نویسنده: دکتر فردین احمدی
ناشر: حوزه مشق
معرفی کتاب
در این رمان، ما تنها داستان یک فرمانده را نمی‌خوانیم، بلکه به دل ماجرایی می‌رویم که قلبش با تپش وطن می‌زند. «ردای خاموش» روایتی است پر از شعله و صبر، از مردی که بی‌هیاهو قله‌ها را فتح کرد. این اثر داستانی، زندگی شهید سرلشکر محمد باقری را با نگاهی شاعرانه، پرکشش و نوجوان‌پسند روایت می‌کند؛ فرمانده‌ای که نه فقط بر نقشه‌های جنگ، که بر دل‌های یارانش نیز فرماندهی می‌کرد.
در دل این رمان، نوجوانی کنجکاو با دفترچه‌ای قدیمی یا تصویری خاک‌خورده روبرو می‌شود و سفری پر رمز و راز را آغاز می‌کند؛ سفری که او را با زندگی پر فراز و نشیب مردی آشنا می‌کند که از دانشگاه به جبهه رفت، از خاک تا فرماندهی بالا رفت، و از برادری سوخته در آتش جنگ، تا آموزگاری صلح و قدرت رسید.
این کتاب، تلاشی است برای رساندن پیام شهدا به گوش‌هایی که هنوز به دنبال الگو می‌گردند. برای نسلی که درگیر چالش‌های امروزی است، این کتاب می‌گوید: قهرمان‌بودن یعنی ایستادن، یعنی فکرکردن، یعنی ساختن بی‌نام و نشان.
«ردای خاموش» پر است از صحنه‌هایی که تو را درگیر می‌کند، اشکت را درمی‌آورد، لبخند به لب می‌آورد و در نهایت، تو را با مسئولیت جدیدی تنها می‌گذارد: اینکه راه را گم نکنی.
برای هر نوجوانی که می‌خواهد بداند غیرت چیست، وطن‌دوستی یعنی چه، و مردان بی‌ادعا چگونه تاریخ‌ساز شدند، این رمان نه فقط یک کتاب، که یک بیداری است.
مقدمه کتاب
گاهی قهرمان‌ها نه در فیلم‌ها، بلکه در سنگرهای بی‌صدا متولد می‌شوند. نه با شمشیرهای درخشان، بلکه با نقشه‌هایی خاک‌خورده، نگاه‌هایی مطمئن، و تصمیم‌هایی که هیچ‌گاه کسی نفهمید چقدر سخت بودند. این کتاب درباره یکی از همان قهرمان‌هاست.
شهید سرلشکر محمد باقری را شاید در کتاب‌های درسی کم دیده باشی، شاید اسمش روی دیوار کوچه‌ای باشد که از کنارش هر روز بی‌تفاوت می‌گذری. اما وقتی بدانی این مرد چگونه با همه وجودش جنگید، ساخت، بخشید، و آخرش رفت تا ما بمانیم، آن وقت است که دیگر نمی‌شود ساده از کنار نامش گذشت.
این رمان بهانه‌ای است برای معرفی او، اما نه با زبان گزارش و تاریخ، بلکه با زبان دل؛ زبانی که نوجوان می‌فهمد. ماجرا از دل یک خانه قدیمی، یک دفترچه فراموش‌شده یا شاید یک معلم متفاوت شروع می‌شود؛ و قدم‌به‌قدم، تو را با خود می‌برد به دل سال‌هایی که جنگ بود، اما عشق هم بود. سختی بود، اما لبخند هم بود.
نوجوانی که این داستان را می‌خواند، شاید با دغدغه‌های مدرسه، بازی، گوشی و آینده گلاویز باشد؛ اما وقتی پا به این روایت بگذارد، احساس خواهد کرد که «او هم می‌تواند». می‌تواند مسیر را بشناسد، انتخاب کند و حتی قهرمان باشد، بی‌نیاز از فریاد.
ما این رمان را نوشتیم نه فقط برای تعریف‌کردن از گذشته، بلکه برای ساختن آینده. «ردای خاموش» دعوتی است به درون؛ به تفکر، به خودشناسی، به ایستادن. اگر حتی یک نوجوان با خواندن این کتاب، تصمیم بگیرد کمی بیشتر مرد باشد، بیشتر فکر کند، و بیشتر عاشق این خاک باشد، ما برنده‌ایم.
