اختلال طیف اوتیسم یا به اختصار اختلال اوتیسم چیست و علائم اوتیسم چه مواردی است؟ درمان اوتیسم چگونه است؟
اختلال طیف اوتیسم نوعی از اختلالات روانپزشکی کودکان است که در اوایل کودکی شروع می شود و در نهایت باعث ایجاد مشکلاتی در عملکرد از نظر اجتماعی در مدرسه و محل کار میشود. اغلب کودکان در سال اول علائم اوتیسم را نشان می دهند. به نظر می‌رسد تعداد کمی از کودکان در سال اول به طور طبیعی رشد می‌کنند و پس از آن بین 18 تا 24 ماهگی زمانی که علائم اوتیسم در آنها ایجاد میشود، دوره پسرفت را پشت سر می‌گذارند.
در حالی که هیچ درمانی برای اختلال طیف اوتیسم وجود ندارد، درمان اوتیسم به صورت فشرده و زودهنگام میتواند تفاوت بزرگی در زندگی بسیاری از کودکان ایجاد کند. اختلال اوتیسم در پسرها 5 برابر دختران شایع تر است و از هر 68 کودک یکی مبتلاست.
مشخصه: نقایص کیفی در تعامل ها و مهارت های اجتماعی دوطرفه میباشد و الگوهای رفتاری فرد محدود شده است. مهمترین ملاک تشخیص نقص در رشد زبان و اشکال در استفاده از زبان برای برقراری ارتباط است.
ضمن داشتن مشکلات ارتباطی و نقص در استفاده از زبان، گاهی پرتحرکی، کم تحرکی، پرخاشگری، کوبش سر، گاز گرفتن، رفتارهای آسیب زا، کندن موی خود و مقاومت در برابر تغییرات دیده میشود.
نکته: در گروه کوچکی از آنها توانمندی های خارق العاده شناختی، حافظه ریاضی و کلامی و دیداری و حرکتی دیده میشود (دانش وران در خودمانده).
شدت اختلال اوتیسم در سه سطح دیده میشود:
نکته: عوامل زیستی و ژنتیکی در ایجاد آن نقش دارد.همچنین احتمال عقب ماندگی و اختلال تشنجی در آنها بالاتر است. عوامل روانی اجتماعی و استرس های خانوادگی با دوره های تشدید علائم اوتیسم مرتبط است.
یک کودک یا بزرگسال مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ممکن است الگوهای رفتاری، علایق یا فعالیت های محدود و تکراری داشته باشد، از جمله هر یک از علائم زیر:
با بالغ شدن، برخی از کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بیشتر با دیگران از لحاظ اجتماعی مرتبط میشوند و اختلالات کمتری در رفتار نشان می دهند. برخی، معمولاً آنهایی که کمترین مشکلات را دارند، در نهایت ممکن است زندگی عادی یا تقریباً عادی داشته باشند. با این حال، برخی دیگر همچنان با مهارت های زبانی یا اجتماعی مشکل دارند و سال های نوجوانی می تواند مشکلات رفتاری و عاطفی بدتری را به همراه داشته باشد.
همچنین در مورد اضطراب عمومی کودکان بخوانید.
برای درمان اوتیسم و کنترل علائم چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟ کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم معمولاً برخی از علائم تاخیر در رشد را قبل از 2 سالگی نشان میدهند. اگر نگران رشد فرزندتان هستید یا مشکوک هستید که فرزندتان ممکن است به اختلال طیف اوتیسم مبتلا باشد، نگرانی های خود را با پزشک خود در میان بگذارید. علائم مرتبط با اختلال اوتیسم همچنین می تواند با سایر اختلالات رشدی مرتبط باشد.
علائم اوتیسم اغلب در اوایل رشد ظاهر می شود، زمانی که تاخیرهای آشکاری در مهارت های زبانی و تعاملات اجتماعی وجود دارد. پزشک شما ممکن است آزمایش‌های رشدی را برای تشخیص اینکه آیا کودک شما در مهارت‌های شناختی، زبانی و اجتماعی تاخیر دارد یا نه، توصیه می‌کند.
اگر کودک شما: تا 6 ماهگی با لبخند یا ابراز خوشحالی پاسخ نمی دهد، تا 9 ماهگی صداها یا حالات چهره را تقلید نمی کند، تا 12 ماهگی غرغر نمی کند، تا 14 ماهگی ژست نمیگیرد، تا 16 ماهگی تک کلمه نمیگوید، تا 18 ماهگی بصورت “هیجانی” بازی نمی کند یا بی تفاوت است. تا 24 ماهگی عبارات دو کلمه ای را بیان نمیکند و مهارت های زبانی یا مهارت های اجتماعی را در هر سنی از دست میدهد.
بیشتر موارد گرفتار شده به اختلال اوتیسم از نوع خفیف بوده و آینده رو به بهبودی دارد اما گاهی به ویژه اگر بهره هوشی فرد کمتر از 70 باشد علائم پایدار میماند.
آموزشهای جبرانی، رواندرمانی خانواده و درمانهای روانپزشکی میتوانند به کنترل علائم و درمان اوتیسم کمک کنند. داشتن شماره روانپزشک و تماس مستمر با وی یا مراجعه به یک روانپزشک خوب در تهران برای والدین در این موقعیت الزامی است.
