ترامادول که در میان سایرین با نام تجاری Ultram فروخته میشود، یک داروی ضد درد و مخدر محسوب میشود که برای درمان دردهای متوسط تا کمی شدید استفاده میشود. هنگامی که ترامادول به صورت خوراکی شروع شود تسکین درد معمولا در عرض یک ساعت شروع میشود. اما در این مقاله میخواهیم به نحوه ترک ترامادول و کاهش عوارض ترک بپردازیم.
هنگامی که فرد به ترامادول وابستگی پیدا می کند، ترک ترامادول باعث علائم ناخوشایندی در فرد میشود. حتی استفاده از ترامادول طبق تجویز پزشک و روانپزشک نیز می تواند منجر به وابستگی و ترک شود.
علائم اعتیاد ترامادول و در نتیجه تغییر وضعیت بدن به دلیل مصرف مداوم ترامادول پس از چند هفته و حتی چندروز ایجاد میشود. این علائم به این دلیل اتفاق می‌افتد که مصرف کنندگان بعد از مدتی نسبت به مصرف ترامادول دچار تولرانس و تحمل بیشتری میشوند، به این معنی که باید دوز مکرر و بزرگ‌تری مصرف کنند تا همان اثرات را احساس کنند (برای تسکین درد یا سرخوشی). در پاسخ، مغز با حضور مداوم دارو سازگار شده و از نظر شیمیایی خود را تنظیم می کند. علائم ترک ترامادول معمولا بین 5-7 روز طول می کشد.
در زمان مصرف ترامادول، مغز سعی می کند با سرعت بخشیدن و کند کردن برخی از فرآیندهای بدن خود را تنظیم کند. هنگامی که مصرف‌کننده به طور ناگهانی مصرف دارو را متوقف می‌کند، مغز به حالت عدم سازگاری می‌رود و علائم خفیف، متوسط یا شدید را ایجاد می‌کند.
اکثر افرادی که از ترامادول سم‌زدایی می‌کنند علائم پس از آن را شبیه آنفولانزا توصیف می‌کنند، اما احتمال بروز عوارض جدی ترک، مانند اضطراب شدید، حملات پانیک و توهم وجود دارد.
ترک ترامادول درد را متفاوت از بسیاری از مواد افیونی مانند هیدروکودون تسکین می دهد، زیرا درد را با دو مکانیسم تسکین می دهد: تحریک گیرنده های مواد افیونی در مغز و مهار بازجذب دو انتقال دهنده عصبی، سروتونین و نوراپی نفرین. بنابراین، دو شکل ترک مواد مخدر وجود دارد که ممکن است تجربه شود: ترک سنتی مواد افیونی و سندرم ترک غیر معمول مواد افیونی. این منحصر به فرد است زیرا در سایر مواد افیونی دیده نمی شود. این همچنین به این معنی است که کسانی که دچار ترک ترامادول می شوند ممکن است دو مجموعه منحصر به فرد از علائم را تجربه کنند.
علائم معمول ترک مواد افیونی عبارتند از:
علائم سندرم ترک غیر معمول مواد افیونی عبارتند از:
این علائم غیر معمول معمولاً تهدید کننده حیات فرد نیستند. با این حال، این علائم میتوانند فرد را در معرض خطر بالا در تصمیم گیری های بد یا قرار دادن فرد در موقعیت های خطرناک قرار دهند. بنابراین، سم زدایی در یک مرکز سم زدایی بستری و تحت نظارت متخصص روانپزشک به شدت توصیه می شود.
علائم ترک ترامادول از فردی به فرد دیگر متفاوت است. برای به حداقل رساندن علائم منفی ترک، بهتر است دارو را با گذشت زمان کاهش دهید.
کاهش مصرف ترامادول شامل کاهش دوز در طول زمان است.
علائم رایج ترک ترامادول عبارتند از:
تحریک
اضطراب
افسردگی
هوس ها
تهوع و استفراغ
سردرد
گیجی
از دست دادن اشتها
تعریق
درد عضلانی
تاری دید
بیخوابی
نوسانات خلقی
اسهال
کابوس ها
گرفتگی شکم
علائم ترک ترامادول معمولاً ظرف چند ساعت پس از قطع یا کاهش چشمگیر مصرف ترامادول شروع می شود. علائم ترک ترامادول ممکن است برای چند هفته باقی بماند. عوامل خاصی می توانند بر طول مدت و شدت علائم ترک تأثیر بگذارند، مانند مدت زمان مصرف ترامادول، تعداد دفعات مصرف دارو و دوز. با این حال، اکثر دوره های ترک حدود دو هفته طول می کشد.
شروع علائم عمومی ترک، از جمله احساس سوزن سوزن شدن، تعریق، عصبی بودن، حالت تهوع، اضطراب، تپش قلب، بی خوابی و میل به مواد مخدر.
1 تا 3 روز
هوس به مصرف ترامادول و دیگر مواد مخدر همراه با بی خوابی، بی نظمی و سردرگمی ادامه دارد.
4 تا 7 روز
در این مرحله علائم نسبتاً خفیف میباشد. افسردگی، اضطراب و افکار غیر منطقی ممکن است ادامه داشته باشند.
8 تا 14 روز
سم زدایی ترامادول می تواند از خفیف، متوسط تا شدید بسته به شدت مصرف، همراه با داروی تجویز شده متفاوت باشد. این به طور بالقوه می تواند برای فرد تجربه دشواری باشد و باید تحت نظارت پزشک انجام شود. از آنجا که کاهش دوز یک روش معمول برای کمک به روند ترک است، پزشک ممکن است یک پروتکل کاهش دوز را برنامه ریزی کند و علائم ترک را در طی چند هفته تحت نظر داشته باشد.
اگر علائم ترک ترامادول توسط بیمار نتواند تحمل شود، پزشک ممکن است داروهایی را برای کمک به مدیریت علائم ترک تجویز کند، مانند:
به طور کلی، علائم ترک ترامادول تنها 5 تا 7 روز در صورت استفاده از روش مناسب کاهش می یابد. هر علامتی که بیش از یک هفته طول بکشد، علائم پس از ترک حاد (PAWS) در نظر گرفته می شود. علائم پس از ترک حاد شامل اضطراب، انواع افسردگی، نوسانات خلقی، بی خوابی، کاهش اشتها، تحریک پذیری و تمرکز ضعیف است که میتواند بین 18 تا 24 ماه دوام بیاورد اما با گذشت زمان از شدت آن کاسته می شود.
با توجه به افزایش افراد مصرف کننده ترامادول، با وجود پتانسیل سوء مصرف آن در مقایسه با سایر مواد افیونی، اداره مبارزه با مواد مخدر در آمریکا (DEA) در سال 1994 ترامادول را به عنوان یک ماده کنترل شده بر اساس جدول IV طبقه بندی کرد، به این معنی که مواد موجود در این جدول دارای پتانسیل پایینی هستند. برای عمل سوء استفاده در رابطه با مواد بیشتر به جدولهای III، II و I اشاره میشود.
درمان اعتیاد به ترامادول زمانی لازم است که فردی رفتارهای مشخص شده در معیارهای تشخیصی DSM را برای تعیین علائم اعتیاد ایجاد کرده باشد. بسته به شدت اعتیاد، چندین گزینه درمانی برای مصرف کنندگان ترامادول وجود دارد، از جمله سم زدایی، توانبخشی بستری، درمان سرپایی و حمایت مداوم از فرد مصرف کننده.
برنامه های بستری و سرپایی اغلب سم زدایی با کمک متخصص اعصاب و روان و برای کاهش علائم ترک ارائه می شوند. درمان‌های مختلف، گروه‌های حمایتی و گزینه‌های درمانی مداوم نیز برای کمک به حفظ هوشیاری در بهبودی از اعتیاد به ترامادول در دسترس هستند.
