ما در این صفحه خروجی رسانه های سینمایی انگلیسی زبان را که ارزش بالایی برای سینمادوست ها دارند، در بخش های نقد، پادکست، مصاحبه، خبر، ویدئو، نوشتارهای سینمایی و غیره جمع آوری و همچنین نقدهای یکی از فیلم های خارجی روز را در قسمت فیلم هفته جمع بندی می کنیم.
فیلم روز – ریش آبی
ریش آبی (Kékszakállú) فیلم درام آرژانتینی محصول سال 2016 به کارگردانی و نویسندگی گاستون سولنیکی است. این فیلم که اولین فیلم داستانی سولنیکی پس از دو مستند Süden و Papirosen است ابتدا در بخش افق‌های جشنواره ونیز اکران شده است.
مشاهده‌ای بر زندگی دختران نوجوان در آستانه‌ی بزرگسالی
فیلم الهام گرفته از اپرای قلعه‌ی ریش آبی بلا بارتوک است که قسمت‌هایی از آن در فیلم پخش میشود. برنیس رِینو در این مورد نوشته که "سولنیکی متوجه شده که موسیقی درباره‌ی پرفورمنس است، درباره‌ی اشغال فضاست و او، مثل یک شاعر، می‌داند که هر چهره یک چشم انداز است. او با دو فیلمبردار با استعداد، دیگو پولری و فرناندو لاکت فعالیت کرده است که تصاویر عریضی ساخته‌اند از ترکیب باروک و پیش پا افتادگی که معماری آرژانتین معاصر را تشکیل داده‌اند، همچنین کلوزآپ‌های سحرآمیزی از شخصیت‌های اصلی، و هنگامی که فیلم به پیش می‌رود او با ظرافت فریبنده‌ای بدن‌های آن‌ها را در محیط زندگیشان = معماری یا منظره‌هایی که از آن عبور می‌کنند- قرار میدهد". پاتریک فریل فیلم را "فیلم زیبایی از تشویش" توصیف میکند و علت آن را در دوگانه‌ی قراردهی کاراکترها یا دقیقا در میانه‌ی کادر یا خارج از مرکز در یک نمای متقارن می‌داند "چون که یکی زیادی بی عیب و کامل است و دیگری ناهماهنگی پریشان‌کننده‌ای در این کمال ایجاد کرده است" مایکل سیسینسکی فیلم را بیشتر در دنباله فیلم‌های اخیر آرژانتینی همچون La Cienagaی لوکرسیا مارتل و Leones جزمین لوپز می‌داند "همان طور که ریش آبی [در اپرا] زن‌های جوانش را می‌کشد، ریش آبی درباره پروسه‌ی بلوغ به عنوان یک سری از سازش‌های کوچک هویتی و مرگ روحیست" اما اعتقاد دارد فیلم نیاز به یک عنصر اسطوره شناسانه داشت. مایک دی انجلو در ای وی کلاب از نگاه ویژه و کنجکاوی بی حد و حصر سولنیکی تعریف کرده است که توانسته "اکتشاف مبتکرانه کوتاه اما ناآرامی مثل این را نگه دارد" برای خواندن نوشته‌های بیشتر به صفحه criticsroundup فیلم مراجعه کنید
ویژه (جشنواره SXSW)
در این هفته فستیوال SXSW 2018 برندگان خود را شناخت. فیلم Thunder Road جایزه بخش بهترین فیلم داستانی را برد و فیلم People’s Republic of Desire جایزه بخش مستند را از آن خود کرد. سایر برندگان و نقدهای منتشر شده بر فیلم های جشنواره را می‌توانید در این پست دیوید هادسون مشاهده کنید.
لیست ها
متیو تریفت ده فیلم مهم رائول والش را لیست کرده است
ایندی وایر 5 فیلم درخشان نئونوآر که این سبک را به دنیای مدرن آورده اند و 25 مستند مهم درباره موسیقی قرن بیست و یکم را معرفی کرده است
نیترات دیوا درباره 11 فیلم محبوب کلاسیکش که هم اکنون در Filmstruck آماده شده نوشته است
پادکست ها
فیلم فروم به تازگی دو گفتگو از بروس گلدستاین با لیو اولمن به بهانه اکران دو فیلم Shame و The Passion of Anna منتشر کرده است.
مارک مارون در پادکست WTF دو مصاحبه با شارون استون و دیویو ایلوو داشته که می توانید با کلیک بر روی لینک‌ها گوش کنید
در Cinephiliacs پیتر لابوزا با شلی استمپ نویسنده کتاب‌هایMovie-Struck Girls و Lois Weber in Early Hollywood به گفت و گو نشسته است. در میان موضوعات مورد بحث میتوان به اولین تجربه کارگردانی آیدا لوپینو، Not Wanted (1949) اشاره کرد.
سم فراگاسو در Talk Easyمصاحبه ای با آلیا شوکت ، بازیگر جوان سریال موفق Search Party داشته است
در پادکست جدید فیلم‌کامنت، وایولت لوکا، سِری اخیر متروگراف به نام Tell Me: Women Filmmakers, Women’s Stories را به همراه Nellie Killian ،Farihah Zaman و Sierra Pettengill مورد بررسی قرار داده است.
ویدئوها
موزه هنرهای مدرن نیویورک(MoMA) با مدیریت دیو کر فیلم های رده‌ی B کمپانی Republic Pictures Library را اکران میکند. کر در ویدئوی زیر درباره برخی تکنیک‌های فیلمسازی جذاب این فیلم‌ها توضیح میدهد. لیست فیلم‌ها در صفحه یوتیوب موجود است.
نقد روز
مجله‌ی فیلم کامنت عرضه شد. پی دی اف آن را می‌توانید از کانال فیلم آوانگارد دریافت کنید. همچنین شماره‌ی مارس مجله‌ی Sight & Sound و شماره‌ی ویژه‌ی اسکار مجله‌ی Entertainment Weekly را به ترتیب دو کانال آنسین سینما و سینمای ناب به صورت رایگان قابل دریافت است· دویگا گیریش درباره فیلم Black Panther نوشته است "این یک فانتزی پیش استعماریست که به ژئوپولیتیک استعمار نو آگاه است" گلن کنی Black Panther را از سر گیرنده‌ی مبحث Afrofuturism می‌داند و توضیح میدهد که این اصطلاح توسط مارک دری، نویسنده و منتقد اثار فرهنگی بر سر زبان‌ها افتاده و تاویل های گوناگونی از آن توسط افراد مختلف شده است. اما نظر خود او این است که Afrofuturism نگاه زیبائی‌شناسانه ای است که فرهنگ آفریقائی را با کیهان در هم می‌آمیزد (در هر دو حوزه تکنولوژیکی و متافیزیکی) و درمورد فیلم‌هائی ازین دست چون Space Is the Place(1973), Yeelen (1987), Touki Bouki (1973) صحبت میکند.
· چینا تلارولی در مورد You were never really here لین رمزی نوشته " وقتی که باید در مورد کوین صحبت کنیم (2011) صحنه به صحنه دقیقا موقعیت را توصیف میکند، تو هیچ‌وقت اینجا نبودی اطلاعات بسیار کمی میدهد و در نهایت تبدیل به فیلمی درباره‌ی ساختار خودش میشود، درباره روش به کنار هم آمدن صحنه‌ها و چیزهایی که در آن میان گم شده است" ویل ماسا از BFI این فیلم را تریلری قوی دانسته که درگیری‌های پیشین رمزی در مورد گناه، از دست رفتن معصومیت و حافظه را توسعه میدهد و در ادامه ردپای این تفکرات در آثار پیشین رمزی را دنبال کرده است. تام ویلیامز در این راستا Morvern Callar را مورد بازبینی قرار داده است.
· یونکا تالو درباره Ismael’s Ghosts آرناد دسپلشن نوشته است "روایت تکه تکه که بین معمای ارواح هیچکاکی، طنز جاسوسی جنگ سرد و کابوس سد خلاقیت میانسالی فلینی طور در تناوب است"
· فیلم The Rider ساخته کلوئه ژائو اخیرا مورد استقبال منتقدین قرار گرفته است و در لیست 10 فیلم برتر سال دیوید هادسون هم حضور داشت. تئو باگبی نقد کوتاهی بر فیلم در شماره‌ی جدید فیلم کامنت نوشته است.
· کلوئه لیزوت در مورد فیلم جدید اندرو هی (45 years، Weekend) به نام Lean on Pete نوشته است. جمع بندی نقدهای این فیلم در فستیوال تورنتو و ونیز را می‌توانید اینجا بخوانید
فیلم جدید استیون اسپیلبرگ به نام Ready Player One در فستیوال فیلم SXSW اکران شده است. هادسون نقدهای اولیه این فیلم را در صفحه Daily کرایتریون جمع بندی کرده است.
فیلیپ کانکنن درباره نمایش شب تا صبح فیلم‌های کوتاه ویراستاکول در جشنواره فیلم کوتاه گلاسکو نوشته است. "مانند هر هنرمند برجسته، ویراستاکول نیاز به چیزی بیش از یک دوربین برای گرفتن چیزی حیاتی، بیانگرانه و انسانی ندارد. اما همچنین یک حس همکاری و دوستی در کار او وجود دارد. برای Malee and the Boy، او میکروفن خود را به پسربچه ده ساله‌ای داد و اجازه داد او در خیابان های بانکوک سیر کند و نواهایی را ضبط کند که برای فیلم‌هایش به آن احتیاج داشت. او یک روایت را که از یک کتاب کمیک برداشت کرده است معرفی می کند و یک داستان مشابه داستان های فرهنگ پاپ در Haunted Houses مشهود است".
مصاحبه
فیلم جدید لین رمزی بهانه‌ای برای مصاحبه‌هایی از رسانه‌های مختلف بوده است. جاناتان رامنی از فیلم کامنت و سوفی مانکس کافمن از little white lies با رمزی و یان بروکس و سوفی مانکس کافمن با خواکین فینیکس مصاحبه کرده‌اند.
نیک پینکرتون با اشلی مک کنزی کارگردان فیلم تحسین شده‌ی Werewolf مصاحبه کرده است. پینکرتون درباره فیلم نوشته است "صحنه به صحنه، مک کنزی دنبال ثبت پروسه فاصله گرفتن زن جوان از احساسات گرایی برای نجات زندگیش و آماده کردن خودش برای ترک طولانی خرابه‌ی همسرش است"
اندرو هورن مصاحبه‌ای با ویم وندرس داشته است و وندرس درباره تبدیل و ترمیم فیلم Wings of Desire و سختی‌های آن به دلیل ترکیب صحنه‌های رنگی وسیاه و سفید صحبت کرده است.
میریام بیل با دانلد ساترلند درباره همکاری با هلن میرن در The Leisure Seeker، صحنه رابطه جنسی با جولی کریستی در Don’t Look Now و احساسش که چقدر شغلش به رناتا آدلر منتقد بدهکار است
گلن کنی با کارگردان و بازیگر کنتاکر آدلی درباره پروژه NoBudge که 7 سال است منبع خوبی برای بررسی سینمای کم هزینه است صحبت کرده است
الیانا کان با الخاندرو خودروفسکی در پاریس ریویو مصاحبه کرده است. مصاحبه‌ای که کمی درباره ابعاد شخصی زندگی این دو نفر است با توجه به این که چطور داستان‌های خانوادگی از گذشته هویت ما را می‌سازد و ما چگونه آن داستان‌ها را تغییر شکل می‌دهیم و بازگو می‌کنیم.
نوشتارهای سینمایی
دیوید بوردول در مطلبی با تیتر "رنگ‌هایی تازه برای آواز خواندن: دیمین چزل درباره‌ی فیلم‌ها و فیلمسازی" درباره فیلم‌های چزل نوشته است. او در مطلبی دیگر در وبلاگش درمورد کازابلانکا نوشته است. او اشاره میکند که هیچگاه از طرفداران این فیلم نبوده اما زمانیکه پالین لمپرت، از او خواست در پادکستی درباره این فیلم حضور داشته باشد، این سوال به ذهنش رسید که " چطور توانستم کتابی بلند درمورد دهه 40 هالیوود بنویسم و انطور که باید و شاید به کازابلانکا نپردازم؟" او همچنین به بررسی ساختار روائی کلاسیک فیلم، عمق میدان در این فیلم و مقایسه آن با Citizen Kane و همچنین نحوه ارتباط گیری چشمی کاراکترهای های فیلم می‌پردازد.
امت سویینی در FilmStruck درباره فیلم‌های فیل کارلسون نوشته "برای کارلسون جرم و جنایت بخشی از بافت زندگی روزمره است، از این رو آن را با جزییات انسان شنانه‌ای نشان می دهد، سر ریچاد اتنبوروی سرقت". از فیلم‌های مهم کارلسون میتوان به نوآر Kansas City Confidential و The Phenix City Story اشاره کرد.
بروس لا بروس در Talkhouse درباره فیلم‌های فرانک پری نوشته که به اندازه‌ی فیلمسازهای مستقل هم‌عصرش مانند آلتمن و کاساویتس شناخته نشده است. از فیلم‌های این فیلمساز میتوان به David and Lisa، The Swimmer و Man on a Swing اشاره کرد. جیم نیپفل در Chiseler درباره فیلمساز تحویل گرفته نشده‌ی دیگری نوشته است. "وقتی نوبت لیست بهترین کارگردان‌های آمریکایی میشود، رابرت وایز در در رادار قرار نمی‌گیرد" "او اول و مهم‌تر از همه داستانگوست، یکی از بهترین‌هایی که از استودیوهای بزرگ هالیوود بیرون آمده است. او همچنین رادیکال‌تر و تاثیرگذارتر از چیزییست که بیشتر بیننده‌ها تصور می‌کنند"
الی روزنبرگ در واشینگتن پست در اقدامی جالب از چند منتقد پرسیده که آیا به The Big Lebowski برادران کوهن مثل گذشته فکر می‌کنند و نظرشان در این مدت عوض شده است؟ لبوفسکی در زمان اکران با واکنش مثبتی روبرو نشد اما به مرور زمان تبدیل به کالت شد.
النا گوکاسیان در Hyperallergic درباره کتاب Andy Warhol: The Series هیلتون آل از تاثیر دو زن بر وارهول نوشته است: مادرش جولیا وارهولا و بازیگر سلبریتی شرلی تمپل که در نامه‌ی وارهولِ کودک را جواب داده بود.
فیلم (Muhammad Ali, The Greatest (1974 در ادامه‌ی برنامه‌ی "چشم‌های ویلیام کلاین" در کوادسینمای نیویورک اکران شد. امی توبین در نوشته‌ای فیلم را "سینماوریته در کمال" توصیف کرده و ربکا کلمن علی را جفت خوبی برای کلاین دانسته "جفتی که رویکرد منحصر به فرد به فرم دارند"
کلوئه لیزوت نقدی منتشر کرده درمورد El Norte ساخته گرگوری ناوا که در آن نوشته است "El Norte برخلاف اثار رایج و حاکم دهه 80، تجربیات یک مخاطب جایگزینِ سفید پوست را روایت نمی‌کند، بلکه درمورد دو خواهر و برادریست که محل زندگی خود را به مقصد آمریکا، پس از کشته شدن پدرشان توسط رژیم، ترک می‌کنند. نمایش رویاهای انریکه و رزا که اغلب به رئالیزم جادویی نسبت داده میشود، به نوعی بیدارکننده احساس بی‌ثباتی و ناپایداری است."
سری Film Forum، این هفته به میشل پیکولی، بازیگر مشهور فرانسوی اختصاص داده شده است. میشل پیکولی هفتاد سال مشغول به بازیگری است و در فیلمهایی به کارگردانی گدار، فرری، ملویل، بونوئل و... بازی کرده است. مایکل دی آنجلو نوشته "سخت است که بتوان نسخه آمریکایی پیکولی را پیدا کرد. او هرگز گیرائی کاریزماتیک بوگارت یا میچام را نداشت، اما او نیز قادر بود که صحنه و قاب فیلم را با کمترین کنشی، کنترل کند".
لورا برگر در زنان و هالیوود گزارشی تهیه کرده است از CherryPicks که قرار است "راتن تومیتوز"ی برای زنان باشد. در نوشته او آمده ست که معیارانتقادی رایج در سایت راتن تومیتوز، مردانه است و باعث کنار رفتن برخی اثاری میشود که در این قالب صدق نمی‌کند.
در ورایتی، آنا ماری د لا فوئنته از Premios Platino گزارش میدهد. که جوایز این مراسم، به فیلم‌های ایبرو-آمریکایی اهدا میشوند. طبق گفته‌ی او، A Fantastic Woman پیشتاز است وZama ساخته ی لوکرسیا مارتل، با اختلاف کمی در رده دوم قرار دارد.
به مناسبت اکران فیلم‌های با بازیگری پاچینو در کوادسینما در برنامه‌ای تحت عنوان Pacino’s Way و همینطور نمایش دو فیلمی که او کارگردانی کرده است، Wilde Salomé (2011)و Salomé (2013)جمعی از منتقدان نقدهایی را در مجلات مختلف منتشر کرده اند. به نقل از گرگ سویک "از سال ۱۹۷۱-۱۹۷۶ پاچینو به اجرای نقش‌های زیادی پرداخت که موجب تحیر و شگفتی ذهن میشد مانند: A Panic in Needle Park به کارگردانی شاتزبرگ، Godfather و همچنین فیلم‌های Serpico و Dog day afternoon ساخته‌ی سیدنی لومت همه‌ی این نقش‌آفرینی‌ها در کانون سینمای آمریکا گرامی داشته شدند. همچنین در نقش تونی مانتانا که یک شخصیت خود بزرگ‌پندار، مصرف کننده‌ی کوکائین است و به عبارتی نسخه‌ی بی‌نظم مایکل کورلئونه، در فیلم Scarface از دی پالما." همچنین دیوید ادلستاین پیشنهاد میکند که نگاهی بیندازید به چهار نقش این بازیگر: مایکل کورلئونه، تونی مانتانا در اسکارفیس، کارلیتو در Carlito’s Way و لفتی در Donnie Brasco. که او چطور این چهار نقش گانگستری را به متفاوت‌ترین شکل ممکن از هم بازی میکند. نویسنده‌ی ویلج وویس، بیلگه ابیری، نیز مصاحبه‌ای با آل‌پاچینو در مورد بعضی ازاین فیلم‌ها و شروع کارش در تئاترهای تجربی داشته است. و ست روگووی نیز درنوشته‌ای تحت عنوان " پیشینه رازگونه‌ی یهودی پاچینو" نقش‌های یهودی این بازیگر را مورد بررسی قرار میدهد.
سعی ما بر این است که فضایی را فراهم آوریم تا علاوه بر جمع‌بندی اطلاعات سینمایی معمول و موجود، قابی را برای معرفی و گزینش منابع کمتر پرداخته شده فراهم آوریم. شما سینمادوستان عزیز نیز می‌توانید در این راه با همکاری کنید و پیشنهاداتتان را با ما در بیان بگذارید. راه برقراری ارتباط: سروش و محمدمهدی
