مرور رسانه های سینمایی انگلیسی - شماره 4 هفته اول فروردین

ما در این صفحه خروجی رسانه های سینمایی انگلیسی زبان را که ارزش بالایی برای سینمادوست ها دارند، در بخش های نقد، پادکست، مصاحبه، خبر، ویدئو، نوشتارهای سینمایی و غیره جمع آوری و همچنین نقدهای یکی از فیلم های خارجی روز را در قسمت فیلم هفته جمع بندی می کنیم.

فیلم هفته – کولو

کولو (Colo) ساخته جدید ترزا ویلاورده، درام خانوادگی‌است که نامزد دریافت خرس طلائی جشنواره برلین شد و سال 2017 در پرتغال اکران گردید. به‌تازگی نیز لینک دانلود آن در دسترس قرار گرفته است.

همزمان با بحران پرتغال، به‌دلیل بی‌کارشدن پدر، مادر مجبور می‌شود دوبرار قبل کار کند. بی‌توجه به این مشکلات، دختر نوجوان خونواده تصمیم دارد زندگی روتین خودرا ادامه دهد، حتی اگر دیگر پولی نماند، که این موضوع باعث سخت‌تر شدن اوضاع می‌شود. فرار از واقعیت پیش‌رویشان، باعث می‌شود که آنها نسبت به هم غریبه شوند زمانیکه تنش، در سکوت و گناه رشد می‌کند.

مایکل سیسینسکی، در ریورس شات درمورد فیلم می‌نویسد : "ویلاورده صراحتا به قلب ریاضت و رنج پرتغال حمله می‌کند. فیلمی می‌سازد که خود نیز ریاضت‌کِش است؛ فیلمی‌که نشان دهنده مرگ تخیل، فروپاشیِ اختیار و نابودی احتمالیِ خودِ هویت است. در Colo، سه انسان تقریبا معمولی، در تلاشند که گلیمشان را از آب بیرون بکشند. اما در انتهای فیلم، آن‌ها کاملا انسان‌های جدیدی هستند. که به‌دستِ تروما/ضربه‌ی روانی خرد شده و از نو، تکه‌هایشان بر پیکری منزوی و آسیب‌دیده سوار شده‌است. این، به گفته ویلاورده، همان چیزی‌ست که تغییرات اجتماعی و اقتصاد هدف (Objective Economic )، مولد آن است." فیلیپه فورتادو در یادداشتی کوتاه اشاره می‌کند که "سبک فیلمسازی او بیشتر موزیکال است؛ پاساژهایی که به کمک احساسات گردهم آمده اند. بعضی آن را فیلمی درمورد بحران پرتغال می‌دانند. درصورتی که این فیلم به لطف جزئیات بی‌شمار، هم جزئی نگرتر است و هم قابل بسط به خارج از مرزهای جغرافیائی." جسیکا کیانگ هم در ورایتی می‌نویسد :"ویلاورده به سکوت معنادار بیشتر از دیالوگ معتقد است و زمانیکه مکالمه‌ اتفاق می‌افتد، آن هم به ندرت، بی‌ربط و بیهوده جلوه می‌کند و یا اینکه جواب‌ها با سوال‌ها بیگانه‌اند. کارکرد این موتیف در این است که کاراکترهایِ دورافتاده از هم را در جایگاهی حتی دورتر قراردهد که این مسئله باعث اضافه شدن لایه‌ی سورئالیستی کمرنگی در بافت رئالیستی فیلم شود." این نکته اکت پایانی فیلم را تا حدودی توجیه می‌کند.

نقد روز

شماره‌ی جدید مجله‌ی سینما اسکوپ عرضه شد

· استیون شاویرو درباره فیلم جدید جوزف کان به نام Bodied نوشته است "فیلم تماشایی جدید کان میتواند به عنوان یک ضد La La Land تصور شود" از این رو که فیلم با شخصیت های چند ملیتی و درباره موسیقی رپ است و نیروی پیشران لالالند یعنی نوستالژی گذشته‌ی ساده و بهتر را رد می‌کند

· لارنس گارسیا مستند سریالی تازه‌ی ارول موریس – -Wormwood را مورد بررسی قرار داده است. "عدم قطعیت و شناخت و ماهیت حقیقت موضوعاتی هستند که موریس در طول حرفه‌اش به آن بارها برگشته است، بخصوص در رابطه با ساختارها و سیستم‌های قدرت(بخصوص آمریکا) و با وجود بررسی‌های آشکار اپیستمولوژیک، لحن توطئه آمیز و تله‌های غیرمتعارف دیگر، Wormwood دارای نشانه‌های رپورتاژهای روزنامه نگاری سنتی است" اما با تغییراتی که انگار از Thin Blue Line به ابهام رورشاکی شیفت کرده است

· فیلیپ کلدیرون درباره نوشته‌ها و تصاویر ریکی دآمبروسی نوشته است. دآمبروسی متعلق به گروه جدیدی از فیلمساز- منتقدهایی شامل جینا تلارولی و تد فنت است که در آمریکا به برنامه‌گذاری، نقد سینمایی و نقد هنر در اثر خودشان پرداخته‌اند. نگارنده در دو بخش ذهنیت دآمبروسی را در نوشته‌هایش(به طور خاص این مقاله) و فیلم‌های کوتاه و بلندش بررسی کرده است. فیلم کوتاه Spiral Jetty این فیلمساز را می‌توانید از اینجا دانلود کنید.

· جاناتان روزنبام در ستون "کشف‌های جهانی در DVD" درباره بلوری، دی وی دی و خاطرات فیلم‌های Pariah(فیلم پیشین دی ریس کارگردان فیلم Mudbound)، Jet Pilot، Elevator to the Gallows، Sayonara، Ascent to Heaven، Hell Drivers، A New Leaf و چند فیلم دیگر نوشته است.

· در ستون کانادیانا، لیدیا اوگوانگ درباره "تریلر ترسناک هنری" Les Affames رابین اوبرت نوشته که در جشنواره‌ی تورنتو جایزه‌ی بهترین فیلم کانادایی سال را برده است.

· در همین ستون چاک استفنز درباره بروس کانر و فیلم کوتاه معروفش Crossroads نوشته است. فیلمی که برگرفته از تصاویر آرشیوی انفجار بمب زیرآبیست که توسط 700 دوربین فیلمبرداری شده و "کانر 23 شات که مینوئت 37 دقیقه‌ای ابر قارچی Crossroads (1976) انتخاب کرده است، رقص دو نفره آفرینش آسمانی و نابودی زمینی"

· اریکا بالزام استدلال می‌کند که Faces, Places(که دو هفته‌ی پیش معرفی کرده بودیم) "دارای مشکلاتیست که در کارهای سوال‌برانگیز جی آر وجود دارد، وصل کردن فانتزی آرامش بخش به تصویر نوستالژیک عمیقی از طبقه کارگر روستایی ... این مستند داستانیست" و در پایان می‌نویسد که اگر جی آر درِ خانه‌ی خودش را می‌زد آن را باز نمی‌کرد

· مانوئلا لازیک در ریویویی بر The Work "مستندی که تکنیک‌های سخت تراپی‌های گروهی که داخل زندان فولسام استیت تمرین می‌شود را ضبط کرده است" نوشته است که کارگردانان جیروس مک لیری و گتین آلدوس "یکی از صادقانه‌ترین مثال‌های اخیر استایل "پشه روی دیوار"(بدون مداخله و قضاوت) مستندسازی را ساخته‌اند"

· لیست آخر سال مجله و مصاحبه ها در بخش های مربوطه گذاشته شده‌اند و همچنین بخشی از مقالات برای نسخه پولی مجله است که به محض قرار گرفتن pdf در کانال تلگرام قرار می دهیم

این هفته شماره‌ی جدید Senses of Cinema هم عرضه شد

• یک بخش این شماره مربوط به اقتباس‌های متفاوت آلیس در سرزمین عجایب پرداخته است که می‌توانید فهرست آن را در اینجا ببینید. فیلم‌هایی که مورد بررسی قرار گرفته‌اند به شرح زیر است:
• اقتباس‌های اولیه
• Jonathan Miller’s Alice in Wonderland (1966)
• Alice in Acidland (1969) and Curious Alice (1971)
• Bud Pollard’s Alice in Wonderland (1931)
• Claude Chabrol’s Alice ou la Dernière Fugue(1977) and Stephen Dwoskin’s The Silent Cry (1977)[S1]
• Francesco Barilli’s The Perfume of the Lady in Black (1974)
• Takashi Murakami’s Superflat Monogram (2004)
• Alice in Wonderland: An X-Rated Musical Comedy (Bud Townsend, 1976)
• فیلم ساخته نشده‌ی مریلین منسون
• Alice in the Underworld: The Dark Märchen Show!! (Mari Terashima, 2009)
• رابطه نسخه‌ی دیزنی با فشن لباس آبی و دیور
• Lou Bunin’s Alice in Wonderland (1949)
• Norman Z. McLeod’s Alice in Wonderland (1933)
• Jan Svankmajer’s Alice (1987)
• پرونده‌ی دوم این شماره درباره رابطه بین سینما و موزه‌های هنرهای معاصر است. "در دو دهه گذشته، نمایشگاه‌ها و اینستالیشن‌های مرتبط به سینما رونق گرفته‌اند و این پرونده به این پدیده نگاه می کند، همانطور که بعضی از فیلمسازان برجسته جهان در تلاشند تا کار خود را در تنظیمات گالری نشان دهند، با شرایط تماشای کاملا متفاوت (و واقعیت های اقتصادی) از آنچه غالب در محیط سینمای سنتی است. دو تن از محققان مهم مطالعات سینمایی، توماس السسر و ریموند بلور، دیدگاه‌های متفاوتی درباره ورود سینما به موزه ارائه داده‌اند". در ادامه سه مورد کارهای صوتی آنری سالا، فعالیت های زوج فرانسوی لبنانی جوآنا حاجیتوماس و خلیل یورگه و فیلم Francofonia الکساندر سوکوروف بررسی شده است.
• · جوآنا دی ماتیا سه گانه‌ی گواداگنینو یعنی I am Love، A Bigger Splash و Call Me by Your Name را بررسی کرده است
• · پیتر ورستراتن درباره کارهای مایکل رسکام قصد داشته که "روشن کند که چرا منتقدین به مشکلات بیشتری در خوانش(یا قدردانی از) تقسیم بندی عمومی که Le Fidele را مشخص می کنند نسبت به تقسیم بندی فرهنگی که Rundskop را شکل می‌دهد مواجه شدند"
• این شماره قسمت دوم مقاله‌ی مورای پومرنس بر "سبک گانگستر در موج نوی پاریس" با تمرکز بر Breathless گدار و Touchez-pas au grisbi ژاک بکر، Rififi ژول داسین و Bob le Flambeur ژان پیر ملویل را منتشر کرده است.
• "در "از کالیگاری تا هیتلر" زیگفرید کراکائر سینمای وایمار را برای تجسم بی نظمی سیاسی و اجتماعی مورد ارزیابی قرار داده بود" جنیفر روث با مرکزیت فیلم Nocturnal Animals نوشته است "کراکائر استدلال کرد که فرهنگ وایمار به اندازه کافی در نمایش مشکلات جمعی خود خلاق بود اما نه به اندازه‌ی کافی برای تصور راه حلی برای آن.. ایا کراکائر در سینمای معاصر آمریکا هم این ناتوانی را مشابه سینمای وایمار پیدا می کرد؟"
• برنیس رینو در این شماره از جشنواره AFI و مارکت سینمایی آمریکا و مارکو ابل از فیلم های آلمانی جشنواره فیلم برلین گزارش تهیه کرده‌اند. همچنین تارا جودا از جشنواره رتردام، چارلز فیربنکس از فستیوال آنوروآبورو، پاریچای پاترا از فستیوال بین المللی هند و لئوناردو گوی از فستیوال تالین گزارش تهیه کرده‌اند
• گوئندولین آدری فاستر در ستون کارگردان بزرگ درباره شانتال اکرمن نوشته است "در قوی ترین فیلم‌هایش، به خصوص Jeanne Dielman، Les Rendez-vous d’Anna، Sud، La Captiveو Almayer’s Folly، اکرمن زندگی افرادی که در خارج از جامعه زندگی می‌کنند، تبعیدشده و در مرز، که از جهان اطراف خود جدا شده‌اند را ثبت می‌کند. بنابراین کارهای اکرمن شهادت قدرت فرد در یک جهان بی رحمانه و بی توجه و نیاز به ایجاد آثاریست که با بیگانه‌ی درون همه‌ی ما صحبت کند"
• · ریویوی کتاب های این شماره به شرح زیر است:
• Dean Brandum on Lost Girls: The Phantasmagorgical Cinema of Jean Rollin, edited by Samm Deighan
• Felicity Chaplin on Alison Taylor’s Troubled Everyday: The Aesthetics of Violence and the Everyday in European Art Cinema
• Tony McKibbin on Alain Bergala’s The Cinema Hypothesis: Teaching Cinema in the Classroom and Beyond
• Tim O’Farrell on Igor Krstić’s Slums on Screen: World Cinema and the Planet of Slums
• Michael Sandlin on Paul Douglas Grant’s Cinéma Militant: Political Filmmaking and May 1968
• Jonathan Wright on Michael Cramer’s Utopian Television: Rossellini, Watkins, and Godard Beyond Cinema

لیست ها

سینمااسکوپ لیست ده فیلم برتر امسالش را منتشر کرد که فصل سوم سریال Twin Peaks صدرنشین آن است.

ویدیوها

کانال دانشگاه کالیفرنیا در یوتیوب ویدیویی را با عنوان «شکسپیر در فیلم: ناقوس‌های نیمه‌شب، اورسن ولز» منتشر کرد. این ویدیو شامل صحبتی 40 دقیقه‌ای با پروفسور جوزف مک‌براید استاد دانشگاه سانفرانسیسکو درباره این اثر و ردپای شکسپیر در آن است. این فیلم که ترکیبی از عناصر 5 نمایش شکسپیر است.

شماره‌ی جدید ژورنال صدا و تصویری [in]Transition عرضه شد که به همراه توضیح سازندگان و ریویوی همکارانشان است

مصاحبه ها

سینما اسکوپ مصاحبه‌ای داشته با پل شریدر، نویسنده مشهور آمریکایی درمورد سینمای آرام ( slow-cinema ). تمرکز آنها بر روی فیلم آخر شریدر First Reformed است که با استقبال منتقدین هم رو به رو شده است و رتبه 9 در لیست بهترین‌های سال سینمااسکوپ دارد. شریدر اشاره می‌کند که هیچوقت دوست نداشته فیلم‌هایی با تم فلسفی بسازد، و کعبه ‌آمالش به نوعی سکس، خشونت و اکشن بوده ‌است اما در فیلم جدیدش به نوعی به هردو رسیده است.

در دیگر مصاحبه سینما اسکوپ، کریستوف هابر با لیزی بوردن مصاحبه ای داشته است. لیزی بوردن، کارگردان آمریکایی است که بیشتر به خاطر آثار فمنیستی که ساخته-به خصوص Born in Flames- مشهور است. آن‌ها درمورد حرفه و سیر هنری بوردن گپ می‌زنند و دلیل اینکه او به یک باره از صحنه ها کنار رفت. بوردن اشاره می‌کند که جنجال بر سر فیلم Love Crimes باعث شد مشکلاتی بین او و هاروی واینستین در بگیرد و این باعث کنار رفتن او شد.

مجله‌ی سنسز آو سینما مصاحبه ای کرده با کارگردان اسپانیایی ونچورا پونز. آنها درباره فیلم Ocaña, an Intermittent Portrait (1978)، که به تازگی بر روی پرده رفته است، و همچنین تاثیر سالوادور دالی بر فیلمسازی این کارگردان کاتالان صحبت می‌کنند.

کریستی متسون پس از مصاحبه اش با آمات اسکلانته، کارگردان جوان مکزیزکی نقدی‌ نوشته است بر کارنامه فیلم‌سازی این کارگردان. او اشاره می‌کند که چطور، استفاده از نابازیگر، کات‌های ساده، رنگ های خنثی و طراحی صحنه و روایت، در فیلم های او، نشان دهنده موج معاصر فیلم‌سازی مکزیکی هاست.

بریگیتا واگنر نیز مصاحبه کرده است با تد فنت، ریکی دی‌امبروسی(که بالاتر در سینماسکوپ به او اشاره شده بود) و گراهام سوان، سه کارگردان جوانی که در جشنواره برلین حضور موفقی داشته اند در این مصاحبه، هر سه درمورد فیلم‌های یکدیگر و نحوه آشناییشان با هم صحبت می‌کنند. در سوالی از تد فنت، مبنی بر اینکه آیا او مسیر فیلمسازی را تعیین می‌کند یا بازیگرهایش چنین می‌گوید:" شاید من ایده اولیه ای داشته باشم، اما در نهایت این علایق بازیگران است که فرم و کالبد فیلم را تعیین می‌کند. دلیل اینکه Classical Period سکانس های طولانی دارد این است که من خیلی از چیزهایی که داخل فیلم است را نمی‌نویسم، و نمیتوانم هم بنویسم. من فقط به بخشی از محتوا جهت می‌دهم. و جهت دهی کمتر فکر میکنم بهتر هم باشد."

نوشتارهای سینمایی

چلسی فیلیپ-کار در پاپ مترس در نوشتاری با نام «انیس واردا: بین فیلم، عکاسی و هنر» می‌نویسد:«وقتی ما واردا را به عنوان یک مادربزرگ بی‌آزار شناختیم، فرصت شناخت ابعاد متخلف کار اون را از دست دادیم...».همچنین در مرور فیلیپ-کار بر کتاب جین گاینس، «اخراج: چه بلایی بر سر زنان فیلم صامت اومد؟» اشاره می‌شود که این کتاب تنها درباره‌ی تاریخ اولیه سینما یا جایگاه زنان در آن نیست، بلکه بحث اصلی جاینس بسیار بلندپروازانه‌تر است.

در مجله‌ی چند زبانه‌ی "La Furia Umana" ای اس همراه پیشنهاد کرده است که Mr. Arkadin اورسون ولز "در عصر شبکه‌های اجتماعی دیجیتال شکل متفاوتی دارد. ویرانی آن امروزه سرزنده به نظر می‌رسد؛ فقرش ثروت به نظر می‌رسد"

سریالِ کوتاهِ تازه عرضه شده‌یِ Eight Hours Don’t Make a Day رینر ورنر فاسبیندر به تازگی اکران شده است و امی توبین بر پنج قسمت آن در آرت‌فروم نقد نوشته است.

خبرها

"کمپانی A24 قرار است که اقتباسی داشته باشد از رمان Native Son اثر ریچارد رایت. فیلمنامه این اثر را سوزان لوری-پارک، برنده جایزه پولیتزر، نوشته است و رشید جانسون قرار است که آن‌را کارگردانی کند." اطلاعات تکمیلی از دست‌اندرکاران فیلم رو اینجا بخوانید.

گرگوری ویکمن خبر می‌دهد که دنی بویل در حال ساختن بیست و پنجمین فیلم جیمز باند است. او همزمان روی یک کمدی موزیکال نوشته ریچارد کرتیس کار میک‌ند.

زک شارف در ایندی وایر از فیلم جدید سودربرگ، High Flying Bird، خبر می‌دهد. نکته جالبی که او بدان اشاره می‌کند این است که سودربرگ تدوین این فیلم را در کمتر از سه ساعت به پایان رسانده ا‌ست. سودربرگ که پیش از این Unsane را با آیفون ضبط کرده بود و کمابیش همین کار را با High Flying Bird می‌کند، یکی از طرفداران فیلمسازی دیجیتال است، زیرا این امکان را برای او فراهم می‌آورد که مرحله تولید و تدوین را همزمان انجام دهد.

سعی ما بر این است که فضایی را فراهم آوریم تا علاوه بر جمع‌بندی اطلاعات سینمایی معمول و موجود، قابی را برای معرفی و گزینش منابع کمتر پرداخته شده فراهم آوریم. شما سینمادوستان عزیز نیز می‌توانید در این راه با همکاری کنید و پیشنهاداتتان را با ما در بیان بگذارید. راه برقراری ارتباط: سروش و محمدمهدی