یکی از رویکردهای حوزه «خاستگاه هندواروپایی‌ها» مرکز ثقل زبان‌هاست: به این ترتیب که، زبان انگلیسی در مناطقی که به تازگی گسترش پیدا کرده یک‌دست‌تر است (استرالیا و نیوزلند). در مناطقی که تا حدودی قبل‌تر گسترش پیدا کرده گویش‌های بیشتری دارد (آمریکای شمالی). و در مناطقی که دیرترین سابقه حضور دارد بیشترین گوناگونی (انگلیس).
با این رویکرد مرکز ثقل خانواده زبان‌های هندواروپایی را منطقه بالکان می‌دانند - در این منطقه گروه‌های زبانی گونه‌گون‌تری وجود دارد (یونانی، آلبانیایی، ...) در حالی که در مناطق حاشیه‌ای تنها یک گروه زبانی دیده می‌شود (هندوایرانی در شرق و کلتی در غرب).
