این نظر منه و شاید بعد ها عوض شه. ولی الان از دیدی ک دارم نسبت ب این موضوع، لذت میبرم. داشتم میدیدم ک چطوری یکی برای تولدش کل سال برنامه ریزی میکنه. تِم انتخاب میکنه، بالا پایین میکنه. البته ک تولد خودته عزیزم و هر کاری دوست داری میتونی بکنی. ولی میدونید توی سرم چیه؟! اینجوریم ک چرا همون خرج تولد رو چند قسمت نکنیم و در سال دو بار، سه بار با دوستای صمیمیمون، شب های دخترونه یا دورهمی های پسرونه نداشته باشیم؟! و به جاش موقع تولد دو سه تا پیتزا بگیریم و دور هم با دوستامون یا حتی خانواده، بشینیم و تعریف کنیم. حتی ی کیک کوچیک. با لباسای راحتی یا ی جین و یه تیشرت. خیلی قشنگ تره. نیست؟! اصلا خیلی شیک تره.
نمیدونم هیجانم موقع نوشتن و تصور کردن این اتفاقات رو درک میکنید یا نه. من میدونم روز تولد، ی روز خاص هست برای هر آدم. ولی من دید خاصی واقعا ندارم بهش. تا قبل از تولد ۱۸ سالگیم داشتماا. بعد از تولد ۱۸ سالگی و فهمیدن اینکه واقعا خبری نبوده( البته اینکه کل زندگیت می افته دست خودتون خبر بزرگیه) ولی امیدوارم منظورم رو از اینکه خبر خاصی نبوده درک کنید. آره، اینکه خبر بزرگی نبوده و قبول اینکه خب یه سال ب سنم اضافه شد و کلی تجربه ی جدید. همون شب تولد رو با آدمایی ک اون روز ب یادت بودن باش. ی تعداد خوراکی و ی فست فود خوشمزه خیلی خاطره انگیز تره :). تا اینکه ی عالمه خسته باشی روز تولدت از اینکه ی عالمه مهمون رو هندل کردی و کلی عکس و استوری گرفتی. یکی از دوستای من توی دورهمی های ۶ یا ۷ نفر دوستی ک هستیم، دوربین میاره با خودش و باور نمیکنید چقدر حال میده. دستمون گوشی نیست. ی عالمه عکس تمیز با دوربین داریم و فضاهایی ک واقعی تره.
خلاصه ک باور کنید زندگی نرمال ادایی هم میشه داشت.میشه نرمال زندگی کرد و هر روز دتاکس واتر خورد. اینقدر خودتونو خسته نکنید.
