مسلما مسافرت کردن با وسایل نقلیه عمومی، مخصوصا قطار، خیلی راحت‌تر از سفر کردن با خودروی شخصیه. اکثر افراد وقتی میخوان سفر برن، تنها به این دلیل که ماشینشون رو تو شهر مقصد احتیاج دارند، خستگی و خطرات احتمالی رانندگی چندین ساعته تو جاده‌ها رو به جون می‌خرن ولی از وسیله ایمنی مثل قطار استفاده نمی‌کنن.
خب البته دلیل مهمیه و در دسترس بودن ماشین تو سفر، گزینه خیلی خوبی برای گشت و گذار در جاهای مختلف شهر هست. اما تنها راه استفاده از خودروی شخصی تو مسافرت "رانندگی کردن" نیست! من یک راه حل بهتر براتون دارم؛ حمل خودرو با قطار!
اگه میخواین بیشتر درمورد این قضیه هیجان‌انگیز بدونید، حتما تا آخر این مقاله رو بخونید.
برنامه حرکت قطارهای بن ریل
حدود یک سال پیش ما از تهران عازم مشهد بودیم. برناممون این بود که با ماشین خودمون به مشهد بریم که بتونیم به اکثر نقاط مشهد از زیارت امام رضا (ع) تا پاکهای آبی و طوس و فردوسی سر بزنیم. چون که مشهد شهر بزرگیه و جابه‌جا شدن تو اون شهر بزرگ، بدون ماشین شخصی دو حالت داشت که هر دو حالتش برای ما خوشایند نبود. اگه تو مشهد ماشین نداشته باشی یه حالتش اینکه جابه‌جاییت تو شهر خیلی پرهینه میشه و حالت دیگه اینکه برای رسیدن به نقطه دلخواهت باید کلی زمان صرف کنی. که هر دو این حالتها برای ما که طول سفرمون کوتاه بود و تو اوج شلوغیای مشهد بود، چیز جالبی نبودن.
همه چیز داشت خوب پیش می‌رفت تا اینکه چند روز قبل از سفر، کسی که قرار بود از تهران تا مشهد رو رانندگی کنه (حدود 900 کیلومتر!)، گفت: من نمی‌تونم این همه راه رو پشت سرهم رانندگی کنم، خسته می‌شم و ...
خلاصه سفرمون داشت کنسل می‌شد که یهو به یاد "حمل ماشین با قطار" افتادیم.
سریع تو گوگل سرچ کردم، یه چیزایی خوندم و فهمیدم که آره بابا میشه که خودمون و ماشینمون، همه با هم خیلی شیک و راحت بریم مشهد. اونجا هم که برسیم بدون دردسر ماشین رو تحویل بگیریم. تازه اینطوری هیچ کس خسته راه و رانندگی نمیشد. می‌تونستیم راحت تو کوپه قطار دراز بکشیم و استراحت کنیم تا به مقصد برسیم. تازه به مقصد هم که رسدیم پرانرژی سفرمون رو آغاز کنیم. نه اینکه روز اول از سفر کوتاهمون به رفع خستگی راه بگذره.
دیگه با همه این خوبیایی که حمل خودرو با قطار داشت، تصمیم بر این شد بلیت قطار بخریم و با قطار بریم مشهد و ماشین رو هم با خودمون ببریم. فردای اون شب برای تهیه بلیت مخصوص ماشین اقدام کردیم. اصلا کار سختی نبود ولی خب یک سری شرایط و قوانین داره که باید درنظر گرفته بشه.
اول از همه اینکه بهتره ماشین زودتر از مسافرها ارسال بشه و نه همزمان با مسافرهای مالک خودرو. چون که فرآیند بارگیری خودرو تو شهر مبدا و تحویل تو شهر مقصد، چند ساعتی بیشتر از سوار و پیاده شدن مسافرها طول می‌کشه. مثلا اگه مسافرها زودتر از ماشینشون به شهر مقصد برسن، لازمه که چند ساعتی منتظر تحویل خودرو بمونن که در ابتدای سفر اتفاق جالبی نیست. مخصوصا اگه ساعت رسیدن به شهر مقصد ساعت خوبی نباشه؛ مثلا نصف شب باشه.
ولی اگه خودرو زودتر از مسافرها برسه تو انبار راه‌آهن می‌مونه تا صاحبش برسه و همون لحظه تحویلش بگیره و بره.
دومین چیزی که باید بهش توجه کنید، ابعاد ماشینه. خب خودتون می‌دونید که ابعاد واگن‌های قطار محدوده و مسلما نمیشه هر ماشینی با هر سایزی رو بارگیری کرد. در حال حاضر ماشین‌هایی که ارتفاعشون حداکثر 158 سانتی‌متر و عرضشون 180 سانتی‌متر باشه، می‌تونن از امکان حمل خودرو با قطار استفاده کنن.
مسئله بعدی اینکه جز یک سری وسایل اولیه مربوط به خودرو مثل جک و تایر زاپاس، بار دیگه‌ای نمی‌تونه توی ماشین باشه. این مورد قانون راه‌آهن هستش و شرکت‌های ریلی قبل از بارگیری ماشین، حتما اون رو چک می‌کنن که بار اضافه‌ای همراهش نباشه.
برای کسایی هم که نگران سلامت ماشینشون هستن باید بگم که اصولا تو این پروسه اتفاق خاص و خطرناکی پیش نمیاد. ولی احیانا اگه مشکلی هم برای خودرو پیش بیاد، خسارت خودرو تمام و کمال از طرف بیمه پرداخت میشه.
راستی تا یادم نرفته این رو هم بگم که علاوه بر پول بلیت مخصوص ماشین، مبلغی رو هم باید برای بیمه بپردازین. مبلغ بیمه برخلاف قیمت بلیت که برای همه ماشین‌ها مبلغ ثابتیه، متناسب با مدل و ارزش قیمتی ماشین مشخص میشه.
البته که جبران خسارت درمورد تاخیر در تحویل ماشین هم صادقه! یعنی اگه شرکت ریلی تا 24 ساعت دیرتر از چیزی که اعلام کرده ماشین رو تحویل بده، 50% از مبلغ بلیت مخصوص ماشین رو به شما برمی‌گردونن.
حرف آخر این که اون سفر ریلی به مشهد خیلی سفر متفاوت و باحالی شد. هم اینکه تو راه کلی بهمون خوش گذشت و خندیدی و اصلا خسته نشدیم، هم اینکه ماشین داشتن تو شهر بزرگی مثل مشهد خیلی بهمون کمک کرد که جاهای زیادی رو بتونیم بریم ببینیم. بهتون پیشنهاد می‌کنم شمام اگه قصد سفر دارین حتما این روش رو هم امتحان کنید.
