دولت کارآفرین نمیاد خودش کسب و کار راه بندازه و اون وسط رانت خواری شروع بشه
بلکه دولت کارآفرین با فراهم نمودن شرایط، باعث ایجاد رقابت بین سازمان ها شده و به توانمند سازی هر چه بیشتر جامعه با توجه به بخش خصوصی نقش فعالی را ایفا می کند. در دولت کارآفرین مراجعه کنندگان نقش سرمایه هایی را دارند که حفظ و ارج نهادن به آنها امری ضروری محسوب می شود. تمرکز بر تهدید ها و تبدیل آن ها به فرصت ها از سایر خصوصیات دولت مذکور است. دولت کارآفرین همچون فردي است که طرح می دهد و ایده هاي جدیدي را در دولت اجرا می نماید. دولت کارآفرین برای اداره ی امور به دنبال راه های ثمربخش و کارآمد می شود، خواهان متوقف کردن طرح ها و شیوه های کهنه است. نوآور و خلاق بوده و قدرت تخیل قوی دارد و ریسک پذیر می باشد.
مهمترین ویژگی های یک دولت کارآفرین را می توان به شرح زیر بیان نمود:
1) ايجاد رقابت بين سازمان‌هاي سرويس‌دهنده؛
2) توانمندسازي شهروندان(به جاي دادن سرويس به آنها) از طريق خروج سيستم كنترل از بوروكراسي دولتي و سپردن آن به جامعه؛
3) ماموريت‌گرايي بجاي دستورگرايي و تحكم گرايي؛
4) پيشگيري از بروز مشكلات به جاي سرويس دادن بعد از وقوع مشكل؛
5) تمركز بر ايجاد درآمد به جاي تمركز بر هزينه‌ها، به عبارت كلي‌تر مي‌توان گفت دولت‌هاي كارآفرين بيشتر توجه خود را بر فرصت‌ها متمركز مي‌كنند تا تهديدها؛
6) وجود روحيه مديريت مشاركتي در دولت(شركت دادن همه بخش‌هاي اجتماع در حل مشكلات دولت نقش كاتاليزور دارد)؛
7) تقويت و پشتيباني سازمان‌هاي غير دولتي؛
8) احترام و گراميداشت شهروندان؛
9) كوچك بودن، عدم تمركز و بوروكراسي دولت؛
10) توجه به مسأله شایسته سالاری در نظام انتصابات و عدم تبعیض
11) علاقه و اشتياق به تقويت بخش خصوصي و فعاليت‌هاي خلاقانه؛
12) جلوگيري از سرايت مخارج و هزينه‌هاي بعضي از گروه‌هاي جامعه به ساير اقشار؛
13) ارتباط از پايين به بالا در جامعه و دولت؛
14) حذف انحصارات دولتي؛
15) در مقابل دولت‌هاي بوروكراتيك كه منحصرا متمركز بر داده‌ها و ورودي‌ها هستند دولت‌هاي كارآفرين نتيجه گرا هستند.
