این که بگم نوشتن واسم سخته درست ولی ناقصه.این سخت گیری محدود به نوشتن نیست.همه جا ردی از سخت گیری من_حداقل واسه خودم_واضحه.آخریش بر میگرده به پریروز که با دوستای دانشگاه تصمیم گرفتیم بریم سیگار بخریم.سال پیش با یکی از دوستانِ دبیرستانم این قصد رو داشتیم ولی نهایتا هیچ کدوم نتونستیم بریم این درخواست رو عملی کنیم،ولی همین دو روز پیش یکی از دوستام خیلی راحت،مثل خریدن یه سطل ماست،رفت سه تا نخ سیگار گرفت اومد.نه اینکه تجربه داشته باشه یا تفکر بقیه واسش مهم نباشه اتفاقا از ما دوتا خیلی محدودتره و برخلاف ما اصلا سابقه ی سیگار کشیدن نداشته ولی ذاتا اصلا سخت گیر نیست.با مسائل و تغییرات راحت کنار میاد_حداقل راحت تر از من_
نوشتن هم واسه من همینه.افکاری که میان و میرن رو بخوای بنویسی و ماندگارش کنی هزار تا سوال پیش میاد مثل اینکه؛اصلا ارزش نوشتن داره؟خب حالا نوشتی که چی؟اصلا مگه تو از نوشتن سر در میاری؟حالا مینویسی چرا پابلیک میکنی؟و...
ولی دوست دارم از الان یکم بیشتر از خودم و دغدغه هام بنویسم چون...
هیچ دلیلی نداره.یه خواستن بی دلیل
پنجمین/
