی‌نام در قالب یک سند بیمه نامه امکان پذیر نیست. بنابراین راه حل موجود، خرید دو بیمه‌نامه جداگانه است: یک قرارداد بانام برای افراد ثابت و تعدادی قرارداد بی‌نام برای افراد متغیر احتمالی.
۲) ثابت بودن آدرس محل فعالیت در بیمه مسئولیت بی‌نام، یکی از مهم‌ترین فاکتورهای لازم برای صدور این بیمه نامه است. بنابراین کسب و کارهایی که در طول روز ممکن است در موقعیت‌های مکانی مختلفی فعالیت داشته باشند، مانند: اسکلت کاران ساختمان، نصابان داربست، شرکت‌های نظافتی و... بایستی حتما از مسئولیت بانام استفاده کنند. اگر این گروه بخواهند از بیمه‌نامه بی‌نام بهره ببرند، باید قبل از شروع هر فعالیتی، آدرس محل فعالیت را به صورت کتبی به شرکت بیمه اطلاع دهند.
۳) یک تصور بسیار اشتباهی که در تصمیم اکثر کارفرمایان رواج پیدا کرده است، خرید بیمه نامه بی‌نام برای ۱ یا ۲ نفر در فعالیت‌های کم ریسک می‌باشد. با این پشتوانه که: «هزینه‌ی کمتری پرداخت شده و در صورت بروز حادثه شرکت بیمه خسارت را تمام و کمال پرداخت خواهد کرد!» مجددا تاکید می‌کنیم: این تصور بسیار اشتباه است! چراکه اگر بیمه‌گذار تعداد نفرات مشغول به کار را صحیح اعلام نکرده باشد و حادثه‌ای رخ دهد، علاوه بر محق بودن بیمه‌گر در فسخ بیمه‌نامه با اثبات عدم صداقت مشتری، می‌تواند ضریب خسارت پرداختی بیمه را بر اساس نفرات اعلام شده در نظر بگیرد.
به عنوان مثال اگر در یک کارگاه ۲۰ نفر مشغول به کار باشند و کارفرما بیمه مسئولیت بی‌نام برای ۱ نفر خریداری کرده باشد، در هنگام بروز حادثه بیمه‌گر فقط تا یک بیستم خسارت وارده را پرداخت خواهد کرد و مابقی برعهده بیمه‌گذار خواهد بود. بنابراین تعداد نیروی کار در قرارداد بیمه مسئولیت بایستی دقیق باشد و اطلاعات کاملا صحیح در اختیار بیمه‌گر قرار بگیرد. البته دقت داشته باشید که کارفرما می‌تواند برای افراد کمتری تعهدات را خریداری کند، اما به هر صورت ضریب نیروی کار بایستی صحیح اعلام شود.
