بماند به یادگار از شبی که تاریکی اش سیاهی چشمم را بر سفیدی پیروز و بر قلبم نمایان ساخت اما هنوز کورسوی امید را فراموش نمیکنم و به خدای خود ایمان دارم باشد که من را از جهل خودساخته و بی نوایی خود نشناخته رهایی یابد.
