اکسیژن O2 به عنوان عنصری حیاتی برای موجودات زنده به شمار می‌آید و اهمیت این گاز در دوران کرونا بیش از پیش افزایش یافت. کاربرد اکسیژن تنها به پزشکی محدود نشده و در بخش‌های صنعتی و آزمایشگاه‌های تحقیقاتی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
تاریخچه پیدایش گاز اکسیژن
تاریخچه کشف اکسیژن به سال 1772 برمی‌گردد زمانی که دانشمند سوئدی کارل ویلهلم شیله این گاز را از طریق حرارت دادن موادی نظیر پتاسیم نیترات و اکسید جیوه به دست آورد. پس از آن و در سال 1774 جوزف پریستلی، شیمیدان انگلیسی، توانست اکسیژن را از طریق تجزیه حرارتی اکسید جیوه تولید کند.
در سال‌های بین 1775 تا 1780، شیمیدان معروف آنتوان لاووازیه به نقش مهم اکسیژن در تنفس و احتراق پی برد. او این عنصر را به دلیل تمایلش به تشکیل اسید از طریق ترکیب با بسیاری از مواد مختلف اکسیژن، oxygène کلمه‌ای یونانی به معنای تشکیل دهنده اسید، نامید.
آیا کپسول گاز اکسیژن خطرناک است؟
گاز اکسیژن در حالت عادی خطرناک نیست. اما، اگر غلظت این گاز در محیط از مقدار مشخصی بالاتر رود می‌تواند خطرآفرین باشد. مواد اشتعال‌پذیر مثل روغن و گریس در مجاورت گاز O2 راحت‌تر، سریع‌تر و با شدت بیشتری می‌سوزند که این موضوع از خاصیت اکسیدکنندگی بالای این گاز منشأ می‌گیرد. بسیاری از مواد ممکن است تحت شرایط دیگر مثل هوا قرار گیرند و از خود واکنشی نشان ندهند، اما با محیط‌های غنی از اکسیژن ناسازگار باشند و خود به خود آتش بگیرند یا واکنش انفجاری داشته باشند. علاوه بر خطر آتش‌سوزی و انفجار، وجود مقادیر بالایی از اکسیژن می‌تواند منجر به هایپراکسی یا مسمومیّت با اکسیژن برای افراد شود.
