ما در این صفحه خروجی رسانه های سینمایی انگلیسی زبان را که ارزش بالایی برای سینمادوست ها دارند، در بخش های نقد، پادکست، مصاحبه، خبر، ویدئو، نوشتارهای سینمایی و غیره جمع آوری و همچنین نقدهای یکی از فیلم های خارجی روز را در قسمت فیلم هفته جمع بندی می کنیم.
فیلم هفته- قلب‌های زخمی
قلب‌های زخمی ( Inimi cicatrizate / Scarred Hearts ) ساخته‌ی رادو جود، الهام گرفته از نوشته‌هایِ وصف‌حال‌گونه‌ی شاعر و سورئالیست رومانیایی، مکس بلچر است که سال 1938 بر اثر بیماری سل درگذشت. این فیلم در کنار فیلمهایی چون تونی اردمان، من دنیل بلیک، هرمیا و هلنا در جشنواره لوکارنو اکران و برنده جایزه ویژه ژوری شد که به نوعی دومین جایزه مهم این جشنواره به حساب می‌آید.
در تابستان سال 1937، امانوئل، که در اوایل دهه سوم زندگی خود به سر میبرد، به بیمارستانی جهت درمان بیماری سل منتقل می‌شود. درمان شامل عمل دردناک خارج کردن ضایعات ستون فقرات و قالب گچی‌ست که او را به تختی محدود می‌سازد. در همین حین امانوئل به زندگی جدید خود عادت میکند، در‌می‌یابد که حتی در آن بیمارستانی، زندگی‌ای است که می‌تواند از آن بهره ببرد
وحید مرتضوی فیلم را وداعی با رئالیسم بدبینانه و عریان می‌داند که با استفاده از طعنه‌های شاعرانه و عدم قطعیت، دنباله رو مدرنیست‌هایی همچون دی الیوریا و سزار مونتیرو است. یورگ مورینیا می‌نویسد «فیلم نشان دهنده بلوغی خیره کننده است؛ از نشانه‌های های مرسوم در موج نوی رومانی من جمله بازی‌ها و طراحیِ صحنه واقع‌گرایانه، برداشت های بلند و غیاب موسیقی، برای فا‌صله گذاری برشتی استفاده میکند. همچنین، از طریق نشان دادن جوانانی با شور زندگانی اما گیرافتاده در بیمارستانی پوسیده، جهانی را بر لبه تباهی می‌سازد؛ جوانانی که نه می‌توانند از تباهی خود و نه جهان جلوگیری کنند.» جیمی فیشر معتقد است که سینمای هنری اروپا مدت‌هاست که از بدن شخصیت ها استفاده کرده است ( و نه آن استفاده ای که هالیوود میکند) اما این سینمای بدن‌ها، صرفا محدود به سکس نیست. قلب‌های زخمی نشان می‌دهد که چطور سینما می‌تواند رابطه شخص و کالبدش را تحلیل کند. برودی در نیویورکر می‌نویسد که جود، ضمن توجه بی‌مانندش به جزئیات، زندگی را همچون قاب‌هایش، با سادگی مثال‌زدنی‌ای روایت میکند. همچنین او با استفاده از تیم پزشکی، پیش‌زمینه‌ای برای حضور روشن فکران، سیاست مداران و جوامعی فراهم میکنید که این‌ها، بیمارستان را به نمونه کوچکی از بیماری‌های روحیِ اروپاییان بدل میکند. جیمز لاتیمر، ضمن تقدیر از توجه کارگردان به دریافت های بصری مخاطب ( استفاده از رنگ‌های آبی و زرد که با نور کم‌رمق خورشید همراه می‌شود و همینطور نماهای انتقال او) معتقد است که تمایل استفاده از جود به پس‌زمینه، به‌جای احساس حضور درصحنه، شلوغی ایجاد میکند. همچنین زمان طولانی فیلم و استفاده از نوشته‌های شاعر، بعضا اضافه به نظر می‌رسد. اما نقطه اوج فیلم را یک سوم نهایی می‌داند که قاب‌ها خلوت‌تر ، تدوین روان‌تر و درد‌های فیزیکی بی‌صداتر می‌شوند که بر هارمونی نامیدی ذهن تاثیر می‌گذارد. اریک کوهن، ضمن اشاره به یکی از میان‌نویس های فیلم ( هستیِ نامحسوسِ روزهایی که میگذرند) می‌نویسند «ساختار قلب‌های زخمی هرگز به صورت یک روایت منسجم نمود پیدا نمی‌کند، بلکه با استفاده از انتقال‌های متنوع، عشق‌های پرشور و تک‌گویی‌های پراحساس گسترش می‌یابد. ستینگ مخاطب را به خود جذب میکند و این، به او اجازه می‌دهد که جزئیات را از حالات شخصیت‌ها و از زمان بیرن بکشد.»
ویژه- جشنواره فیلم سان فرانسیسکو
شصت و یکمین جشنواره فیلم سان فرانسیسکو با نمایش فیلم A Kid Like Jake برگزار شد. از برنامه های ویژه ی این فستیوال می توان به بزرگداشت ناتانیل دورسکی "فیلمسازی که بدنه ی اصلی فیلم هایش خارج از قلمرو فیلمسازی داستانیست" با اکران چهار فیلم Avraham (2014)، Intimations (2015)، Autumn (2016) و The Dreamer (2016) اشاره کرد. بزرگداشت دیگر این فستیوال برای وین ونگ همراه با نمایش نسخه ی ترمیم شده فیلم Smoke، همکاری فیلمساز با پل آستر رمان نویس بود. مکس گلبرگ چهار فیلم مهجور Decoy، Garry Winogrand: All Things are Photographable، Purge This Land و Atomkraftwerk Zwentendorf را از فیلم های جشنواره پیشنهاد داده است. برای اطلاعات بیشتر از برنامه ها و یادداشت های نوشته شده در حاشیه جشنواره به صفحه دیوید هادسون رجوع کنید.
نقد روز
شماره‌ی جدید مجله Screening the past منتشر شده است.
سرمقاله با تیتر مادی‌سازی غیاب درباره هدف پرونده نوشته است "بررسی غیاب از نظر تم، فرم و تجربه".
آنا بکمن راجرز فیلم The Virgin Suicides، سیج والتون فیلم The VVitch، کیتیل روج ژانر ترس found-footage و فیلم‌های تونی اسکات، هیلاری برگن و ساندرا هوبر فیلم Removed، لیویا مونه ابنستالیشن‌های نالینی مالانی، مالینی گوها The Nine Muses از جان آکومفراه، آدام اوچونیکی دو فیلم The Headless Woman و Once Upon A Time in Anatolia، نادین بولچواک No Home Movie، Amour و What These Ashes Wanted، داوینا کینلیوان Exhibition جوآنا هاگ، جولیان هانیچ پرکردن فضای فیلم با تصورات بیننده را بررسی کرده‌اند.
پرونده‌ی دوم جمع آوری مقالاتیست که از کنفرانس "Sea Change: Transforming Industries,Screens, Texts" ریشه گرفته‌اند. در ابتدا مایکل روبین نگاهی به کارهای فیلیپ گرندریو داشته است. در ادامه آلیسون کریون The Shallows از جم کولت-سرا، کوین فیشر Lake Mungo از جوئل اندرسون، آدریان دانکس The Sundowners از زینه‌مان، تیم گرووز تیتراژ ابتدایی Se7en و فیبی ماکروسان Across the Universe از جولی تیمور را آنالیز کرده‌اند.
برای آشنایی با مقالات دیگر این نشریه که شامل مقالات آرشیوی از لاکان و آدرین مارتین است به صفحه‌ی دیوید هادسون یا خود مجله مراجعه کنید
الکساندر همون در یادداشتی در نیویورکر به صف منتقدین فیلم The Phantom Thread پیوسته است و آن را مبلغ مردانگی سمی می‌داند. بحثی که قبلا توسط اوون گلایبرمن و چلسی فیلیپس کار مطرح شده بود.
پادکست
پادکست هفته ی گذشته فیلم کامنت بحثی بین دویکا گیریش، وایولت لوکا و نیکولاس راپولد درباره فیلم های فستیوال کارگردان جدید/ فیلم های جدید بود که در شماره گذشته در مورد آن نوشته بودیم.
ویدئو
آدرین مارتین و کریستینا آلوارز لوپز برای فیلم کرانت مقاله‌ی صوتی تصویری در مورد Le Cercle Rouge ژان پیر ملویل آماده کرده‌اند.
به مناسبت اکران نسخه‌ی 4K فیلم Le Cienaga لوکرسیا مارتل دیوید هادسون مجموعه‌ای از مقالات منتشر شده درباره این هنرمند را جمع‌بندی کرده است. از بین این‌ها می‌توان به ویدئوی "Interiority Through Immersion" از گابریل فولتون و الیوت پترسون اشاره کرد.
مصاحبه
جوزف هینکس در تابم مصاحبه ای با ورنر هرتزوگ در مورد 50 سال فیلمسازی وی داشته است
بیلگه ابیری با اندرو دوسونمو درباره فیلم جدید وی، Where is Kyra?، مصاحبه کرده است. دوسونمو د این مصاحبه از تاثیر جبرئیل دیوپ مامبتی و لوچینو ویسکونتی بر رویکردش نسبت به صدا و تصویر می‌گوید.
مانوئلا لازیک در کرایتریون با روبین کمپیو درباره فیلم BPM(Beats Per Minute) مصاحبه کرده است.
جاناتان رزنبام مصاحبه‌ای که با یوناس مکاس در سال 1980 داشته را در چهار قسمت در سایت خود منتشر کرده است. این مصاحبه قبلا در کتاب Film: The Front Line 1983 روزنبام منتشر شده بود.
نوشتارهای سینمایی
فیلم The Strange Case of Dr. Jekyll and Miss Osbourne (1981) به کارگردانی والرین بروفچیک در درفتهاوس آلامو اکران شد. استفانی موناهان در اسکرین اسلیت یادداشت کوتاهی در مورد این اقتباس مهجور اما قابل توجه از داستان رابرت لوئیس استفنسون نوشته است.
کرایتریون در سالگرد تولد آندری تارکوفسکی چند یادداشت و ویدئو در مورد این فیلمساز را بازنشر کرده است.
· یادداشت دینا یوردونووا بر Ivan’s Childhood
· صحبت های ویدا جانسون در مورد خط باریک بین واقعیت و تصور در کارهای این کارگردان
· یادداشت جی هوبرمن بر Andrei Rublev
· "سولاریس به آغاز ژانری کمک کرد که المان اصلی فیلم‌های هنری شد: درام غم و اندوه و بازیابی جزئی" یادداشت فیلیپ لوپاته بر فیلم Solaris
· ویدئویی که تارکوفسکی درآن پیامی برای جوانان دارد
· یادداشت مارک لفانو بر آخرین فیلم شوروی تارکوفسکی، Stalker
· بحث جف دایر در مورد المان‌های تصویری و صوتی یکی از سکانس‌های فراموش‌نشدنی استاکر
مایکل سیسینسکی در موبی درباره تدوین در آثار آنجلا شانیلیک نوشته است "همان‌طور که کاراکترهای شانیلیک به طور مداوم دچار بحران آگاهی یا هویتی می‌شوند، کارگردان از تدوین برای به هم زدن مخاطب و دریغ داشتن سرنخ‌های معمول فضا، زمان، و یا هویت که ما از سینما انتظار داریم، استفاده میکند. از این رو، ما در واقع داستان‌هایی درباره افراد در شرایط گیج‌کننده نمی‌بینیم. ما، مخاطبین، درگیر همین شرایط می‌شویم، در سمت تقسیم معرفتی خودمان."
گراهام دسلر در برایت لایتز درباره تکنیسین‌های سینما(grip) و نقش و اهمیتشان مقاله‌ای طولانی نوشته است.
بلیک لوکاس در موبی در دو مقاله (1، 2) نگاهی به آثار داگلاس سیرک در استودیو یونیورسال-اینترنشنال داشته است. بخش اول در مورد رابطه استودیو با سیرک و بخش دوم مربوط به فیلم‌های سیرک است.
جی هوبرمن به مناسبت اکران نسخه ترمیم شده فیلم Liquid Sky از اسلاوا شوکرمن یادداشتی کوتاه در مورد فیلم نوشته است. " آسمان مایع ویژگی‌های منحصر به شوروی دارد. نه فقط که یک فیلم مونتاژ با اکشن موازی بسیار است، بلکه لباس‌ها، گریم، مدل‌های مو، طراحی اثر و حتی رقص‌های تشنجی نشانگر ساخت‌گرایی آوانگارد دهه‌ی 20 روسیه‌ست. جد واقعی فیلم، Aelita، اپرای فضایی سینمای شوروی به کارگردانی یاکوب پروتازانوف در سال 1924 است که در کنار چیزهای دیگر، انقلابی در مریخ را تصویر میکند."
سعی ما بر این است که فضایی را فراهم آوریم تا علاوه بر جمع‌بندی اطلاعات سینمایی معمول و موجود، قابی را برای معرفی و گزینش منابع کمتر پرداخته شده فراهم آوریم. شما سینمادوستان عزیز نیز می‌توانید در این راه با همکاری کنید و پیشنهاداتتان را با ما در بیان بگذارید. راه برقراری ارتباط: سروش و محمدمهدی
