تداکس اگرچه رویداد ارزشمندیه اما مثل اکثر شروع های ایدئولوژیک خوب در دوران سرمایه داری، حالا بیشتر شبیه به یک بستر بهره برداری شده.
گسترش ایده های جدید و گفتن از اون ها بسیار ارزشمند هست اما وقتی چنین تریبون معتبری با چنین عنوان پر مسئولیتی به یک تیم داده میشه به نظرم به حد خیلی خوبی از مسئولیت پذیری در انتخاب سخنران و باقی جزئیات نیاز هست.
به عنوان کسی که در تیم تداکس فعالیت کردم به چشم شاهد این بود که از این موقعیت چطور برای استفاده ی شخصی استفاده شد و چه میزان تاسف بار از مسئولیت ناپذیری در انتخاب سخنران بوده و باید بگم شاید تریبون به افرادی داده شد که حقیقتا نباید داده می‌شد.
تداکس تهران شاید در ابعاد و شکل بهتری از بقیه تداکس های ایران ظاهر شده، به خصوص در ارائه ی تفکر های خود تد مثل استفاده از کاغذ،لیوان یا بگ های تجزیه پذیر برای توجه به محیط زیست و همچنین ظاهر بسیار معتبر و قابل قبولی رو ارائه داده که اعتبار، ارتباطات و مهارت های رضا غیابی در مدیریت و تیمش در اجرادر اون غیر قابل انکار هست و بسیار قابل تقدیر.
اما چیزی که اخیراً من رو از رفتن به تداکس های داخل ایران به خصوص تداکس تهران بازداشت چیزی بود که من بهش میگم عدم مسئولیت پذیری و سهل انگاری در انتخاب سخنران یا ایده.
برای مثال وقتی از حفظ محیط زیست حرف می‌زنیم آیا میتونیم از محمد علی اینانلو دعوت کنیم به عنوان فردی که این ایده رو ارائه بده؟ ( در مورد اینانلو مطالعه کنید)
آیا میشه از خانوم گلستان به عنوان کسی که ایده ی نویی داشت برای سخنرانی دعوت کرد؟ درمورد ایشون هرچند داستان تأثیر گذاری شنیدیم آیا Ted مروج داستان های تأثیر گذاره؟ خیر Ted مروج ایده های ارزشمند هست.
بارها شاهد اجراهای هنری بودیم که نه از نظر هنری مروج ایده ی جدیدی بودن نه از نظر دیدگاه یا تفکر ارائه دهنده و بیشتر به نظر میومد به قول معروف برای بازار گرمی و ویترین سازی اونجا بودن و....
بهرحال با احترام به تلاش شون من از Tedx ای که رسالتش رو درست انجام نمیده، صرفا چون دارم تو یه رویداد با ژست کارآفرینی شرکت میکنم و فراتر از اون از Tedx ای که بیشتر درگیر و وابسته به ویترین سازی و soldout شدن باشه، برای ایده گرفتن استفاده نمیکنم و امیدوارم رویداد هامون در تریبون دادن به دیگران، به خصوص وقتی نماینده ی یک تفکر هستند مسئولیت پذیرتر باشند و رویداد رو تبدیل به یک کالا برای فروش نکنن
