در میترال من کو؟ (قسمت دوم و پایانی :D)

یادتونه چند روز پیش از مشکل تپش قلبم گفتم؟ و اینکه دکتر گفت احتمالا افتادگی دریچه میتراله؟ (این قسمت: در میترال من کو؟)

از اونجایی که آدم فوق العاده پیگیری هستم در اولین فرصت از یه متخصص قلب نوبت گرفتم و رفتم پیشش.

خوشبختانه مطب دکتر سر کوچه روزنامه بود و سریع رسیدم. اونجا من بودم و چند پیرزن و پیرمرد خسته. کارهای معمولی مثل تشکیل پرونده، نوار قلب و وزن‌کشی رو انجام دادم و بعد از یک ساعت و نیم انتظار رفتم داخل.

واسه دکتر تعریف کردم که کارم سخته و روزهایی که سرکار عصبی می‌شم تپش قلب همراه با درد قفسه سینه رو تجربه می‌کنم. نوار قلب قبلی هم بهش نشون دادم.

اولین حرفی که زد این بود که عجب دکتر بی‌سوادی بوده. این نوار قلب خرابه و قابل خوندن نیست!

بعد رفتیم یه اتاق دیگه با یه دستگاهی مثل دستگاه سونوگرافی (که در واقع دستگاه اکو قلب بود) قلبم رو نگاه کرد. البته من خودمم همش سرم توی مانیتور بود داشتم قلبم رو نگاه می‌کردم. بعد از ۱۰ دقیقه بررسی دقیق گفت قلبت کاملا سالمه. تمام دریچه‌هاش هم سرجاشون هستن.

بهم گفت تمام داروهایی که دکتر قبلی بهت داده رو بریز بیرون و سعی کن ورزش کنی تا دفعه بعدی با استرس و فشار عصبی ماهیچه‌های قفسه سینه‌ت نگیره

همون لحظه هیولای تلقین منو رها کرد و درد قلبم کلا تموم شد.(واقعا بسوزه پدر تلقین و هرچی که هست)

خدا رو شکر خیالم راحت شد که قلبم سالمه، اما یه تشخیص اشتباه هم من رو تا مرز سکته برد، هم ۳۰۰ تومن خرج نوار و اکوی قلب انداخت روی دستم.

بعد می‌گن چرا واسه سرما خوردگی هم می‌ری پیش دکتر متخصص؟ اول باید بری عمومی اون تشخیص بده که نیاز به متخصص داری یا نه!

بفرما، اینم دکتر عمومی بود. واسه نوار قلبی که نمی‌تونست بخونه تشخیص افتادگی دریچه میترال داد و کلی هم دارو بهم داد که خب خدا رو شکر نخورده بودم.

تو اون دانشگاه‌های کوفتی چی یاد می‌دن پس؟ من که دیگه عمرا نمی‌رم دکتر عمومی، شما هم هر جور صلاحتونه