برنامه نویسی اندروید یکی از پر درآمدترین شاخه‌های برنامه نویسی به حساب می‌آید. روش‌های مختلفی برای کسب درآمد از اپلیکیشن‌های اندوریدی وجود دارد که در این مقاله می خواهیم به درآمد برنامه نویسان اندروید در ایران و انواع روش های درآمدی آن بپردازیم.
در گذشته یکی از شیوه‌های کسب درآمد از برنامه نویسی اندروید فروش مستقیم آنها بود. یعنی به این صورت که برنامه نویس یا شرکت تولید کننده محتوا، اپلیکیشنی را آماده کرده و سپس از طریق فروش آن به کاربران، درآمدی به دست می‌آورد. اما اکنون روش‌های بسیار دیگری هم به این زمینه اضافه شده‌اند و برنامه نویسان از طریق آنها هم می‌توانند اقدام به کسب درآمد کنند.
در ایران هم خوشبختانه با ظهور گوشی های هوشمند به ویژه گوشی های اندروید، بازارهای بزرگ و فوق العاده ای برای کسب درآمد برنامه نویسان و توسعه دهندگان به وجود آمد. آمارها نشان می دهد که در حال حاضر بیش از ۵۷ میلیون گوشی هوشمند اندرویدی در ایران وجود دارد که هریک از آنها می توانند یک مشتری برای برنامه نویس های اندروید باشند و این یعنی یک بازار بسیار بزرگ و درآمد فوق العاده. خیلی از برنامه نویس به یادگیری برنامه نویسی اندروید روی آوردند و توانسته اند درآمدهای بسیار خوبی را از طریق برنامه نویسی اندروید کسب کنند.(دوره آموزش برنامه نویسی اندروید)
میزان حقوق برنامه نویسان اندروید در ایران به عوامل مختلفی مثل سابقه کار، سطح برنامه نویس اندروید و سطح خود شرکت بستگی دارد. با این حساب با بررسی های صورت گرفته در حال حاضر حقوق برنامه نویسان اندروید در ایران بین ۲ میلیون تا ۷ میلیون هست. همان طور که اشاره شد حقوق برنامه نویس اندروید به عنوان کارمند کاملا وابسته سطح شرکت و سطح تخصص خود برنامه نویس هست.
برنامه نویسان اندروید و iOS می‌توانند به ساده‌ترین شکل ممکن برنامه‌های خود را بفروشند. در واقع این روش، ساده‌ترین نوع درآمدزایی از طریق اپلیکیشن است. به این صورت که برنامه نویس یا شرکت تولید کننده محتوا، اپلیکیشن خاصی را توسعه می‌دهد و در نهایت آن را در استور‌ها و فروشگاه‌های مربوطه برای فروش قرار داده و مبلغی را هم برای آن تعیین می‌کند. کاربران هم در این فروشگاه‌ها با بررسی اپلیکیشن‌های مختلف می‌توانند یکی را انتخاب کرده و خریداری کنند.
مبلغ اپلیکیشن خریداری شده هم بعد از طی کردن مسیری مشخص، به حساب بانکی توسعه دهنده منتقل می‌شود. پس با این اوصاف هر چقدر که کاربران بیشتری برنامه را خریداری کنند، درآمد بیشتری کسب خواهد شد.
اما برنامه نویسان باید در نظر داشته باشند که این یک رابطه مستقیم دو طرفه بین توسعه دهنده و کاربر نیست. بلکه واسط دیگری هم در این بین وجود دارد. منظورمان همان استور یا فروشگاه‌هایی است که اپلیکیشن را برای فروش در آنجا قرار می‌دهیم.
اگر از کاربران اندروید و iOS باشد حتما با واژه پرداخت درون برنامه‌ای یا همان In-app purchases آشنا هستید. این قابلیت هم یکی از روش‌های درآمد زایی از طریق برنامه‌های مربوط به تلفن‌ها و دستگاه‌های هوشمند است. در زمانی که اپلیکیشن به صورت مستقیم برای فروش گذاشته شده است، امکان دانلود و نصب برنامه تا زمانی که کاربر مبلغ تعیین شده را واریز نکند، وجود ندارد؛ اما در حالت پرداخت درون برنامه‌ای، کاربر می‌تواند اپلیکیشن را بدون پرداخت هیچ هزینه‌ای دانلود و نصب کند.
حتی در بسیاری از مواقع امکان استفاده از بخش‌های مختلف اپلیکیشن هم وجود دارد و چون بخش‌هایی از برنامه به صورت رایگان عرضه شده‌اند، کاربران گاهی می‌توانند بدون پرداخت هیچ هزینه‌ای از بخش‌های رایگان استفاده کرده و سپس حتی اپلیکیشن را از روی دستگاهشان پاک کنند. اما در این نوع از برنامه‌ها، بخش‌هایی وجود دارد که تنها در ازای پرداخت مبلغی مشخص امکان دسترسی به آنها وجود دارد. اگر به خاطر داشته باشید، در قسمت قبلی ذکر کردیم که فروشگاه‌های اپلیکیشن سیاست‌های خاص خود را دارند. یکی از این سیاست‌ها که در برخی استور‌ها دیده می‌شود مربوط به موضوع پرداخت درون برنامه‌ای است. سیاست این استور‌ها ایجاب می‌کند که برنامه نویسان از درگاه پرداخت استور مذکور برای انجام پرداخت‌های درون برنامه‌ای استفاده کنند.
یکی از روش‌های متداول بین برنامه نویسان، درآمد زایی از طریق تبلیغات است. بدین صورت که اپلیکیشنی را به شکل رایگان در اختیار کاربران قرار می‌دهند و سپس تبلیغات مربوط به شرکت یا حتی برنامه دیگری را درون اپلیکیشن خود قرار می‌دهد. شیوه درآمد زایی از این تبلیغات هم اغلب بدین صورت است که به ازای هر کلیکی که کاربران روی تبلیغ انجام دهند، تبلیغ دهنده مبلغی را به توسعه دهنده می‌پردازد.
چنین روشی تنها برای اپلیکیشن‌هایی می‌تواند موجب ایجاد درآمد مناسب شود که دارای کاربران زیادی باشند. زیرا تنها درصد بسیار اندکی از کاربران روی تبلیغات کلیک می‌کنند و هر چقدر کاربر کمتر باشد میزان کلیک هم کمتر خواهد بود و در نتیجه پول کمتری هم دست برنامه نویس را می‌گیرد.
سرویس‌های مختلفی در سرتاسر جهان وجود دارند که خدمت خاصی را در اختیار کاربران قرار می‌دهند. کاربران هم برای استفاده از این خدمات باید مبلغی را به صورت اشتراک پرداخت کنند و بعد از دریافت حق عضویت، می‌توانند تا زمان مشخصی از سرویس مذکور و خدمات آن استفاده کنند. یکی از مثال‌های ایرانی این نوع شیوه درآمدی، سرویس کدفرند است. این سرویس به صورت آنلاین دوره های مختلف را در اختیار کاربران قرار می‌دهد، اما کاربران تنها زمانی می‌توانند این دوره را مشاهده و دانلود کنند که حق اشتراک (روزانه – ماهانه – سالانه) پرداخت کرده باشند.
