در این مقاله می خواهیم حالت هر یک از گونه های متعدد سیستم‌های دیفرانسیل مورد به کار گیری در صنعت اتومبیل را بررسی کنیم. هر مورد از این سیستم‌ها، دارنده محدودیت‌ها و همین طور مزیت‌های مختص خویش میباشند که به دنبال به آنان پرداخته میشود.
بخش اعظمی از وسایل نقلیه به صورت تک دیفرانسیل (2WD) میباشند و در آنان نیروی خروجی موتور صرفا به یک جفت از چرخ‌ها منتقل میگردد. بخش اعظمی از خودروهای مدرن، مینی‌ون‌ها و چه بسا بعضی شاسی بلندهای کراس اور هم از سیستم دیفرانسیل جلو به کارگیری مینمایند; چرا که کاربرد این سیستم نیز از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه است. همین طور فضای بهینه‌ای در پباده سازی تولید مینماید و نقش تعیین کننده‌ای در تولید فضای مطلوب برای پاها در صندلی‌های عقب دارا است. در وضعیت لغزنده، سیستم FWD از توزیع وزن مطلوب بر روی چرخ‌های جلو سود میبرد و چرخ‌هایی که در این صورت نیز برای سیستم فرمان و نیز برای تولید جاذبه به کار گیری میگردند.
دیفرانسیل عقب
سیستم دیفرانسیل عقب (RWD) معمولاً در پیکاپ‌ها و شاسی بلندهای بر طبق تراک‌ها و همین طور خودروهای اسپورت و سدان‌های با همت بالا تماشا میشود. برای تراک‌ها دیفرانسیل عقب قابلیت به کار گیری از قطعات سنگین وزن و حجیم را مهیا میاورد و هنگام بارگیری با وزن بالا، گیرایی بهتری را ساخت می نماید. برای یک اتومبیل با سعی بالا، دیفرانسیل عقب با توزیع وزن با تناسب بیشتر میان دو محور هندلینگ را بهبود می بخشد و با کاستن از وظیفه چرخ‌های جلو آنها را در موقعیت بهتری برای سیستم فرمان قرار می دهد. امّا در همین حال حاضر می بایست اعتنا داشت که به کار گیری از دیفرانسیل عقب جاذبه کمتری را در مسیر‌های لغزنده به همراه خواهد داشت.
تمام تراک‌های سبک موجود در بازار آمریکا از سال ۲۰۱۲ دارنده سیستم در اختیار گرفتن مقاومت الکترونیکی در کنار در دست گرفتن جاذبه میباشند که سبب بهبود قابل توجه رانندگی در موقعیت زمستانی به خصوص برای وسایل نقلیه دیفرانسیل عقب می گردد. با این حال، تماشا شده که سیستم‌های دیفرانسیل تمام چرخ و چهار چرخ متحرک گیرایی به مراتب بالاتری در حالت لغزنده تولید مینمایند.
همان طور که از اسم این سیستم مشخص است، سیستم AWD نیرو را به هر کناره از اتومبیل منتقل می کند. این سیستم در هنگام شتاب‌گیری بیشتر گیرایی را در جلو تولید مینماید. اما مزیت و کارآیی آن بیشتر در موقعیت زمستانی و رانندگی در یک مسیر متعادل بیرون از جاده است. بخش اعظمی از سیستم‌های AWD در بالا نیرو را به یک جفت از چرخ‌های عقب یا این که جلو منتقل مینمایند و هنگام لغزش تشخیص داده شده نیرو به چرخ‌هایی که بیشترین جاذبه را دارا هستند ارسال میشوند. سیستم‌های دیفرانسیل AWD به ویژه در حالت آب و هوایی که همیشه در حال تغییر و تحول باشد یا این که رانندگی در مسیری با بارش متناوب برف و کولاک موثر واقع میگردد. از این سیستم معمولاً در شاسی بلندهای بر اساس خودروهای ساده و همین طور اکثری از خودروها و مینی ون‌ها استفاده میشود.
دیفرانسیل چهار چرخ متحرک
با این که در تبلیغات خودرویی معمولاً از عناوین AWD و 4WD به جای یکدیگر استفاده می گردد، البته این دو در واقع دو چیز مختلف میباشند. در شرایط کلی، سیستم دیفرانسیل چهار چرخ محرک (4WD) برای حالت مشقت بار رانندگی آفرود مثل بالا رفتن از تخته سنگ‌ها عبور و از آب‌های عمیق و رانندگی در سراشیبی‌های تند با تراز لغزنده و با جاذبه کم بهینه سازی شده است. بعضی از سیستم‌ها دارنده دیفرانسیل‌هایی میباشند که قابلیت و امکان قفل شدن برای ساخت بیشترین گیرایی را آماده میکند و در همین حال حاضر میتواند سرعت چرخ‌های راست و چپ و همین‌طور محورهای جلو و عقب را تهیه نماید.
سیستم‌های امروزی 4WD میتوانند به تمام وقت خودکار یا این که پاره وقت باشند. «تمام‌وقت» به این معناست که این سیستم‌ها مدام فعال خواهند ماند. در وضعیت «اتوماتیک» اتومبیل به صورت خودکار در بین دو وضعیت تک دیفرانسیل و دو دیفرانسیل سوئیچ مینماید. در وضعیت «پاره وقت» هم راننده بایستی به صورت دستی میان دو شرایط دو و چهار چرخ متحرک شیفت انجام دهد. در خودروهایی با سیستم دیفرانسیل چهار چرخ متحرک به صورت «پاره وقت» نباید در زمین‌های کم آب در وضعیت 4WD رانندگی کرد، چون این دستور قادر است به سیستم پیشرانه ماشین جراحت بزند.
در صورتی که آفرود بازهای حرفه‌ای را کنار بگذاریم، بخش اعظمی از رانندگان هیچ وقت به قابلیت‌های بیشتری که سیستم‌های 4WD نسبت به AWD ها در دست قرار می دهند احتیاج پیدا نمیکنند.
پیشنهاد مطالعه: علت کوبیدن صفحه خودرو
برای حالت بارندگی و برف‌های بسیار کم، سیستم‌های دیفرانسیل دو چرخ محرک تلاش خوبی خواهند داشت و برای اکثری از وسایل نقلیه دیفرانسیل جلو تهیه و تنظیم قابل قبولی خواهد بود. ولی برای خودروهای با سعی بالا، سیستم دیفرانسیل عقب ترجیح داده میشود، ولی در همین حال، سیستمAWD میتواند باعث افزایش کشش شده و هندلینگ شرایط آب‌وهوایی خشک را بهبود بخشد. سیستم دیفرانسیل تمام‌چرخ متحرک به‌ویژه در هوای طوفانی، به قابلیت حفظ خودرو در مسیر در هنگام شتاب‌گیری اضافه میکند و برای بسیاری از شرایط برفی نرمال و گشت‌های ساده خارج از جاده مناسب است. ولی اگر می‌خواهید در یک شرایط برفی سخت یا آفرود خودرو واقعی رانندگی کنید، و یا به رانندگی خارج از جاده عادت همیشگی دارید، حتماً باید به سراغ گزینه 4WD بروید و همین‌طور فاصله زیادی نسبت به سطح زمین ایجاد کنید. در همین حال، باید توجه داشته باشید که استفاده از هریک از سیستم‌های AWD یا 4WD وزن قابل‌توجهی را به خودروی شما اضافه میکند و مصرف سوخت آن را نیز تحت‌تأثیر قرار می‌دهد.
یکی از دلایلی که بیشتر افراد به سراغ یک وسیله نقلیه کاربردی اسپورت می‌روند، وجود اطمینان بیشتر در کشش با دیفرانسیل چهار چرخ متحرک است. این در حالی است که بسیاری از محدودیت‌های AWD و 4WD باخبر نیستند. با اینکه توزیع نیروی به کل چهار چرخ موجب افزایش کشش در خط مستقیم میشود، ولی هیچ تفاوتی در زمینه ترمز‌گیری در مقایسه با یک سیستم 2WD ایجاد نمی‌کند؛ چرا که همه وسایل نقلیه دارای ترمز‌های چهار چرخ هستند. همچنین رانندگان معمولاً هنگامی با یک خودروی AWD یا 4WD رانندگی می‌کنند، نسبت به هشدارهای رانندگی در شرایط لغزنده کم‌توجه هستند؛ موضوعی که میتواند عواقبی چون انحراف از جاده و یا غلت‌زدن در هوا را برای آنها به همراه داشته باشد. سیستم دیفرانسیل چهار چرخ متحرک امکان شتاب‌گیری بیشتر را در شرایط لغزنده برای خودرو فراهم میکند. دقیقاً به همین دلیل است که نباید از احتیاط و هوشیاری راننده کم شود. شرایط لغزنده، فارغ از هر نوع وسیله نقلیه‌ای که با آن در حال رانندگی باشید، همیشه توجه بیشتری را می‌طلبد.
